Το 1996 είχε χαρακτηριστεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων ΕΘνών Διεθνές Ετος για την Εξάλειψη της Φτώχειας. Ομως, όπως δείχνουν οι διεθνείς εξελίξεις, το 1996, ήταν μια ακόμη χρονιά που η φτώχεια αγκάλιασε ακόμη μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού της Γης, ενώ το 1997 προστέθηκαν στη στρατιά των φτωχών και των ανέργων εκατομμύρια ανθρώπων σε πλούσιες και φτωχές χώρες. Αιτία, η κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου και των διαφόρων κέντρων που υπηρετούν με ευλαβική συνέπεια την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας ανά τον κόσμο.

Τα κέντρα που στηρίζουν τις πολιτικές και την εφαρμογή του "διεθνούς μοντέλου" μονόπλευρης λιτότητας στα πλατιά λαϊκά στρώματα και κατά συνέπεια συμβάλουν στην εξάπλωση της φτώχειας, είναι γνωστά. Σε διεθνές επίπεδο, είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η Ευρωπαϊκή Ενωση και τα παρακλάδια στις διάφορες χώρες, που είναι κυρίως οι "συνδικαλιστικές" οργανώσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, όπως οι Σύνδεσμοι Βιομηχάνων, εφοπλιστών κλπ.

Προσφέροντας δείγματα γραφής για τους απώτερους στόχους του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, η Γενική Διεύθυνση V της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - υλοποιώντας τις εντολές του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών - είχε ανακοινώσει την απόφασή της να περικόψει τα αντίστοιχα κονδύλια για την αντιμετώπιση της φτώχειας από 13 εκατ. ECU (περίπου 3,9 δισ. δραχμές), που είχαν δοθεί το 1995 σε 9 εκατ. (περίπου 2,7 δισ. δραχμές). Ηταν μια έμπρακτη απόδειξη για τον τρόπο που η ΕΕ ξέρει να... τιμά το Διεθνές Ετος για την Εξάλειψη της Φτώχειας.

Με τέτοια... γενναία μέτρα, πως να μην αυξάνουν και πληθαίνουν κάθε χρόνο οι φτωχοί στις χώρες - μέλη της ΕΕ; Βλέπεται, όσο μεγαλύτερη ανεργία - φτώχεια και εξαθλίωση, τόσο πιο φτηνά γίνονται τα μεροκάματα. Αυτή την Ευρώπη θέλουν να χτίσουν οι κάθε είδους θιασώτες του Μάαστριχτ, που καμώνονται πως τους ανησυχεί η έξαρση της ανεργίας και ετοιμάζονται να την αντιμετωπίσουν με νέα αντιλαϊκά μέτρα και μπόλικο "κοινωνικό διάλογο"...