Σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού της κατάστασης που διαμορφώνεται λίγες μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας πώλησης των Τσιμέντων Χαλκίδας στη θυγατρική της Καλτσεστρούτσι, ΚΟΓΚΡΕΤΟΥΜ, και αποδοχής της από τους εργαζόμενους, επιδίδονται οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στο χώρο του εργοστασίου. Ταυτόχρονα, προωθείται για δικαστική επικύρωση το μέγα σκάνδαλο, όπου χρέη 300 δισ. δραχμών θα διαγραφούν, δηλαδή, θα μεταφερθούν στις πλάτες των εργαζομένων σαν ελλείμματα, ενώ οι πιστωτές θα μοιραστούν το ευτελές τίμημα των 36 δισ. που προσφέρουν οι Ιταλοί.

Πάνω σε αυτή την κατεύθυνση κινείται συναινετικά και ομόφωνα το δικομματικό Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου, παρότι κανένα από τα αιτήματα που είχε υποβάλει ως προϋποθέσεις για την αποδοχή της μεταβίβασης δεν έλαβαν υπόψη η κυβέρνηση και οι πιστωτές. Τέτοια είναι η υποταγή στις καταστροφικές επιλογές των στελεχών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που παραβίασαν και αυτήν ακόμη την απόφαση της πρόσφατης γενικής συνέλευσης, την οποία οι ίδιοι είχαν προτείνει. Η συνέλευση εκείνη εξουσιοδοτούσε το ΔΣ του σωματείου να προκηρύξει 4ωρες στάσεις εργασίας και 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις, για να περιληφθούν στη σύμβαση: α) Η διασφάλιση της συνεχούς και αδιάλειπτης λειτουργίας της επιχείρησης. β) Η εξασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας, χωρίς καμία διακοπή ή βλαπτική μεταβολή των εργασιακών και οικονομικών σχέσεων των εργαζομένων. γ) Η διασφάλιση επενδύσεων, ικανών για τον εκσυγχρονισμό και τη συντήρηση των εγκαταστάσεων για την επόμενη πενταετία. δ) Η εξασφάλιση της παραγωγικής λειτουργίας του εργοστασίου επί μία, τουλάχιστον, δεκαετία. Μάλιστα, προχωρώντας σε υπερφίαλες διακηρύξεις "απειλούσαν" ότι, σε περίπτωση που δε γίνουν αποδεκτά ως απόλυτα δεσμευτικά τα πιο πάνω, δε θα δεχτούν τη σύμβαση και μάλιστα θα αγωνίζονταν για να την καταργήσουν! Οποία υποκρισία! Αφού, με διάφορα τερτίπια, πομπώδεις εκφράσεις και κάτω από καθεστώς ανασφάλειας για τις θέσεις εργασίας... οι εργαζόμενοι τους εμπιστεύτηκαν, στη συνέχεια το σωματείο "ποιεί την νήσσαν". Ετσι, αναπάντητο έμεινε το ερώτημα που τέθηκε από τη Συνδικαλιστική Συνεργασία (ΕΣΑΚ), στη γενική συνέλευση της προηγούμενης Πέμπτης για το πώς θα αξιοποιηθεί η νέα εξουσιοδότηση για κινητοποιήσεις που ζήτησε το σωματείο. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και επώδυνες για τους εργαζόμενους και την περιοχή που πλήττεται ήδη σοβαρά από την αποβιομηχάνιση και την ανεργία. Ηδη ο πρόεδρος της ΚΟΓΚΡΕΤΟΥΜ, Τζουντίτσι, προειδοποίησε για "αναδιοργάνωση που χρειάζεται η εταιρία", γιατί "το εργατικό κόστος στο εργοστάσιο της Χαλκίδας είναι το μεγαλύτερο"... Στα πλαίσια αυτά, συνέχισε, "θα παρθούν δραστικά μέτρα και θα χρειαστούν θυσίες και από τα δυο (;) μέρη".

Ευθύνη, λοιπόν, των εργαζομένων είναι να θέσουν - έστω κι αν δεν το θέλει - το σωματείο προ των ευθυνών του πριν είναι αργά και πριν τους ζητηθούν "οικειοθελείς αποχωρήσεις" και άλλα επώδυνα μέτρα για να... επιβιώσει η επιχείρηση. Τα παραδείγματα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, Ελευσίνας και άλλων επιχειρήσεων είναι νωπά. Να πιέσουν ακόμα την κυβέρνηση να διαφυλάξει στοιχειωδώς, έστω, τα συμφέροντα του δημοσίου, της εθνικής οικονομίας και της παραγωγικής βάσης της χώρας από την εντεινόμενη συρρίκνωση και άλωση. Μόνη τέτοια επιλογή για τον κλάδο του τσιμέντου είναι η εφαρμογή κλαδικής πολιτικής. Η επαναφορά της ΑΓΕΤ στο δημόσιο και η δημιουργία, μαζί με τα Τσιμέντα Χαλκίδας, ενιαίου δημόσιου φορέα τσιμεντοβιομηχανίας. Παράλληλα, διενέργεια δημόσιου διαχειριστικού ελέγχου στα Τσιμέντα Χαλκίδας, για να αποδοθούν οι ευθύνες του σκανδάλου της υπερχρέωσης των 300 δισεκατομμυρίων και της καταβαράθρωσης της επιχείρησης.