Τα ερωτηματικά για τους χειρισμούς της κυβέρνησης Σημίτη στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, η στάση απέναντι σε θέματα, που αφορούν στις ένοπλες δυνάμεις και οι προσεγγίσεις των αρμοδίων σε σύνθετα προβλήματα διπλωματικής και στρατιωτικής, ταυτόχρονα, τακτικής, πληθαίνουν καθημερινά. Και η αλήθεια είναι πως δεν πληθαίνουν μόνο, αλλά αποκτούν και ποιοτικά διαφορετικές αποχρώσεις.

Ετσι, κοντά στην ανευθυνότητα και την ανικανότητα, που ήταν δυνατόν να προσάψει κανείς στους χειρισμούς των πρώτων ημερών ή των "καυτών στιγμών", η κλιμάκωση του κυβερνητικού αλαλούμ - αρχίζοντας από τις στρατιωτικο - "πατριωτικές" ιαχές της πρώτης μέρας και φτάνοντας στην εσπευσμένη ανακοίνωση για τις... διατρήσεις του ελικοπτέρου -, προσθέτει και άλλα αξιολογικά στοιχεία για την κυβέρνηση και την πολιτική της. Στοιχεία που συνθέτουν μια ακατανόητη πρακτική και καταδεικνύουν μια επικίνδυνη πολιτική, η οποία, στο βαθμό που δεν ελέγχεται, είναι δυνατόν να προκαλέσει επιπλοκές με απροσδιόριστες επιπτώσεις και να μας σύρει σε περιπέτειες.