Την κραυγή αγωνίας εκατοντάδων χιλιάδων επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων, μετέφεραν πριν λίγες μέρες στον πρωθυπουργό οι εκπρόσωποι των επαγγελματοβιοτεχνών, σε συνάντηση που είχαν μαζί του. Πρόκειται για μια κραυγή αγωνίας που γίνεται φωνή απόγνωσης για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού εμπορίου και της βιοτεχνίας. Του τμήματος δηλαδή εκείνου της οικονομίας που εξαιτίας της κυβερνητικο-ευρωπαϊκής ρότας, στην πραγματικότητα στενάζει κάτω από την "μπότα" των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, που θησαυρίζουν σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας των ΕΒΕ. Οι εκπρόσωποι της Συνομοσπονδίας εξήγησαν στον πρωθυπουργό, πως αν συνεχιστεί η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας μέσα στην επόμενη τριετία θα βάλουν λουκέτο περίπου 350.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με όλα τα συνεπακόλουθα που αυτό μπορεί να έχει.

Οι συνδικαλιστές ενημέρωσαν τον πρωθυπουργό για τα αυξανόμενα "φέσια" - ήδη οι ακάλυπτες επιταγές και τα διαμαρτυρημένα γραμμάτια φτάνουν το 1,5 τρισ. δραχμές - και τις καθημερινές πτωχεύσεις επιχειρήσεων. Του είπαν ότι οι πόρτες των πιστωτικών ιδρυμάτων είναι ερμητικά κλειστές για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι όροι δανεισμού απλησίαστοι. Τον κάλεσαν να προχωρήσει άμεσα στη λήψη ουσιαστικών μέτρων για την επιβίωση της βιοτεχνίας και του εμπορίου. Μέτρα συγκεκριμένα και κυρίως ρεαλιστικά και εφικτά που, όμως, απαιτούν πολιτική βούληση από τη μεριά της κυβέρνησης.

Η στάση του πρωθυπουργού ήταν κάτι παραπάνω από σαφής. Η κραυγή αγωνίας των 700.000 επαγγελματιών που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν δεξαμενή υφαρπαγής ψήφων για το ΠΑΣΟΚ, μέσα από τα υποκριτικά περί "ραχοκοκαλιάς της ελληνικής οικονομίας", έπεσε για άλλη μια φορά στο κενό. Καμία ουσιαστική δέσμευση για την αντιμετώπιση της κρίσιμης κατάστασης των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δεν ανέλαβε ο πρωθυπουργός και διά στόματος της πιο επίσημης εκπροσώπησης της κυβέρνησης, πήραν το στίγμα της συνέχισης της ίδιας πολιτικής. Στην ουσία ο πρωθυπουργός ωμά και ανάλγητα γύρισε την πλάτη του στην αγωνία και στα προβλήματα της τόσο μεγάλης παραγωγικής μερίδας της ελληνικής κοινωνίας και στις οικογένειές τους, αλλά και σε ακόμα τόσους εργαζόμενους που ζουν από το ελληνικό εμπόριο και τη βιοτεχνία.

Το μήνυμα που ήδη φτάνει σ' ολόκληρο τον κόσμο των επαγγελματοβιοτεχνών - πολύ περισσότερο μετά τη νέα πρωθυπουργική άρνηση - είναι ένα: Τα δίκαια αιτήματα, τα αιτήματα ζωής που προβάλλουν οι ΕΒΕ, μπορεί και πρέπει να ικανοποιηθούν. Μόνο που η επίλυσή τους δεν μπορεί να έρθει από την οποιαδήποτε απόφαση της κυβέρνησης. Οι ίδιοι και μόνο αυτοί, με τον ενωμένο αγώνα τους, σε πλήρη συντονισμό και συνεργασία με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα που βιώνουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική μονόπλευρης λιτότητας, μπορούν να διεκδικήσουν και να επιβάλουν την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής. Ενας αγώνας που προϋποθέτει στοχοπροσηλωμένα να ακολουθήσουν το δρόμο της αντίστασης σε όλα τα επίπεδα. Μια καλή ευκαιρία είναι οι εκλογές που πραγματοποιούνται, αυτό τον καιρό, σε όλες τις βαθμίδες των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Στο χέρι τους είναι να αναδείξουν στις διοικήσεις τους τα γνωστά από τους καθημερινούς αγώνες στελέχη. Ταυτόχρονα να απομονώσουν και να "τιμωρήσουν" εκείνους που στηρίζοντας άμεσα ή έμμεσα τις κυβερνητικές επιλογές, υπονομεύουν και αποπροσανατολίζουν το κίνημα διεκδίκησης των ΕΒΕ.