Τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 διεκδίκησαν η Μελβούρνη, το Μπουένος Αϊρες, η πόλη του Μεξικού και έξι πόλεις των ΗΠΑ: Ντιτρόιτ, Λος Αντζελες, Μινεάπολις, Σαν Φρανσίσκο, Φιλαδέλφεια και Σικάγο. Οι "αθάνατοι" της ΔΟΕ έκριναν ότι μετά από εξήντα χρόνια ήρθε ή ώρα να φιλοξενήσει τους Αγώνες μια άλλη ήπειρος εκτός Ευρώπης και Αμερικής. Επέλεξαν λοιπόν τη Μελβούρνη και το Νότιο ημισφαίριο για πρώτη φορά. Η απόσταση ήταν μεγάλη, τα έξοδα μεταβίβασης τεράστια και η αυστραλιανή άνοιξη μια πρωτόγνωρη κατάσταση για τους αθλητές. Οι αγώνες ξεκίνησαν στις 22 Νοέμβρη και ολοκληρώθηκαν 8 Δεκέμβρη. Για τους κατοίκους του Βορείου ημισφαιρίου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και χειμερινοί αγώνες.

Για την κορυφαία αθλητική γιορτή της νεολαίας, στη Μελβούρνη συγκεντρώθηκαν 3.184 αθλητές (371 γυναίκες), λιγότεροι από ό,τι το 1948 στο Λονδίνο και το 1952 στο Ελσίνκι. Αρνητικός παράγοντας στην παρουσία περισσότερων αθλητών υπήρξε και η πολιτική κατάσταση της εποχής. Ο ψυχρός πόλεμος βρίσκονταν στο αποκορύφωμά του και στην Ελλάδα η Φρειδερίκη διόριζε πρωθυπουργούς. Ο Καραμανλής, που ήταν δική της επιλογή ως αρχηγός της συντηρητικής παράταξης, το Γενάρη του 1956 ιδρύει την ΕΡΕ και την ίδια χρονιά διεκδικεί το Οσκαρ αλχημείας. Στις εκλογές που ακολουθούν το κόμμα του παίρνει τη δεύτερη θέση με 1.594.112 ψήφους, αλλά στη Βουλή βρίσκεται με 33 βουλευτές περισσότερους από το πρώτο κόμμα που ήταν η Δημοκρατική Ενωση με 1.620.000 ψήφους.

Με αφορμή τα γεγονότα της Ουγγαρίας και την απόφαση του Αιγύπτιου Προέδρου Νάσερ να κλείσει το Σουέζ, είχαμε και την πρώτη προσπάθεια μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων. Η Ολυμπιακή Επιτροπή της Ελβετίας κάλεσε τα μέλη της ΔΟΕ να μην ταξιδέψουν στη Μελβούρνη. Ο Εϊβερι Μπράντετζ είναι κατηγορηματικός. "Δίκαιοι ή άδικοι οι σκοποί εκείνων που διαφωνούν, δεν πρέπει να αναμειγνύουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες με την πολιτική" υπογραμμίζει. Στην πρόταση της Ελβετίας ανταποκρίνονται τελικά η Ισπανία από την Ευρώπη, το Ιράκ, ο Λίβανος από τη Μέση Ανατολή και η Κίνα από την Ασία που αντέδρασε στην απόφαση της ΔΟΕ να κάνει δεκτή στους αγώνες την Ταϊβάν ως ανεξάρτητο κράτος. Αντίθετα για πρώτη φορά εκπροσωπήθηκαν στους αγώνες η Κένυα, η Λιβερία, η Μαλαισία, η Ταϊβάν, η Ουγκάντα, τα νησιά Φίτζι και η Αιθιοπία. Την παρθενική της εμφάνιση έκανε και η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, που παρουσίασε κοινή ομάδα με την Ομοσπονδιακή Γερμανία.

Η άρνηση της Αυστραλίας να δεχτεί εκ των υστέρων άλογα από άλλες χώρες στο έδαφός της, φοβούμενη μήπως μεταφερθούν άγνωστες σ' αυτή ασθένειες, υποχρέωσε τη ΔΟΕ να μεταφέρει τους ιππικούς αγώνες στη Στοκχόλμη. Συμμετείχαν σ' αυτούς 29 κράτη κι ανάμεσά τους η Ελβετία και η Ισπανία που αρνήθηκαν να ταξιδέψουν στη Μελβούρνη.

Το στάδιο "Μεϊνστάντιουμ" φιλοξένησε 104.000 θεατές στις 22 Νοέμβρη, ενώ η Ολυμπιακή Φλόγα για πρώτη φορά ταξίδευσε στην πρωτεύουσα των Ολυμπιακών Αγώνων αεροπορικώς. Παρά τη μικρή συμμετοχή, οι αγώνες στέφτηκαν με απόλυτη επιτυχία. Στο αγωνιστικό τομέα καταρρίφτηκαν 77 ολυμπιακά ρεκόρ, εκ των οποίων τα 22 ήταν και παγκόσμια.

Στο στίβο με πρωταγωνιστές του Αμερικανούς κατά πρώτο λόγο, με 15 χρυσά μετάλλια στους άνδρες και τους Σοβιετικούς κατά δεύτερο, δημιουργήθηκαν 28 ολυμπιακά και 5 παγκόσμια ρεκόρ. Κορυφαίες φιγούρες ο Σοβιετικός Κουτς νικητής στα 5 και 10 χιλιόμετρα και ο ταχύτερος άνθρωπος στον κόσμο, ο Αμερικανός Μπόμπι Μόροου που κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια, στα 100μ. τα 200μ. και τα 4Χ100. Στο Μαραθώνιο ο Ζάτοπεκ εγκατέλειψε νωρίς κι ο Αλγερινός Αλέν Μιμούν που αγωνιζόταν με τα χρώματα της Γαλλίας κατέκτησε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο. Ο Μιμούν μέχρι τότε είχε κατακτήσει τρία ασημένια μετάλλια. Το 1948 στα 10.000μ. και το 1952 στα 5.000 και 10.000μ. Στη Μελβούρνη είχαμε και το δεύτερο "χρυσό" αθλητικό ζευγάρι μετά τον Ζάτοπεκ και τη Ζατοπέκοβα. Ο Αμερικανός χρυσός Ολυμπιονίκης στη σφαιροβολία Χάρολντ Κόνολι και η Τσεχοσλοβάκα Ολγα Φικότοβα, νικήτρια στη δισκοβολία, γνωρίστηκαν στο ολυμπιακό χωριό και παντρεύτηκαν λίγο αργότερα με πολιτικό γάμο στην Πράγα και θρησκευτικό στις ΗΠΑ.

Στην κολύμβηση για δεύτερη συνεχόμενη Ολυμπιάδα τα ρεκόρ έπεσαν βροχή. Δεκατρία ολυμπιακά και 4 παγκόσμια ήταν ο απολογισμός, με τους Αυστραλούς να διδάσκουν κολύμπι. Οι κολυμβητές από τη χώρα των καγκουρό κατέκτησαν 8 χρυσά, 4 ασημένια και 2 χάλκινα μετάλλια, ενώ στα 100μ ελεύθερο ανδρών και γυναικών κυριάρχησαν πλήρως, κατακτώντας όλα τα μετάλλια.

Στην άρση βαρών όπου δημιουργήθηκαν 27 ολυμπιακά και 11 παγκόσμια ρεκόρ, οι Αμερικάνοι επανήλθαν δριμύτεροι κατακτώντας 4 χρυσά έναντι 3 των Σοβιετικών.

Στο ποδόσφαιρο οι Σοβιετικοί με Γιασίν, Ιβανόφ, Νέτο και Σιμονιάν στη σύνθεσή τους, στον τελικό νίκησαν 1-0 τους Γιουγκοσλάβους με γκολ του Τίσενκο. Στο πόλο η Ουγγαρία μετά από έναν επεισοδιακό αγώνα νίκησε 4-0 την ΕΣΣΔ. Στο χόκεϊ επί χόρτου είχαμε ασιατικό τελικό με την Ινδία να νικάει 1-0 το Πακιστάν. Στο μπάσκετ Αμερικάνοι και Σοβιετικοί βρέθηκαν για δεύτερη συνεχόμενη φορά αντιμέτωποι στον τελικό, με τους πρώτους να κερδίζουν εύκολα με 89-55. Στον μικρό τελικό η Ουρουγουάη νίκησε 71-62 τη Γαλλία.