Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Στην αρχή της εισήγησης της ΚΕ αναφέρεται ότι τα τεσσεράμισι χρόνια που πέρασαν από το 14ο Συνέδριο δεν ήταν για το Κόμμα μας συνηθισμένα χρόνια. Εγώ θα πρόσθετα ότι ήταν δύσκολα χρόνια.

Ας μην ξεχνάμε, συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι όλο αυτό το διάστημα ήμασταν η μόνη πολιτική δύναμη που προσπαθούσε ν' οργανώσει την αντίσταση του λαού μας στην επέλαση της βαρβαρότητας της "νέας τάξης πραγμάτων", που θέλει να επιβάλει το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ και οι πολυεθνικές, που δρουν στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ποιος ήταν ο συσχετισμός δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων της πόλης το 1992;

Ποιο ήταν το ηθικό των διάσπαρτων δικών μας δυνάμεων μέσα στο μαζικό κίνημα; Πού βρέθηκε το φιλειρηνικό κίνημα;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα, που μπορεί να βάλει ο καθένας μας, δεν έχουν βέβαια στόχο να κρύψουν ελλείψεις και αδυναμίες που παρουσιάστηκαν. Σίγουρα όλα δεν πήγαν καλά. Αποκλίσεις είχαμε και λάθη κάναμε και ενέργειες εκτός της πολιτικής μας είχαμε. Δεν ήταν αυτό όμως το στίγμα της πολιτικής μας στο μαζικό κίνημα. Και συμβιβασμούς είχαμε και στενότητα είχαμε. Και στις δύο περιπτώσεις τ' αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Να μειώνεται η παρέμβασή μας στο μαζικό κίνημα, ν' αδυνατίζουν οι πολιτικές μας θέσεις και να μην βοηθάμε στο να προσανατολίζεται σωστά ο συγκεκριμένος χώρος.

Είναι όμως άλλο πράγμα αυτό και άλλο αυτό που λέγεται ότι η τακτική μας μας απομονώνει από το λαό.

Αν η πολιτική του Κόμματος εκφραζόταν με το σύνθημα "εμείς πάμε μόνο μόνοι μας", τότε θα 'πρεπε να κάνουμε κριτική στους συντρόφους συνταξιούχους, γιατί στη συντονιστική επιτροπή, που καθοδηγεί τον αγώνα τους, συμμετέχουν συνταξιούχοι από όλους τους πολιτικούς χώρους, στους συντρόφους και συντρόφισσες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που πασχίζουν να στήσουν Συντονιστική Επιτροπή. Το ίδιο και στους αγρότες συνδικαλιστές και στους ΕΒΕ. Πρέπει ακόμη να πούμε ότι είναι εκτός της πολιτικής μας και οι ΚΟ που προσπαθούν να στηθούν συντονιστικές επιτροπές από εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες αγροτικών συλλόγων και ΕΒΕ.

Αυτή όμως είναι η εφαρμογή της πολιτικής μας και γι' αυτό είχαμε και την ανάπτυξη των αγώνων κόντρα στις Κασσάνδρες της ταξικής ειρήνης και της συναίνεσης. Κόντρα στις δυνάμεις εκείνες που θέλησαν να ξεστρατίσουν και αυτούς τους αγώνες.

Οσα κόμματα και αν υπάρξουν, ας μη γελιόμαστε, σύντροφοι, οι πολιτικές θα είναι δύο.

Με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό κόντρα στο λαό ή με το λαό κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Προσωπικά δε διακατέχομαι από καμία αγωνία να δημιουργηθούν κόμματα που θα συμφωνούν στον ένα ή τον άλλο βαθμό με το ΚΚΕ.

Εκείνο που με ανησυχεί και πρέπει όλους να μας ανησυχήσει είναι το πώς θα κάνουμε πράξη τις αποφάσεις του Συνεδρίου μας. Πώς θα δουλέψουμε από τις 27 του Μάη ώστε να μη μείνει εργοστάσιο με πάνω από 100 εργάτες που να μην έχουμε ΚΟΒ. Πώς θα χτίσουμε ΚΟΒ στα χωριά με πάνω από 1.000 κατοίκους και πώς θα δουλέψουμε να κάνουμε την ΚΝΕ γερή και μαζική.