Εφιάλτης για το σύνολο του λαού | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εφιάλτης για το σύνολο του λαού

Δε θα περάσει πολύς καιρός. Αν τελικά "περπατήσουν" τα κυβερνητικά σχέδια για την οικονομική πολιτική των επόμενων χρόνων, θα 'ρθει γρήγορα η στιγμή που οι εκλογές της 22ας του Σεπτέμβρη του 1996 και ό,τι ακολούθησε μετά από αυτές, θα καταγραφεί στη λαϊκή μνήμη σαν εφιάλτης. Σαν το αφετηριακό σημείο και το εφαλτήριο της επιχείρησης μιας πρωτοφανούς κοινωνικο-οικονομικής επίθεσης εναντίον των λαϊκών μαζών, που δεν είχε προηγούμενο για ολόκληρες δεκαετίες. Θα μείνει σαν η ..."εφ' όλης της ύλης" ολομέτωπη επίθεση που εμπνεύστηκε η άρχουσα τάξη της χώρας, μέχρι τώρα, ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και τις λαϊκές κατακτήσεις. Σαν μια απροσχημάτιστη συμπαιγνία του μεγάλου κεφαλαίου και των εντολοδόχων του στην κυβερνητική εξουσία σε βάρος ολόκληρου του λαού. Ενάντια στο σύνολο των "μη εχόντων" και ..."μη αντεχόντων" πλέον από τα αλλεπάλληλα κύματα "οικονομικών περιορισμών" και τις διάφορες εκδοχές των προγραμμάτων λιτότητας.

Οταν ο Θ. Πάγκαλος, κάνοντας πέρσι εσωκομματική "αντιπολίτευση", μίλαγε για την "ανάγκη πολιτικής λιτότητας μέχρι το 2000" και όταν προκαλούσε το σύνολο του ελληνικού λαού, με ρήσεις του τύπου "στην Ελλάδα ακόμα δεν έχετε δει τι θα πει λιτότητα", ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Γνώριζε πως η ...επιτυχία των "εκσυγχρονιστικών" σχεδίων του ΠΑΣΟΚ προϋπέθετε αυτό που αργότερα, διατείνεται, ως πρωθυπουργός, ο Κ. Σημίτης: "Τόλμη", "αποφασιστικότητα", "ρήξεις".

Τόλμη,για να εκπονηθούν προγράμματα αλλαγής του κοινωνικού χάρτη της χώρας.

Αποφασιστικότητα - και ό,τι αυτό συνεπάγεται - για την απαρέγκλιτη υλοποίησή τους.

Ρήξεις με το σύνολο του ελληνικού λαού, που θα αντιδρούσε και θα αντιστεκόταν στη βίαιη υποβάθμιση των συνθηκών ζωής του. Στοχοπροσήλωση, δηλαδή, στην υπόθεση που στη συνείδηση του λαού έχει καταχωρηθεί - και σωστά - ως "πρόγραμμα σύγκλισης", "Συνθήκη του Μάαστριχτ", "ευρωπαϊκή ενοποίηση".

Οι τρεις δέσμες οικονομικών μέτρων, που ανακοινώθηκαν στο δεύτερο μισό του Νοέμβρη, μετά από αντίστοιχες ομόφωνες αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου,είναι αρκετά σαφείς. Επιτρέπουν με ιδιαίτερη ευκρίνεια να κατανοηθεί το περιεχόμενο και οι στόχοι των προσανατολισμών της κυβέρνησης στον οικονομικό τομέα, όπως επίσης και οι μέθοδοι που σκοπεύουν οι κυβερνώντες να εκμεταλλευτούν για την υλοποίησή τους.

***

Η "πρώτη γεύση" της κυβερνητικής "αποφασιστικότητας" δόθηκε στις 15 του Νοέμβρη. Τη μέρα που κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο "περιορισμός και βελτίωση της αποτελεσματικότητας των κρατικών δαπανών". Ψευδεπίγραφος, αφού το μοναδικό "μέτωπο" που ανοίγει είναι ο παραπέρα περιορισμός - με νόμο αυτή τη φορά - του καθεστώτος οικονομικής ασφυξίας για τους φορείς, που υποτίθεται πως επιτελούν "κοινωνικό έργο". Στην πραγματικότητα, λόγος γίνεται για διετές "πάγωμα" και, άρα, σφαγιασμό των (εκτός μισθοδοσίας) ονομαστικών κονδυλίων που απαιτούνται για τη λειτουργία νοσοκομείων, ασφαλιστικών ταμείων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κλπ. Η σχετική ρύθμιση είναι ρητή: Από 1η Γενάρη 1997 μέχρι και 31η Δεκέμβρη 1998, το ετήσιο συνολικό ποσό για επιχορηγήσεις του Τακτικού Προϋπολογισμού, εξαιρουμένων των επιχορηγήσεων για μισθούς, συντάξεις, δεν μπορεί να υπερβεί σε απόλυτα ποσά τις συνολικές επιχορηγήσεις του 1996!

Με το ίδιο νομοσχέδιο θεσμοθετείται, παράλληλα, η υποχρέωση όλων των επικεφαλής Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, Δημόσιων Οργανισμών και Επιχειρήσεων, να καταρτίσουν προγράμματα συνεργασίας και τοποθέτησης ιδιωτών σε θέσεις - κλειδιά (μάνατζερ), καθώς επίσης και μια πρωτοφανής διαδικασία ξεπουλήματος της δημόσιας - ακίνητης και μη - περιουσίας του δημοσίου και εκχώρησης και άλλων κρατικών λειτουργιών σε ιδιωτικές εταιρίες.

Την ίδια στιγμή, νομοθετείται η αλχημεία που κάνουν οι διάφορες κυβερνήσεις κατά την κατάρτιση του κρατικού προϋπολογισμού, δίνοντας την ευχέρεια στον υπουργό Οικονομικών να παρατείνει την εκτέλεση του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού κατά ένα μήνα για την είσπραξη βεβαιωθέντων εσόδων και κατά δύο μήνες για την πληρωμή εξόδων!

***

Στις 19 του Νοέμβρη, η κυβέρνηση προχώρησε στο επόμενο πολλαπλό χτύπημά της. Ανακοίνωσε το νέο μισθολόγιο των υπαλλήλων στο δημόσιο τομέα μαζί με βασικά στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού, κινούμενη προφανώς στα πλαίσια της λογικής, που θέλει να ...χωνεύονται ευκολότερα τα αντιλαϊκά μέτρα που ανακοινώνονται με το σταγονόμετρο. Μετά το δεύτερο πακέτο οικονομικών μέτρων, ύστερα από τη σχετική ομόφωνη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ο Γ. Παπαντωνίου ανακοίνωσε:

Ουσιαστικό "πάγωμα" των μισθών στο δημόσιο. Αντί διορθωτικού ποσού (3,3%) και αυξήσεων, θα ισχύσει το νέο μισθολόγιο, που προβλέπει ακόμα και μειώσεις στο πραγματικό εισόδημα.
"Αυξήσεις" - ψίχουλα για τους συνταξιούχους που έχουν συντάξεις μέχρι 130.000 δραχμές. Ακόμα πιο εξευτελιστικές για όσους έχουν μεγαλύτερες.
Κλιμάκωση της φοροεπιδρομής σε βάρος των μισθωτών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Οι πρόσθετοι φόροι θα είναι ύψους 1 τρισ. δρχ. Τα φυσικά πρόσωπα- δηλαδή σχεδόν αποκλειστικά οι μισθωτοί - συνταξιούχοι - ΕΒΕ - θα πληρώσουν παραπάνω φόρους 24,5%.
Δεν τιμαριθμοποιείται για μια ακόμα χρονιά η φορολογική κλίμακα, με αποτέλεσμα μόνο για το 1997 να επιβαρύνονται τα γνωστά υποζύγια του φορολογικού συστήματος, τουλάχιστον, με 106 δισ. δρχ.
Κατακρεουργούνται οι επιχορηγήσεις προς κοινωνικούς οργανισμούς και φορείς, μειώνονται ακόμα παραπέρα και οι κρατικές δαπάνες για παιδεία, υγεία κλπ.
Αυξάνονται σε σημαντικό βαθμό τα διάφορα τεκμήρια διαβίωσης, με τρόπο τέτοιο, που, τελικά, να θίγονται αδύνατες κοινωνικές ομάδες και όχι εκείνοι που πραγματικά ζουν σε συνθήκες προκλητικής χλιδής.
Κλιμάκωση των κυβερνητικών προσπαθειών να εκποιηθούν αντί πινακίου φακής περιουσιακά στοιχεία του κράτους.
Νέες ανατιμήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και των άλλων παρεχομένων υπηρεσιών από το δημόσιο.
Περιορισμό και κατάργηση της σύνταξης των πολύτεκνων μητέρων με ρυθμίσεις που θα ακολουθήσουν.

***

Ο προϋπολογισμός που κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή, ήρθε να επαυξήσει του λόγου το αληθές για τις άνομες, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, επιδιώξεις των "εκσυγχρονιστών". Παρά το δαιδαλώδη τρόπο κατάρτισής του και την εμφανή προσπάθεια των κυβερνώντων να κουκουλώσουν το αδίστακτο πρόσωπό τους, το μένος τους, για ό,τι έχει σχέση με τους εργαζόμενους και τα απειλούμενα με οικονομική περιθωριοποίηση στρώματα του λαού, είναι ευκρινές. Κοντά στην τρομακτική φορολογική επιβάρυνση εκείνων που αποκλειστικά φέρουν το βάρος της φορολογίας, κοντά στο πετσόκομμα όλων των δαπανών, που απλά ...μυρίζουν "κοινωνική δαπάνη", κοντά στο κυριολεκτικό ξερίζωμα δαπανών και επιδομάτων για ευπαθείς κατηγορίες των πολιτών, επιχειρούν να βάλουν χέρι ακόμα και στις συντάξεις των αντιστασιακών.

Στην πραγματικότητα, ο κρατικός προϋπολογισμός του 1997 αποτελεί για το κεφάλαιο και την κυβέρνηση ένα αποφασιστικό βήμα για τη με κάθε τρόπο βίαιη ανακατανομή εισοδημάτων υπέρ της οικονομικής ολιγαρχίας, στοχεύει στην επιτάχυνση της μεταφοράς πόρων προς τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, επιδιώκει τη "σύγκλιση" των οικονομικών δεικτών με τις επιταγές της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ. Ενας προϋπολογισμός, η εφαρμογή του οποίου σπρώχνει στην απόγνωση το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού.

***

Οι επιλογές της κυβέρνησης και οι ατραποί στις οποίες θα επιχειρούσε να μας οδηγήσει δεν ήταν άγνωστα πράγματα. Εκείνο που μάθαμε στις τελευταίες μέρες του Νοέμβρη, ήταν η έκταση, το βάθος και η ...προοπτική της πολιτικής που ήταν προαποφασισμένη να επιβάλει. Με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που ήδη έχουν ξεσπάσει στη χώρα, παίρνει τώρα κι αυτή μια "γεύση" από την καθολική αντίσταση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Παίρνει από ολόκληρη τη χώρα το μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Θα συνεχίσουν και θα κλιμακώσουν την πάλη τους ενάντια στην πολιτική λαίλαπας που τους απειλεί από παντού.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Οι τρεις δέσμες οικονομικών μέτρων, που ανακοινώθηκαν φέτος το Νοέμβρη, μετά από αντίστοιχες ομόφωνες αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, δείχνουν με δραματικό τρόπο τις άνομες, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, επιδιώξεις των "εκσυγχρονιστών" του ΠΑΣΟΚ