Στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη Δυτικοευρωπαϊκή Ολοκλήρωση η θέση που πήραμε για αποδέσμευση καθορίστηκε από τη γενικότερη στρατηγική του Κόμματος για το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Τι άλλαξε από τότε; Οι συνθήκες χειροτερεύουν τόσο για την εθνική μας ανεξαρτησία όσο και για τον εργαζόμενο λαό. Τα άλλα κόμματα συνεχίζουν να στηρίζουν αυτή την πολιτική θεωρώντας μονόδρομο την ΕΕ των μονοπωλίων. Επομένως δεν υπάρχει λόγος ν' αλλάξει ούτε η θέση μας για την ΕΕ ούτε η τακτική μας σήμερα στο ζήτημα των συμμαχιών.

Στρατηγικός μας στόχος είναι η σοσιαλιστική επανάσταση. Αν όμως δεν έχεις άμεσο πολιτικό στόχο (συγκρότηση ΑΑΔ μετώπου) πώς θα ωριμάσει η αντικαπιταλιστική συνείδηση που αποτελεί βασική προϋπόθεση;

Η ζωή πάντα επιβεβαιώνει το σωστό ή το λάθος.

Το ότι στη Λέσβο (και όχι μόνο) τα αιτήματα και συνθήματα των συλλαλητηρίων χτυπούν στη ρίζα αυτή την πολιτική, δε δείχνει τη θέληση μεγάλων τμημάτων του λαού να δημιουργήσει ρήγματα σ' αυτή την καπιταλιστική ολοκλήρωση; Και πως το ΚΚΕ με την πολιτική και δράση του έχει βάλει τη σφραγίδα του σ' αυτή την εξέλιξη;

Το ότι τα άλλα κόμματα είτε καταπίνουν τη γλώσσα τους είτε περνάνε σε λυσσασμένη επίθεση ενάντια στο Κόμμα μας, βλέποντας ν' απομονώνονται από το λαό, δεν είναι μια απάντηση σ' αυτούς που χαρακτηρίζουν εμάς απομονωμένους; Είτε είναι κυβέρνηση που 'χει προέλθει διά της κοινοβουλευτικής οδού, είτε κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας (χωρίς εκλογές) θα προϋποθέτει ρωμαλέο αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό κίνημα και γερό και μαζικό ΚΚΕ που με αναπτυγμένα τα επαναστατικά χαρακτηριστικά (σε διαφορετικό βαθμό στη μια και στην άλλη περίπτωση) θα εμπνέει και θα καθοδηγεί την πλειοψηφία των εργαζομένων.

Δεν μπορούμε να στρέψουμε την πλάτη μας σε μια τέτοια κυβέρνηση που μπορεί να σπρώξει τα πράγματα στο στρατηγικό μας στόχο.

Εκεί που πρέπει να σκύψει σήμερα το ΚΚΕ είναι στη δημιουργία προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του ΑΑΔ μετώπου.