Η ...απαισιοδοξία για το 1997 είναι το κύριο χαρακτηριστικό για τις προσδοκίες των ελληνικών νοικοκυριών. Στην έρευνα, ανάμεσα στα άλλα, τονίζεται:
"Απαισιοδοξία επικρατεί μεταξύ των νοικοκυριών για τις οικονομικές προοπτικές του 1997. Το 37,9% του συνόλου αναμένει επιδείνωση και το 43,9% στασιμότητα. Μόνο το 18,2% προσδοκά βελτίωση της οικονομικής τους θέσης. Η αξιολόγηση των νοικοκυριών για το 1996 είναι περισσότερο δυσμενής απ' ό,τι οι προσδοκίες τους για το 1997. Δεν πρέπει, όμως, να παραγνωρίζεται ότι είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην αρχή μιας οικονομικής περιόδου οι προσδοκίες να είναι περισσότερο αισιόδοξες από ό,τι επιτρέπει το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον".
Στη συνέχεια, επισημαίνεται ότι, αν και η απαισιοδοξία είναι διάχυτη μεταξύ όλων των νοικοκυριών, "τα νοικοκυριά με σχετικά χαμηλό εισόδημα κάτω του ενός 1 εκατ. δραχμών ανά μέλος, είναι περισσότερο απαισιόδοξα από τα υπόλοιπα, ιδιαίτερα οι αγρότες, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι. Αν η κατηγορία αυτή αναλυθεί ακόμα περισσότερο, προκύπτει ένας "σκληρός πυρήνας" απαισιόδοξων, που αποτελείται από οικογένειες αγροτών και συνταξιούχων με πολύ χαμηλό εισόδημα". Η έρευνα δηλαδή εντοπίζει στους άνεργους, στους συνταξιούχους και τους αγρότες, τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται σήμερα από την καπιταλιστική κρίση και την επιδιωκόμενη "σύγκλιση".
Από την ανάλυση των πινάκων, κατά περιοχή, μορφωτικό επίπεδο και ηλικία νοικοκυριού, που παραθέτει η έρευνα για τις προσδοκίες του 1997, προκύπτει ότι:
Γενικώς, τα άτομα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και οι μεγαλύτερες ηλικίες πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση και δηλώνουν λιγότερο αισιόδοξα.