Σάββατο 27 Απρίλη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εγκώμιον "μαντρώματος"

Ποιο ήταν το κυριότερο και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο από όσα είπε ο υπουργός Οικονομικών κ. Αλ. Παπαδόπουλος στο ΜΕΓΚΑ ("Μήλον της Εριδος");

Προς Θεού, μην μου πείτε τις διάφορες αναφορές του στην οικονομική κατάσταση της χώρας, την οποία παρουσίασε (δικαιολογημένα) εξαιρετικά μελανή, για να μην πούμε ζοφερή. Στο κάτω κάτω, αυτή την κατάσταση, τη θυμήθηκαν, επιτέλους, όλοι οι διαχειριστές της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου μετά το 1990. Τώρα, γιατί τη θυμήθηκαν τότε, και όχι νωρίτερα - ε, ας μην είμαστε και κακοί, φυσικό ήταν να τη θυμηθούν όταν το μεγάλο κεφάλαιο έπαψε να έχει ανάγκη ευρείας έκτασης ελιγμών.

Αλλού βρίσκεται το "ψητό": Ο κ. υπουργός υπήρξε ιδιαίτερα έντονος, για να μην πούμε απειλητικός, σε ένα άλλο σημείο: Στον πολιτικό τομέα, όπου και ζήτησε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις (τις οποίες, μάλιστα, και αποκάλεσε "πολιτικές εξουσίες") να συμπαραταχθούν στην υποστήριξη της πολιτικής που υποστηρίζει και εφαρμόζει ο κ. υπουργός, αλλά και (όπως τόνισε ο ίδιος, με έμφαση και επανειλημμένα) η κυβέρνησή του. Ιδιαίτερα, μάλιστα, έκανε επανειλημμένα λόγο για την ανάγκη "τάξης" και "πειθαρχίας".

Ακόμη περισσότερο: Επιδόθηκε σε μια χαρακτηριστική διατριβή μυκτηρισμού του, κατ' αυτόν, γεγονότος "της υπονόμευσης των σταθεροποιητικών προγραμμάτων από τις εκλογές". Και ο κ. Παπαδόπουλος δεν αρκέστηκε να διευρύνει τις γνώσεις μας σχετικά με το πόσο επικίνδυνο και βλαβερό πράγμα είναι οι εκλογές. Τόνισε και ότι η οικονομική πολιτική πρέπει να είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση και, μάλιστα, εξανέστη και γιατί οι εργαζόμενοι αφήνονται να διαμαρτυρηθούν!

Το πράγμα βοά: Στη συνέντευξη του κ. υπουργού δεν πρέπει να δούμε μόνο(ούτε, ίσως, κυρίως) την κενόλογη (και, ας το πούμε καθαρά, κραυγαλέα ανακριβή) "οικονομολογία". Εκείνο που πρέπει να δούμε είναι η ένταση της αντιδημοκρατικής τάσης της μονοπωλιακής ολιγαρχίας, καθώς η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Αλλωστε, πρέπει να είμαστε δίκαιοι με τον κ. υπουργό. Δεν ήταν ο μόνος που εξέφρασε την "τάση". Αν εξαιρέσουμε την παρέμβαση του διευθυντή του "Ρ" Τ. Τσίγκα, το γενικό κλίμα της εκπομπής ήταν ασφυκτικά χαρακτηριστικό: Εκείνοι που φταίνε για όλα είναι τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι κλπ. Οπως θα περίμενε κανείς, ο κ. Γ. Μαρίνος χαρακτήρισε τα συνδικάτα του δημοσίου τομέα "στρατό κατοχής" και περίπου απαίτησε να μην γίνονται συνέδρια των κομμάτων ούτε να γίνονται αναφορές και συζητήσεις για πολιτικά θέματα, γιατί αυτό πανικοβάλλει τους επενδυτές!

Φυσικά, δε δίστασε να πει ξεκάθαρα ότι όλη η κρατική πολιτική (πολιτικό σύστημα, υποδομές, κοινωνική και δημοσιονομική πολιτική κλπ.) πρέπει να μην υπολογίζει συμφέροντα άλλα εκτός των δικών τους. Τα πράγματα έφθασαν ως το σημείο να κατηγορήσει για την κατάσταση το ...ΚΚΕ!

Κανείς, βέβαια, δεν είπε (του Τ. Τσίγκα εξαιρουμένου, επαναλαμβάνουμε) ότι οι "πανικόβλητοι" επενδυτές (;) εισπράττουν επί δεκαετίες όλο και παχυλότερα κέρδη, χωρίς να επείγονται να κάνουν επενδύσεις. Κορόιδα, θα μου πείτε, είναι;

Τι δείχνει αυτή η ατμόσφαιρα και τι μαρτυρούν τα συμπαρομαρτούντα; Μα, απλούστατα και πασιφανέστατα, τη δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου, την πραγματική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.

Μα, πάλι, θα μου πείτε, μήπως τα παραλέμε λιγάκι; Στο κάτω κάτω, δεν έκαναν τίποτε κακό οι άνθρωποι. Το Σχέδιο Προγράμματος ενόψει του 15ου Συνεδρίου έσπευσαν να επαληθεύσουν. Δε θα έπρεπε, αντίθετα, να τους ευχαριστήσουμε;

Ασφαλώς, τους ευχαριστούμε. Με μια ευχή: Να κατανοήσουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι και έχοντες έννομον συμφέρον το "μαντρώματος εγκώμιον" του κ. υπουργού...

Θ. Π.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ