Αρον άρον επιδιώκει να περάσει από τη Βουλή η κυβέρνηση το νομοσχέδιο για την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, χωρίς καν να δώσει την ευκαιρία στα κόμματα να εκφράσουν ουσιαστικά τις απόψεις τους στα πλαίσια των διαδικασιών συζήτησης που προβλέπονται στο Κοινοβούλιο. Το νομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή προχτές τα μεσάνυχτα και δόθηκε στα κόμματα και τον Τύπο χτες το πρωί. Πρόκειται δε για ένα κείμενο 230 σελίδων. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα δινόταν εύλογος χρόνος για τη μελέτη του, με απόφαση της κυβέρνησης εισάγεται για συζήτηση στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή την επόμενη Τρίτη, 17 του μηνός, τη μέρα δηλαδή που αρχίζει στην Ολομέλεια του Σώματος η συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Αραγε, τι είδους συζήτηση μπορεί να γίνει για ένα τόσο σημαντικό - και ταυτοχρόνως ογκωδέστατο - νομοθέτημα; Ποιος βουλευτής θα προλάβει να προετοιμαστεί και να προσέλθει επαρκώς ενημερωμένος στη συζήτηση της Τρίτης; Κι αν υποθέσουμε ότι ο χρόνος των τριών - τεσσάρων ημερών φτάνει, υπό κανονικές συνθήκες, τίθεται ευθέως το εξής ερώτημα: Για τον προϋπολογισμό θα προετοιμαστούν οι βουλευτές και τα κόμματα ή για το νομοσχέδιο; Και για τα δύο μαζί δεν είναι δυνατό.

Αναμφίβολα η κυβέρνηση επιδιώκει υποβάθμιση της συζήτησης για την οικονομική της πολιτική και κινείται στη λογική του "εμείς αποφασίζουμε κι εσείς κόψτε το λαιμό σας". Η ίδια χρειάστηκε μήνες ολόκληρους για να μελετήσει το θέμα των φοροαπαλλαγών και να καταρτίσει το νομοσχέδιο. Γιατί άραγε τα κόμματα δεν έχουν ίδιο δικαίωμα, το δικαίωμα δηλαδή να προετοιμαστούν με ευχέρεια χρόνου πάνω σ' ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, που αν μη τι άλλο αφορά μεγάλες μάζες του ελληνικού πληθυσμού; Οφείλουμε τέλος να σημειώσουμε ότι πρώτη φορά στα χρονικά, παράλληλα με τη συζήτηση του προϋπολογισμού, εισάγεται προς συζήτηση τέτοιας φύσεως και τέτοιας σοβαρότητας νομοθέτημα. Τι θα δούμε ακόμη, ένας Θεός ξέρει...