Η άρση των προκλητικών ρυθμίσεων που οδηγούν σε όλο και μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, είναι ένας από τους βασικότερους στόχος του σχέδιου νόμου που κατέθεσε χτες στη Βουλή η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Στην εισηγητική έκθεση γίνεται λεπτομερειακή και συγκεκριμένη αναφορά στο φορολογικό σύστημα που επί χρόνια ισχύει στη χώρα μας, στον τρόπο μέσα από τον οποίο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μεταφέρουν εισοδήματα και μέσω της φορολογίας προς το μεγάλο κεφάλαιο και αναλύεται η λογική των κομμουνιστών για την ανάγκη ριζικής αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος. Στο πρώτο μέρος της εισηγητικής έκθεσης ανάμεσα στ' άλλα αναφέρεται:

***

"Η χώρα μας διαθέτει αν όχι το αντιλαϊκότερο, τουλάχιστον ένα από τα πλέον άδικα και αντιλαϊκά φορολογικά συστήματα από όσα ισχύουν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή κύρια του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και η θεσμοθετημένη φορολογική ασυδοσία του τελευταίου, τα φαινόμενα του παράνομου πλουτισμού, του παρασιτισμού και της παραοικονομίας έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Αποτελούν βάναυση πρόκληση προς τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους και γενικότερα τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα που μόνοι τους καλούνται να σηκώσουν τα βάρη μιας αντιλαϊκής πολιτικής, ενός άδικου φορολογικού συστήματος που μαζί με όλα τα άλλα διατηρεί μια τρομακτικά μεγάλη (65% για το 1996) αναλογία έμμεσων φόρων, που κυριολεκτικά ληστεύουν το εισόδημα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Την πραγματικότητα αυτή βέβαια τη γνωρίζουν όλοι. Γι' αυτό και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κυβέρνησαν τα τελευταία 22 χρόνια υπόσχονταν πάντα μια δίκαιη αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος και τη φορολογική ελάφρυνση των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων. Σε αντίθεση όμως με τις παραπάνω υποσχέσεις τους, εφάρμοσαν μια φορολογική πολιτική που ουσιαστικά αποτέλεσε μηχανισμό μεταφοράς εισοδήματος από τα φτωχά λαϊκά στρώματα προς όφελος των οικονομικά ισχυρών, ιδιαίτερα του μεγάλου κεφαλαίου. Μέτρα προς την παραπάνω κατεύθυνση ήταν για παράδειγμα η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας την τελευταία 5ετία (1992 - 1996), η συνεχής παροχή φορολογικών και άλλων κινήτρων προς το μεγάλο κεφάλαιο στο όνομα τάχα της προσέλκυσης επενδύσεων, που όμως αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά, οι προκλητικές φοροαπαλλαγές στο μεγάλο, κύρια εφοπλιστικό κεφάλαιο, η επιβολή από το ΠΑΣΟΚ των λεγόμενων αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης, που υποβάλλουν σε φορολόγηση τους επαγγελματοβιοτέχνες και τους μικρών και μεσαίων εισοδημάτων ελεύθερους επαγγελματίες για εισοδήματα που δεν αποκτούν, ενώ από την άλλη νομιμοποιούν τη φοροκλοπή και φοροδιαφυγή των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών με μεγάλα εισοδήματα, αφού οι τελευταίοι θεωρούνται ειλικρινείς αν δηλώσουν το ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος που προβλέπει το θεσμοθετημένο κριτήριο, ενώ είναι γνωστό ότι εισπράττουν και κερδίζουν πολύ μεγαλύτερα ποσά.

Η ανυπαρξία μηχανοργάνωσης των φορολογικών υπηρεσιών, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, αποτελεί τελικά συνειδητή πολιτική επιλογή τους, που δείχνει πως δε θέλουν πράγματι να συλλάβουν τη μεγάλη φοροδιαφυγή, ιδιαίτερα του μεγάλου κεφαλαίου.

Η ανάλυση των επίσημων στοιχείων του ίδιου του υπουργείου των Οικονομικών για την τελευταία 15ετία επιβεβαιώνει την παραπάνω εκτίμησή μας για τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα της φορολογικής πολιτικής των κυβερνήσεων που είχαν τη διακυβέρνηση της χώρας αυτό το διάστημα. Σύμφωνα με τα παραπάνω επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, στην περίοδο 1980 - 1995:

• Υπερδιπλασιάστηκαν οι φορολογούμενοι που υποβάλλουν δήλωση και το 1985 έφτασαν τα 3.840.071. Η αύξηση αυτή οφείλεται στις αλχημείες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔπου πήραν μέτρα στην κατεύθυνση:
• Της διεύρυνσης της φορολόγησης ιδιαίτερα των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων των αγροτών, ελεύθερων επαγγελματιών και επαγγελματοβιοτεχνών,
• Της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας τα τελευταία χρόνια και επομένως της καθήλωσης του αφορολόγητου ποσού.
• Τα εισοδήματα που δηλώθηκαν στην Εφορία, από όλες τις κατηγορίες των φορολογουμένων, αυξήθηκαν πάνω από 2.000 φορές, αν και στην ίδια περίοδο ο πληθωρισμός αυξήθηκε περίπου 847%. Η μεγαλύτερη αύξηση των δηλωθέντων εισοδημάτων προήλθε από τους μισθωτούς και συνταξιούχους (2.105%).
• Με το γάντι φορολογήθηκαν οι εμποροβιομήχανοι και εισοδηματίες, αφού τα δηλωθέντα εισοδήματά τους αυξήθηκαν κατά 1.758%. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων σημείωσαν προκλητική αύξηση. Ομως η μεγάλη δυνατότητα φοροδιαφυγής ("νόμιμης" και παράνομης) που υπάρχει σ' αυτές τις κατηγορίες εισοδημάτων, τους επέτρεψε να εμφανίζονται λιγότερα από τα εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων, οι οποίοι δεν έχουν δυνατότητες φοροδιαφυγής.
• Ο προσωπικός φόρος που εισέπραξε η Εφορία από πλούσιους και φτωχούς, αυξήθηκε συνολικά κατά 949,3% ή κατά 453,3 δισ. δραχμές.
• Η φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών και συνταξιούχων ήταν πολύ μεγαλύτερη όχι μόνο από τον πληθωρισμό, αλλά και από τη φορολογική επιβάρυνση των εμποροβιομηχάνων.
• Το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των φόρων αναλογούσε στους γεωργούς και αλιείς (6.171,6%) και ακολουθούν στη δεύτερη θέση οι ελεύθεροι επαγγελματίες (1.080%), στην τρίτη θέση οι συνταξιούχοι (1.029,6%), στην τέταρτη θέση οι μισθωτοί (957,5%), ενώ οι εισοδηματίες και εμποροβιομήχανοι κατέχουν την προτελευταία και τελευταία θέση στον κατάλογο, τηρώντας πιστά την παράδοση να εμφανίζονται στην Εφορία με τον μανδύα του φτωχού και άπορου".

"Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών προκύπτει επίσης το εξής αξιοσημείωτο γεγονός:

Η ανάλυση των στοιχείων ολόκληρης της δεκαετίας δίνει ότι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι παραμένουν τα υποζύγια του προϋπολογισμού. Τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών είναι ενδεικτικά. Για το σύνολο όλων των κατηγοριών φορολογουμένων, μέσο ετήσιο εισόδημα 2.538.510 δραχμές και μέσος κατά κεφαλή φόρος 130.484 δραχμές. Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι εμφανίζονται στην Εφορία σαν οι πιο πλούσιοι Ελληνες με μέσο ετήσιο εισόδημα 2.754.166 δραχμές. Οι εμποροβιομήχανοι και εισοδηματίες κατείχαν πέρσι τη δεύτερη θέση με μέσο ετήσιο εισόδημα 2.279.203 δραχμές.

Οι παραπάνω εξελίξεις οδηγούν στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα πως τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία από το 1974 μέχρι σήμερα, με την αντιλαϊκή και άδικη φορολογική πολιτική που εφάρμοσαν, παραβίασαν κατάφωρα και συνειδητά το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδας, που στο άρθρο 4 ορίζει ρητά πως οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη (άρα και στην καταβολή φόρων) ανάλογα με τις δυνάμεις τους (δηλαδή στην προκείμενη περίπτωση με βάση τη φοροδοτική τους ικανότητα)".

"Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προήλθε από τις εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου 1996, εξάγγειλε και ετοιμάζεται να υλοποιήσει τη σκληρότερη οικονομική πολιτική των τελευταίων 15 χρόνων, όπως ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών δηλώνει σε όλους τους τόνους.

Επιπλέον, προκειμένου να ικανοποιήσει τον διακηρυγμένο στόχο της για απαρέγκλιτη υλοποίηση του προγράμματος σύγκλισης, στα πλαίσια της Συνθήκης του Μάαστριχτ και ενόψει της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης, προχωρά σε μια φορολογική επιδρομή, που κύρια θα πλήξει τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Παράλληλα όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να εξαπατήσει, για άλλη μια φορά τον ελληνικό λαό, υποστηρίζοντας τάχα ότι από τα μέτρα που θα λάβει θα θιγούν οι έχοντες και κατέχοντες.

Ηδη όμως, από τα πρώτα πρακτικά μέτρα που πήρε, αποδεικνύεται η πλήρης ανακρίβεια της παραπάνω εξαγγελίας της. Μόλις προ ολίγων ημερών ψηφίστηκε νομοσχέδιο για την τροποποίηση του Τελωνειακού Κώδικα, με ρυθμίσεις του οποίου χαρίζονται αρκετά δισεκατομμύρια σε οφειλέτες βεβαιωμένων φόρων προς το ελληνικό δημόσιο".

"Το ΚΚΕ έχει πάγια διακηρυγμένες θέσεις για ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, όχι μόνο γιατί το σημερινό είναι κοινωνικά άδικο και έντονα αντιλαϊκό, αλλά και γιατί χωρίς μια ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, χωρίς την ουσιαστική ενίσχυση των εσόδων του κράτους από τους έχοντες και για χρόνια φοροδιαφεύγοντες, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε αναπτυξιακή, ούτε η αναγκαία κοινωνική πολιτική.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι βασικοί άξονες μιας δημοκρατικής φορολογικής μεταρρύθμισης αλλά και άσκησης μιας γενικότερης προοδευτικής δημοσιονομικής πολιτικής, πρέπει να είναι:

• Φορολόγηση των πραγματικών κερδών, εισοδημάτων και περιουσίας με παράλληλα μέτρα πάταξης της φοροδιαφυγής.
• Μέτρα για την άμεση είσπραξη των βεβαιωμένων φόρων και την πάταξη της φοροκλοπής, ιδιαίτερα του μεγάλου κεφαλαίου.
• Φορολόγηση των εισοδημάτων με προοδευτική κλίμακα ώστε να επιβαρύνονται περισσότερο τα μεγάλα εισοδήματα.
• Μέτρα αντιστροφής της σχέσης άμεσων - έμμεσων φόρων, με στόχο τη μείωση της έμμεσης φορολογίας. Μέτρα σε μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να είναι:
• Εφαρμογή μηδενικού ή πολύ χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ σε είδη και υπηρεσίεςπρώτης ανάγκης για πλατιά λαϊκά στρώματα, καθώς και σε γεωργικά είδη και εφόδια.
• Μηδενικός ΦΠΑ σε είδη και υπηρεσίες που σχετίζονται με τη λαϊκή υγεία και παιδεία, καθώς και με βασικές ανάγκες ειδικών κοινωνικών κατηγοριών (π. χ. αγορά φαρμάκων, μηχανημάτων αναπηρίας κλπ. για άτομα με ειδικές ανάγκες).
• Μεταφορά σε χαμηλό συντελεστή, αγαθών και υπηρεσιών που έχουν μεγάλη βαρύτητα στο μέσο οικογενειακό προϋπολογισμό και ένταξη σε υψηλό συντελεστή αγαθών και υπηρεσιών που συνδέονται με πολυτελή κατανάλωση.
• Μέτρα μείωσης της φορολογίας των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων και ενίσχυσης του πραγματικού τους εισοδήματος.
• Θεσμική κατοχύρωση της διαφάνειας και της ουσιαστικής συμμετοχής των εργαζομένων και κοινωνικών φορέων στη διαμόρφωση αλλά και στην υλοποίηση ενός δημοκρατικού φορολογικού συστήματος.

Η πρόταση αυτή είναι ταυτόχρονα και στόχος πάλης, γιατί και το φορολογικό σύστημα δεν είναι ζήτημα τεχνοκρατικό, αλλά εντάσσεται στις διάφορες ταξικές επιλογές.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, το ΚΚΕ, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τον απατηλό και δημαγωγικό ισχυρισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ότι τάχα τα φορολογικά μέτρα που προωθούνται θα πλήξουν τους έχοντες και κατέχοντες και ότι ακριβοδίκαια μοιράζονται μεταξύ όλων των κοινωνικών στρωμάτων τα φορολογικά βάρη, προτείνει ορισμένα μέτρα άμεσης εφαρμογής, που στοχεύουν:

1. Στη φορολογική ελάφρυνση των μισθωτών, συνταξιούχων και άλλων στρωμάτων με μικρά και μεσαία εισοδήματα (όπως επαγγελματοβιοτεχνών, μικρών και μεσαίων εισοδημάτων ελεύθερων επαγγελματιών), με άξονες:

• Τη φορολόγηση των εισοδημάτων του 1996 με φορολογική κλίμακα όπου τα κλιμάκια και οι μειώσεις φόρου για τέκνα που βαρύνουν τον φορολογούμενο θα είναι αυξημένα κατά 60%, αφού έχει ληφθεί υπόψη η συνολική αύξηση του δείκτη τιμών καταναλωτή για την περίοδο 1993 - 1996 (περίοδο κατά την οποία δεν τιμαριθμοποιήθηκε η φορολογική κλίμακα).
• Τη θεσμοθέτηση για τα εισοδήματα του 1996 αφορολόγητου ποσού (πρώτου κλιμακίου της φορολογικής κλίμακας που έχει μηδενικό φορολογικό συντελεστή) 2.000.000 δραχμών (όσες περίπου είναι οι μέσες συνολικές ετήσιες αποδοχές του ανειδίκευτου εργάτη).
• Την αύξηση του παραπάνω αφορολόγητου ποσού κατά 20%, για εισοδήματα που προήλθαν από μισθούς και συντάξεις.
• Την αυτόματη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και των μειώσεων του φόρου για τέκνα που βαρύνουν τον φορολογούμενο για τα εισοδήματα που αποκτώνται από την 1η Ιανουαρίου 1997 και εφεξής.
• Τη θεσμοθέτηση αφορολόγητου ποσού για εισοδήματα από μισθούς και συντάξεις που θα είναι πάντοτε αυξημένο κατά 20% σε σχέση με το αφορολόγητο ποσό για εισοδήματα από κάθε άλλη πηγή.
• Τη σημαντική αύξηση του ποσού των δαπανών που εκπίπτουν από το εισόδημα, για τις δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν το 1996 και την αυτόματη τιμαριθμοποίηση του παραπάνω ποσού για τις δαπάνες που πραγματοποιούνται από την 1η Ιανουαρίου 1997 και εφεξής, χωρίς τους περιορισμούς με ποσοστώσεις επί του ύψους των δαπανών ή επί του ύψους του δηλούμενου εισοδήματος.

2. Στη φορολογική επιβάρυνση των υψηλών εισοδημάτων, πρωταρχικά όμως του μεγάλου κεφαλαίου (ιδιαίτερα του εφοπλιστικού αλλά και των κερδών των μεγάλων επιχειρηματιών), με άξονες:

• Την ονομαστικοποίηση του συνόλου των μετοχών όλων των ημεδαπών ανωνύμων εταιριών, την αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών τους και την αλλαγή του τρόπου φορολόγησης αυτών, με τρόπο ώστε τα διανεμόμενα στους μετόχους κέρδη να φορολογούνται μαζί με το λοιπό προσωπικό τους εισόδημα σύμφωνα με τις διατάξεις για τη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων.
• Την κατάργηση σε αυτή τη φάση - εμμένοντας στη θέση για συνολική κατάργησή τους ύστερα από πιο ολοκληρωμένη μελέτη - ορισμένων κραυγαλέων φοροαπαλλαγών του μεγάλου κεφαλαίου (κύρια των ναυτιλιακών εταιριών, του χρηματιστικού και τραπεζικού κεφαλαίου).
• Την καθιέρωση προοδευτικής φορολογικής κλίμακας με την προσθήκη δύο φορολογικών κλιμακίων και την προοδευτική αύξηση του φορολογικού συντελεστή, όσο αυξάνεται το εισόδημα και τη θέσπιση ανώτατου φορολογικού συντελεστή για τα υψηλά εισοδήματα (άνω των 24.000.000 δρχ. ), που φτάνει το 60%.

Πέρα από τα μέτρα σε επίπεδο νομοθετικό, επιβάλλεται και στα πλαίσια της συνταγματικής αναθεώρησης η κατάργηση του άρθρου 107 του Συντάγματος που παρέχει αυξημένης τυπικής ισχύος προστασία στο ξένο αλλά και στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, μέσω της συνταγματικής κατοχύρωσης της ισχύος του ν. δ. 2687/53 και του ν.27/1975 (Κεφάλαιο Α έως Δ).

Και πρέπει εδώ να επισημάνουμε την άρνηση της ΝΔ στη συνταγματική αναθεώρηση του 1975, αλλά και του ΠΑΣΟΚ στην αναθεώρηση του 1985, αλλά και την άρνηση και των δύο παραπάνω κομμάτων στην προσπάθεια για αναθεώρηση του Συντάγματος που διακόπηκε με την προκήρυξη των εκλογών του περασμένου Σεπτέμβρη, να αποδεχθούν την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση της με συνταγματική ισχύ προστασίας του ξένου και εφοπλιστικού κεφαλαίου".