"Την αντιστοιχία μεταξύ των κατώτερων συντάξεων του ΙΚΑ με τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη (ΗΑΕ) το άλλαξε η ΝΔ. Το σύστημα συνταξιοδότησης, όπως αντιληφθήκατε, αλλάζει. Εμείς σαν αντιπολίτευση τότε πολεμήσαμε αυτή τη λύση που έδωσε η ΝΔ και είχαμε υποσχεθεί ενώπιον του ελληνικού λαού ότι θα το επαναφέρουμε. Το υπουργείο Εργασίας δεν πρόφτασε στην πρώτη φάση που ήμουνα υπουργός... Εγώ σαν αρμόδιος υπουργός επανέφερα το θέμα ενώπιον του πρωθυπουργού, ώστε να ληφθεί μια απόφαση, υποστηρίζοντας το παλαιό σύστημα. Η κυβερνητική επιτροπή, στην οποία εγώ δε μετέχω, μετέχει ο κ. πρωθυπουργός, ο κ. Τσοχατζόπουλος, ο κ. Αρσένης, ο κ. Παπαντωνίου, ο κ. Παπαδόπουλος, η κ. Β. Παπανδρέου, ο κ. Λαλιώτης, ομόφωνα, δέχτηκαν ό,τι εισηγήθηκε ο κ. πρωθυπουργός. Εχω και την υπόσχεσή του ότι εντός 2 - 3 μηνών... θα προτείνουν λύσεις εποικοδομητικές και ευελπιστώ ότι κάτι καλό θα προκύψει. Η θέση του υπουργείου δεν έγινε δεκτή. Η άλλη θέση που εξήγγειλε ο κ. πρωθυπουργός είναι εκείνη που θα ισχύσει. Εύχομαι να επιτύχει το καινούριο σύστημα και να μην ήταν καλή η δική μου η εισήγηση". Αυτά είπε ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ε. Γιαννόπουλος την περασμένη Πέμπτη, ενώπιον του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, μετά την εξαγγελία των επιδομάτων κοινωνικής αναισθησίας.

Από τέτοιες υποσχέσεις, ευχές και διάλογο, οι συνταξιούχοι χόρτασαν εδώ και τρία χρόνια. Ελιωσαν τα παπούτσια τους απ' το διάλογο. Είτε λέγεται Παπανδρέου είτε Σημίτης ο πρωθυπουργός, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Θα, θα, θα... Είτε λέγεται Παπαντωνίου είτε Ακης ο υπουργός, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο είτε λέγεται με κομψό, είτε με κυνικό τρόπο.

"Η κυβέρνηση έδειξε με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο ότι μέσα από αυτού του είδους τον κοινωνικό διάλογο, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη σημασία που έχει για την κοινωνία μας η εξέλιξη των συντάξεων, ως ένα έντονο κοινωνικό πρόβλημα, καταλήγει στη συγκεκριμένη διαδικασία, που μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 1996 θα βρει οριστική απάντηση", έλεγε ο πρωθυπουργεύων - τότε - Ακης στις 21.12.1995 μετά από συνάντησή του με τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα.

Περίπου δυο χρόνια (31.5.1994) πριν, ο Γ. Παπαντωνίου έλεγε σε αντιπροσωπεία της ΣΕΑ: "Τα οχτώ χρόνια που ήμασταν στην κυβέρνηση είχαμε πάρει πάρα πολλά μέτρα για τους συνταξιούχους, με αποτέλεσμα, μάλιστα, να 'χουμε μετανιώσει για μερικά μέτρα που πράγματι οδήγησαν σε κάποια προβλήματα στα ασφαλιστικά ταμεία".

Γιατί μετάνιωσε η κυβέρνηση; Για τον "απλό λόγο", όπως τον εξήγησε ο Κ. Σημίτης, την περασμένη Πέμπτη: Για να μη χάσει η χώρα μας την αξιοπιστία της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και μην παρεκκλίνει απ' το πρόγραμμα "σύγκλισης". Να μη χαθεί, λοιπόν, η αξιοπιστία προς τους ταγούς των Βρυξελλών, ενώ για τους κυβερνήτες του νέου ήθους δεν έχει σημασία αν γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις υποσχέσεις και την αξιοπιστία τους προς τη γενιά που πολέμησε για την ανεξαρτησία της πατρίδας και έχτισε τη μεταπολεμική Ελλάδα.

Και δε φτάνει μόνο η κοροϊδία με τα περίφημα επιδόματα Κοινωνικής Αλληλεγγύης - τα περίφημα ΕΚΑΣ - αλλά είναι και τσαρλατάνοι στις εξαγγελίες τους. Λένε πως το κάνουν για να αμβλύνουν τις ανισότητες μεταξύ των συνταξιούχων και να βοηθήσουν τους συνταξιούχους που ζουν κάτω απ' το όριο φτώχειας.

Ποιο όριο φτώχειας; Ακόμα και αυτό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που για το 1995 υπολογίστηκε σε 101.500 δραχμές για κάθε άτομο, δεν τηρεί η ίδια η κυβέρνηση. Βάζει όριο για το εξευτελιστικό ΕΚΑΣ ή το επίδομα εξομάλυνσης τις 100.000 και 110.000, αντίστοιχα, όταν, με βάση τα ίδια τα στοιχεία που έχει η Επιτροπή του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, πάνω από 700.000 συνταξιούχοι - από το 1.200.000 συνολικά - παίρνουν συντάξεις κάτω από 100.000 δραχμές. Κι ύστερα βγαίνει και ο υπουργός Οικονομικών Αλ. Παπαδόπουλος και λέει ότι δεν ήθελε να πάρουν το πεντοχίλιαρο οι συνταξιούχοι με συντάξεις των 250.000 δραχμών.

Την προχειρότητά τους την αποδεικνύει και τούτο: Το ΕΚΑΣ το δικαιούνται όσοι το 1995 δεν είχαν συνολικές συντάξεις μεγαλύτερες από 1.400.000 δραχμές. Αν έχουν μεγαλύτερες συνολικές συντάξεις δεν το παίρνουν.

Επίσης το δικαιούται και κάποιος που έχει ατομικό φορολογητέο εισόδημα μέχρι 1.800.000 δραχμές. Δηλαδή αν είχε 1.300.000 από συντάξεις και 490.000 δραχμές από κάποια ενοίκια - ας πούμε από μια αποθηκούλα - τότε το χάνει.

Να τη χαίρεστε, κύριοι, την ψευτοκοινωνική σας δικαιοσύνη.

Και, βέβαια, οι εκσυγχρονιστές κυβερνήτες έχουν την έμπρακτη συμπαράσταση του άλλου εταίρου στην επιχείρηση κατεδάφισης της Κοινωνικής Ασφάλισης: Της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Βέβαια, μετά από κάθε σημαντικό γεγονός για τους συνταξιούχους, η ΝΔ βγάζει ανακοινώσεις - καταπέλτες για την κυβέρνηση. Μάλιστα, ο Μ. Εβερτ ακολούθησε και την εξής μέθοδο: Πριν από κάθε κινητοποίηση, καλούσε τους συνταξιούχους σε συνάντηση για να συζητήσουν τα προβλήματα. Ποτέ, όμως, δεν απάντησε στα βασικά τους αιτήματα. Ούτε αξιώθηκε να απαντήσει στην επιστολή της ΣΕΑ που του έστειλε (4.12.1995) και του ζητούσε να τοποθετηθεί εγγράφως απέναντι στα αιτήματα των συνταξιούχων. Από το Μάρτη του 1995, ο Μ. Εβερτ προτείνει τη σύσταση Διακομματικής Επιτροπής για να συζητήσει τα προβλήματα των συνταξιούχων. Τον περασμένη Φλεβάρη, κατά τη διάρκεια της πρότασης νόμου του ΚΚΕ στη Βουλή, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ συμφώνησαν στη Διακομματική. Κι όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Μ. Κωστόπουλος, τους είπε να γίνει η Διακομματική, αλλά αφού πρώτα καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι τότε και οι δυο κατάπιαν τη γλώσσα τους.

Βέβαια, πρώην υπουργοί της ΝΔ - όπως ο Στ. Μάνος και ο Γ. Σουφλιάς - βγήκαν την περασμένη βδομάδα και τάχθηκαν κατά της επανασύνδεσης των κατώτερων συντάξεων με τα 20 ΗΑΕ.

Στην περίπτωση της ΝΔ, έχουμε δηλαδή την εκδοχή του "μπλε" ενδιαφέροντος ή του κυνισμού, ανάλογα με την περίπτωση.

Το συμπέρασμα είναι ότι για τους συνταξιούχοι εκτός από τη λιτότητα - μπλε ή πράσινη - που δεν έχει πια ημερομηνία λήξης και οι υποσχέσεις - δικομματικές κι αυτές - δεν έχουν ημερομηνία λήξης.