Παρασκευή 13 Δεκέμβρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

"Οποιος δε θέλει να ακούσει είναι χειρότερος από τους κουφούς", έλεγε κάποτε ο Λένιν, απευθυνόμενος σε όσους έκλειναν ετσιθελικά τα μάτια και τα αυτιά τους απέναντι στην πραγματικότητα. Νόμιζαν πως με αυτόν τον τρόπο ξόρκιζαν την αλήθεια. Η καταφυγή στην εθελοντική... κώφωση και τύφλωση είναι"πολιτική" μέθοδος, που δε σταμάτησε να συνιστά το "γυάλινο" περίφραγμα της πολιτικής εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια σε όσους αμφισβητούν το"δικαίωμα" των κυβερνώντων να επιβάλλουν αντιλαϊκές πολιτικές. Μάλιστα, στις μέρες μας, αυτή η τακτική του στρουθοκαμηλισμού, επιδιώκεται να πλασαριστεί ως κριτήριο πολιτικής "ορθότητας". Οσο, δε, πιο αντιλαϊκές είναι οι πολιτικές της ολιγαρχίας, τόσο πιο "ορθό" μέσο καταφυγής των πολιτευτών της συντήρησης εμφανίζεται ο μοναχικός βίος του "δεν ακούω τίποτα, δε βλέπω τίποτα", που ακολουθούν.

Η κυβέρνηση και ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, ταμπουρωμένοι μέσα στη "γυάλινη" πανοπλία της αδιαλλαξίας τους, νομίζουν ότι κρυμμένοι πίσω από το δάχτυλό τους, θα αποφύγουν να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα. Πλήρως απομονωμένοι από την κοινωνία οι κυβερνώντες, έρχονται με αφ' υψηλού ύφος 300 καρδιναλίων, να μιλήσουν εξ ονόματος αυτής της κοινωνίας που ταλαιπωρούν και εξοργίζουν! Απευθύνονται με τη σιγουριά του... τουρίστα, του περαστικού από αυτό τον τόπο, σε εκείνους που βιώνουν τα αποτελέσματα των πολιτικών τους. Και τι λένε; Οτι η ενατένιση των πραγμάτων από την πολεμίστρα του φέουδου, στο οποίο έχουν "αράξει" - πολεμίστρα από την οποία, εκτός από την αδιαφορία, εκτοξεύουν τη λάσπη, τη συκοφαντία και τον αυταρχισμό - τα δείχνει όλα "τακτοποιημένα"! Αρα οι φωνασκούντες είτε είναι "υποκινούμενοι", είτε "αντικοινωνικά στοιχεία" (!), είτε μέχρι και "εκ πεποιθήσεως ταραξίες"...

***

Αυτή η στάση προκαλείται από την απομόνωση και ταυτόχρονα αναπαράγει την απομόνωση των κυβερνώντων από την πραγματικότητα:

  • Την πραγματικότητα του αγροτικού ξεσηκωμού, που έχει ως συνέπεια χιλιάδες αγρότες να βρίσκονται για δεκαπέντε μερόνυχτα στους δρόμους και ακόμα περισσότερες χιλιάδες ξωμάχους να βρίσκονται με την καρδιά και το μυαλό στο πλευρό τους.
  • Την πραγματικότητα των δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, που στις 17 του μήνα θα απεργήσουν ενάντια στην εισοδηματική τους εξόντωση, όπως την περιγράφει ο κρατικός προϋπολογισμός για το 1997.
  • Την πραγματικότητα μιας πρωτοφανούς λαϊκής κινητοποίησης από όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα, ενάντια σε μια κυβέρνηση μόλις δύο μηνών, που δείχνει ότι τα περιθώρια ανοχής των λαϊκών στρωμάτων έχουν εξαντληθεί, με αποτέλεσματο "δεν πάει άλλο" να μετατρέπεται στην κατακραυγή του "φτάνει πια"!
  • Την πραγματικότητα, που επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση, βρισκόμενη σε ευδιάκριτη δυσαρμονία με την κοινωνία, βρίσκεται ταυτόχρονα σε πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο, αφού τα κόμματα της αντιπολίτευσης - το καθένα από άλλες αφετηρίες και για διαφορετικούς λόγους βέβαια - καθώς και σημαντικές δυνάμεις από την ίδια τη βάση του κυβερνώντος κόμματος, δεν μπορούν να μη σταθούν στο θέμα της εξαθλίωσης των αγροτών και όχι μόνο.
  • Την πραγματικότητα της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν στο "έργο" τους, όλοι εκείνοι, που θέλουν και προχωρούν στην επιχείρηση διαστρέβλωσης και συκοφάντησης της αγροτικής εξέγερσης. Η στάση των ΜΜΕ είναι ενδεικτική. Αν πέρσι είχαν ξεσαλώσει κατά των αγροτικών κινητοποιήσεων, φέτος φροντίζουν - εκείνοι οι ορισμένοι που έχουν βαλθεί να παίξουν το παιχνίδι της υπονόμευσης- να είναι πιο προσεκτικοί.

***

Και αυτό, γιατί απλούστατα το κύμα ανοχής έως συμπαράστασης της υπόλοιπης κοινωνίας απέναντι στον αγώνα των αγροτών, σε συνδυασμό με τη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια και καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, είναι ευδιάκριτα. Απέναντι, όμως, σε αυτό το γενικότερα διαφορετικό κλίμα, η κυβέρνηση προσπαθεί να σφυρίξει αδιάφορα. Και εδώ πια τίθεται μέγιστο θέμα δημοκρατίας. Οχι με τον τρόπο που θέλει να το εμφανίζει η κυβέρνηση. Οχι επειδή "κάποιες ομάδες" - κατά τους... ευφυείς πολιτικάντηδες - εναντιώνονται στη "λαοπρόβλητη" κυβέρνηση του 41%... Αλλά, γιατί η κυβέρνηση, με το δεσποτικό στιλ των περιπατητών του Κολωνακίου, θέλει ντε και καλά να εφαρμόσει μια οικονομική πολιτική, με την οποία, η μεγάλη, και μάλιστα η απόλυτη, πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαφωνεί. Διαφωνεί και το βροντοφωνάζει με κάθε ευκαιρία.

Φυσικά, δεν πρέπει να υπάρχει αυταπάτη ότι η κυβερνητική εμμονή στον αντιλαϊκό δρόμο, που έχει επιλέξει, φέρνει και θα φέρει ακόμα μεγαλύτερο αυταρχισμό. Ομως και πάλι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα. Το αντίθετο. Οι κυβερνητικοί και κομματικοί μηχανισμοί της Χαρ. Τρικούπη θα "καταφέρουν" να διογκώσουν την απόσταση και την απομόνωσή τους από την κοινωνία. Το μόνο που τους απομένει είναι, μπροστά στην κοινωνική τους απομόνωση, να αντιτάξουν τη συμπαράσταση των... βιομηχάνων, της Κομισιόν και των μεγαλοεξαγωγέων. Εχουν τέτοιες δεσμεύσεις, που δε θέλουν να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά τους και να αλλάξουν "τροπάρι". Πάντως, σε κάθε άλλη περίπτωση, και εφόσον συνεχίσουν να "προκαλούν", τα λαϊκά στρώματα ξέρουν πού βρίσκονται και τα "μπλόκα" και τα "οδοφράγματα".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η κυβέρνηση και ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, ταμπουρωμένοι μέσα στη "γυάλινη" πανοπλία της αδιαλλαξίας τους, νομίζουν ότι θα αποφύγουν να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα. Πλήρως απομονωμένοι από την κοινωνία οι κυβερνώντες, έρχονται με αφ' υψηλού ύφος 300 καρδιναλίων, να μιλήσουν εξ ονόματος αυτής της κοινωνίας που ταλαιπωρούν και εξοργίζουν!


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ