Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Συνέρχεται το 15ο προγραμματικό Συνέδριο του ΚΚΕ σε μια περίοδο γενικευμένης επίθεσης της άρχουσας τάξης ενάντια στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζόμενων κοινωνικών στρωμάτων.

Σε μια περίοδο έντονων πολιτικών διεργασιών στη χώρα μας, στα κόμματα του δικομματισμού και των συνοδοιπόρων τους στην ίδια βασικά πολιτική. Περίοδο μεταβατική, που από τη μια μεριά φαίνεται η προσπάθεια της άρχουσας τάξης στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, που θα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά της μακροπρόθεσμα και από την άλλη - πίσω από τη φαινομενική αδιαφορία και την απογοήτευση των εργαζομένων - να υπάρχει έντονη αναζήτηση να βρεθεί τρόπος να βγουν από το σημερινό αδιέξοδο. Παρά τις δυσκολίες που τώρα είναι πολύ πιο μεγάλες, της ανεργίας, του φόβου της απόλυσης, του καθημερινού αγώνα για την επιβίωση, υπάρχει ανάπτυξη των αγώνων και στην εργατική τάξη και στην αγροτιά και στα μεσαία στρώματα των επαγγελματιών, με προωθημένα αιτήματα ενάντια στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των πολιτικών εκφραστών τους στη χώρα μας, παρά τα εμπόδια και τη διασπαστική τακτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών των άλλων παρατάξεων. Σ' αυτά τα πλαίσια γίνεται και ανάλογη προσπάθεια να επηρεαστεί, να "προσαρμοστεί" και το Πρόγραμμα και η πολιτική του ΚΚΕ να "χωρέσει" στα άμεσα μελλοντικά σχέδια της άρχουσας τάξης και των εκφραστών της. Οσο βρίσκουν ανταπόκριση στις γραμμές μας ή δίνονται περιθώρια για κάτι τέτοιο, τόσο αυτές οι πιέσεις θα γίνονται πολλαπλάσια αφόρητες, με ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες στο Κόμμα, στην εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους.

Πιστεύω πως στις σημερινές συνθήκες, που συζητάμε το Πρόγραμμα του Κόμματός μας, η άμεση απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη παρά μόνο μια καθαρή και ξάστερη: Η πολιτική που καθορίστηκε στο 14ο Συνέδριο και εξειδικεύτηκε σε επόμενες αποφάσεις της ΚΕ αποδείχτηκε η μόνη σωστή επιλογή και δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο στόχος αυτών των πολύπλευρων πιέσεων πότε με το άγριο και πότε με το καλόπιασμα εκεί στοχεύει: Να αλλάξει πολιτική το ΚΚΕ. Αυτή η "επίθεση αγάπης" τελευταία αυτόν το στόχο έχει. Δεν αναρωτιόμαστε γιατί τόσος καημός να βγει από την "απομόνωση" το ΚΚΕ; Και ανάμεσα σ' αυτούς που "στεναχωριούνται" τόσο είναι και εκείνοι που χτες ακόμα, σύμφωνα με δικές τους ομολογίες, στόχος τους ήταν να διαλύσουν το ΚΚΕ;

Αυτή η κατάσταση το προηγούμενο διάστημα είχε και έχει επίδραση στην ΕΝΙΑΙΑ εφαρμογή από όλες τις κομματικές δυνάμεις αυτής της πολιτικής που ομόφωνα είχε αποφασιστεί. Αυτό ήταν και είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στην πολιτική και μαζική δράση του Κόμματος. Κατά τη γνώμη μου το σοβαρότερο.

Πιστεύω ότι αν ακολουθήσουμε με μεγαλύτερη συνέπεια αυτή την πολιτική - αποκάλυψη των ηγεσιών των άλλων κομμάτων, ενότητα στην εκλογική βάση τους, δηλαδή πολλά κόμματα δύο πολιτικές όπως λέμε - τότε μόνο μπορεί να συγκροτηθεί τέτοιο Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, που με κατηγορηματικότητα, καθαρά θα φτάνει μέχρι το πέρασμα στο σοσιαλισμό - γι' αυτό το λόγο το θέλουμε. Με ικανοποίηση βλέπω ότι παίρνονται υπόψη σοβαρές παρατηρήσεις στο τελικό Σχέδιο Προγράμματος για το θέμα του χαρακτήρα του Μετώπου, της κυβέρνησης, το θέμα της εξουσίας, τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης. Το ΚΚΕ έχει τις δυνάμεις, το απέδειξε και με βάση τη συνέπεια στην πολιτική του θα βρεθούν και άλλες δυνάμεις - παρά τις σημερινές δυσκολίες - ώστε να φέρει σε πέρας την ιστορική του αποστολή.