Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα έχουν από καιρό κληθεί να λάβουν ξεκάθαρη θέση απέναντι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις προοπτικές της. Για τους νεοεισερχόμενους πολιτικούς φορείς, όπως το ΔΗΚΚΙ, δε γίνεται εξαίρεση. Το εν λόγω κόμμα, άλλωστε, εξαρχής έχει ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του, πριν καν γίνει το ιδρυτικό του συνέδριο. Λέει ασυζητητί ΝΑΙ.

Οσον αφορά το θέμα των υποκειμενικών αιτιών που οδήγησαν στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, σε πρόσφατη ομιλία του, σε συγκέντρωση του ΔΗΚΚΙ, στο Περιστέρι, ο πρόεδρός του Δ. Τσοβόλας είχε εκφράσει την εξής πολιτική θέση: "Το όραμα της Ευρώπης των λαών, με την κοινωνική και οικονομική σύγκλιση, τείνει να εκλείψει στο όνομα της ονομαστικής σύγκλισης των οικονομικών δεικτών. Σύγκλιση που επιβάλλεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία εξυπηρετεί τα μεγάλα χρηματιστηριακά κεφάλαια και τη Γερμανία, στην προσπάθειά της να αποκτήσει παγκόσμιο ηγεμονικό ρόλο, χρησιμοποιώντας τους θεσμούς και το πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης".

Εξίσου αυστηρή κριτική ασκεί και για την εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ στην οικονομική πολιτική της Ελλάδας, υποστηρίζοντας ότι η εναρμόνισή της με τη Συνθήκη επέφερε καταστροφικές συνέπειες στην ελληνική κοινωνία. Χαρακτηριστική είναι η δήλωσή του στην εφημερίδα "Απογευματινή", στη συνέντευξη που παραχώρησε πριν 22 μέρες: "Δε θα πρέπει να θυσιάσουμε τον αποτελεσματικό και κοινωνικά δίκαιο στόχο της σύγκλισης των πραγματικών επιπέδων ανάπτυξης και ευημερίας των λαών στον απάνθρωπο και αμφιβόλου αποτελέσματος στόχο της σύγκλισης των ονομαστικών δεικτών, που αδιαφορεί για τους ανθρώπους και δημιουργεί τον περιορισμό του κράτους πρόνοιας και την ανεργία.Η εξαθλίωση του Ελληνα δεν αποτελεί εκσυγχρονισμό, αλλά αναχρονισμό".

Οι παραπάνω πολιτικές εκτιμήσεις πολύ απέχουν από το να αποτελέσουν την επίσημη θέση του προέδρου του ΔΗΚΚΙ για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που δεν είναι άλλη από την αποδοχή της ανάγκης να κινηθεί η Ελλάδα στη λογική της επίτευξης των στόχων που θέτει αυτή η Συνθήκη.

Χαρακτηριστική είναι η απάντηση που έδωσε ο Δημήτρης Τσοβόλας σε συνέντευξή του στο ρ/σ "Πλάνετ" (12/2). Οταν ρωτήθηκε για το αν είναι αναγκαίο να κινηθεί η χώρα στην κατεύθυνση της επίτευξης των στόχων της συνθήκης, απάντησε ως εξής: "Τα κοινοτικά όργανα, όπως προβλέπει η σύμβαση του Μάαστριχτ, προσδιορίζουν στο τέλος κάθε χρόνου τους στόχους της οικονομικής πολιτικής για τον επόμενο χρόνο. Δηλαδή, για το έλλειμμα, το δημόσιο χρέος και τον πληθωρισμό. Το πόσο, όμως, θα πετύχει τους στόχους είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζει το κάθε κράτος - μέλος".

Παράλληλα, ο Δ. Τσοβόλας, στην ιδρυτική διακήρυξη του ΔΗΚΚΙ, κάνει λόγο για "εθνική συνεννόηση" των "δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής" (γνωστή παραλλαγή της κοινωνικής συναίνεσης), προκειμένου να υπάρξει μια ευρωπαϊκή στρατηγική, που θα βελτιώσει τη θέση της ελληνικής οικονομίας - πάντα στα πλαίσια της ΕΕ - με την εκμετάλλευση των αντιθέσεων των κυρίαρχων χωρών της Κοινότητας. Μια θέση που έχει ακουστεί πάρα πολλές φορές, κι ακούγεται ακόμα στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ.

Καταληκτικά, θα μπορούσαμε να επισημάνουμε τους βασικούς παράγοντες, που καθορίζουν τις θέσεις του ΔΗΚΚΙ για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ως εξής:

Η χρήση υψηλών τόνων απέναντι στις επιπτώσεις, που η Συνθήκη του Μάαστριχτ επιφέρει στους εργαζόμενους, από την πλευρά του ΔΗΚΚΙ, δεν είναι τίποτε άλλο από μια έμμεση αναγνώριση των πραγματικά καταστροφικών συνεπειών της τρίχρονης εφαρμογής της στην Ελλάδα. Οδηγείται, έτσι, και το ΔΗΚΚΙ (όπως και μερίδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του "ΣΥΝ") στο δρόμο της ανάπτυξης μιας φραστικής πολεμικής απέναντι στη Συνθήκη, που δε δίνει φυσικά καμία διέξοδο. Αντίθετα, χρησιμοποιείται ως "διάδρομος" εγκλωβισμού σε συναινετικές λογικές.

Παράλληλα, επαναφέρονται ορισμένες παλιότερες θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την Ευρωπαϊκή Ενωση, προκειμένου να ενισχυθεί το προφίλ του... "παλιού, καλού σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ", που επιδιώκει να "χτίσει" ο Δ. Τσοβόλας, εφόσον η δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική δημιουργεί προϋποθέσεις για άγρα ψήφων στο εσωτερικό του κόμματος. Μιλάμε για τις ίδιες θέσεις, με τις οποίες το ΠΑΣΟΚ "επικάλυψε" τις πλέον συντηρητικές πολιτικές επιλογές του στο θέμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η αποδοχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ είναι συστατικό στοιχείο οποιουδήποτε πολιτικού φορέα επιθυμεί να συμμετάσχει σε συναινετικά παιγνίδια του μέλλοντος. Η διαχωριστική γραμμή της αποδοχής ή όχι της Συνθήκης είναι δεδομένη. Είναι, επίσης, γνωστό ότι τα παιγνίδια νομής της εξουσίας παίζονται στην πλευρά εκείνη που λέει "ναι" σε αυτή την προοπτική. Εκεί που το ΔΗΚΚΙ αναζητεί εναγωνίως... κενή θέση.

Γ. Λ.