Μέχρι τώρα επιχειρούσαν να εξωραϊσουν την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας και τις θυσίες των εργαζομένων, προβάλλοντας ως επιχείρημα την όποια μείωση παρουσίαζε ο πληθωρισμός και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και του ισοζυγίου, έστω κι αν η μείωση αυτή οφειλόταν σε συγκυριακούς κυρίως λόγους. Αποσιωπούσαν, όμως, σκόπιμα την επιδείνωση που παρουσίαζαν άλλοι βασικοί δείκτες της οικονομίας, όπως η μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, οι μαζικές χρεοκοπίες επιχειρήσεων, η αύξηση της ανεργίας, η αύξηση του δημόσιου χρέους κλπ.

Οταν, όμως, οι οικονομικοί υπουργοί παραδέχονται δημόσια ότι το τέρας του πληθωρισμού ξανασηκώνει κεφάλι. Οταν χτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου για τη συνεχιζόμενη αύξηση του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων του ισοζυγίου. Οταν - εμμέσως πλην σαφώς - παραδέχονται ότι ο φαύλος κύκλος των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και των εργαζομένων συνεχίζεται και επιδίδονται με μαεστρία στην τρομοκρατία του λαού μέσω και των αριθμών, το κάνουν με ένα και μοναδικό στόχο. Να πείσουν το λαό πως πρέπει να υποστεί νέες θυσίες, που έχουν συναποφασίσει να επιβάλουν στους εργαζόμενους - Ευρωπαϊκή Ενωση, κυβέρνηση, βιομήχανοι και γενικότερα οι υπηρέτες μιας πολιτικής που διευρύνει τα κέρδη για την ολιγαρχία του πλούτου και τη φτώχεια για το λαό και τον τόπο - με πρόσχημα και πάλι τη "σύγκλιση" και την αποφυγή χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας.

Αδιάψευστος μάρτυρας γι' αυτό είναι: Πρώτον,ότι μετά από 10 χρόνια θυσιών και σκληρής λιτότητας για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας παραμένουν άλυτα ή οξύνονται (ο πληθωρισμός, αντί να συγκλίνει με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρουσιάζει τάσεις απόκλισης με τάσεις να παραμείνει φέτος υπερτριπλάσιος του μέσου όρου της Κοινότητας, το δημόσιο χρέος "φουντώνει" και αποκλίνει όλο και περισσότερο από τους στόχους της Συνθήκης του Μάαστριχτ, η ανεργία αυξάνει και "συγκλίνει" με τα υψηλά επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης κλπ. Δεύτερον,ότι οι βιομήχανοι ζητούν νέο πρόγραμμα "σύγκλισης" στην κατεύθυνση σκληρότερης λιτότητας για τους εργαζόμενους, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται οι υποδείξεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, του ΙΟΒΕ, και των διεθνών οργανισμών για νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τρίτον, τα σενάρια της κυβέρνησης - για έκτακτες περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα - που αναμένεται να ανακοινωθούν πριν τη λήξη του καλοκαιριού, με το επιχείρημα ότι, αν ο λαός δε σφίξει και άλλο το ζωνάρι, θα καταρρεύσει η ελληνική οικονομία και η Ελλάδα θα απομονωθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση!

Είναι καιρός οι εργαζόμενοι να απαντήσουν, με το δικό τους τρόπο, ότι δεν πάει άλλο μ' αυτή την πολιτική, που προτάσσουν - με το αζημίωτο - οι κάθε λογής σωτήρες της ελληνικής οικονομίας. Είναι καιρός να αναρωτηθούμε όλοι μας. Ποιος θα μας σώσει από τους "σωτήρες"; Πότε, τη θεία υπομονή των πλατιών λαϊκών στρωμάτων θα διαδεχτεί η θεία οργή τους;

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Ε όχι, κύριοι. Μ' αυτή την πολιτική δε σώζεται η ελληνική οικονομία. Μ' αυτή την πολιτική θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Θα πηγαίνουμε από το "οι αριθμοί ευημερούν αλλά ο λαός υποφέρει", στο ο λαός πρέπει να υποφέρει ακόμη περισσότερο, γιατί οι αριθμοί δεν ευημερούν