Ανεβαίνοντας στο βήμα ο Χαρίλαος Φλωράκης και βλέποντας γύρω του τόσους πολλούς συναγωνιστές και νέους ανθρώπους εξέφρασε τη χαρά του, για τη συμμετοχή του σε ένα τέτοιο αντάμωμα για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ. Ενα αίσθημα που ήταν έκδηλο σε όλο το χώρο, και το χειροκρότημα που ακολούθησε μετά τα πρώτα του λόγια, το απέδειξε.

Στην αρχή της ομιλίας του ο Χ. Φλωράκης τόνισε ότι "αυτό το αντάμωμα γίνεται στη Λακωνία του Πάρνωνα και του Ταϋγετου, που τόσα πολλά έδωσε για την ανάπτυξη και τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και που τόσο πολύ μάτωσε. Δε νομίζω ότι μπορεί κανένας, συνέχισε, σ' ένα σύντομο χαιρετισμό, να αναφερθεί στα πολιτικά και ιδεολογικά προβλήματα που συνδέονται με τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Πολύ περισσότερο τη στιγμή, που δεν έχει γίνει ακόμα μια ολοκληρωμένη ιστορική αξιολόγηση της συγκρότησης και οργάνωσής του, της στρατηγικής και τακτικής του και γενικότερα της δράσης του".

Σ' αυτό το σημείο ο Χ. Φλωράκης, επισήμανε τις δυο αναμφισβήτητες αλήθειες για το ΔΣΕ, επισημαίνοντας ότι "ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, αποτέλεσε την οργανωμένη, ένοπλη αντίσταση και δράση ενάντια στην ξενοκρατία και την ντόπια αντίδραση κατά την τριετία 1946-49. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, συνέχισε, ήταν ένας λαϊκός επαναστατικός στρατός στα ιδανικά, στο ηθικό του, στην πολιτική και την οργάνωσή του. Το κύριο χαρακτηριστικό του, κατέληξε, ήταν η πίστη του στο λαό και ο δεσμός του μ' αυτόν. Και χωρίς αμφιβολία ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας θα καταγραφεί στην ιστορία δίπλα στο '21 και στη δοξασμένη Εθνική Αντίσταση".Αυτά τα λόγια του Χαρίλαου έκαναν τον κόσμο να ξεσπάσει σ' ένα αυθόρμητο και παρατεταμένο χειροκρότημα.

Συνεχίζοντας την ομιλία του, ο επίτιμος Πρόεδρος του Κόμματος, έκανε αναφορά σε ό,τι έχει ειπωθεί μέχρι σήμερα σε βάρος του ΔΣΕ, τονίζοντας χαρακτηριστικά: "Εκείνο που κυριαρχεί είναι η παραποίηση της ιστορικής αλήθειας και το ρίξιμο άφθονης λάσπης. Μια παραποίηση της ιστορίας, συνέχισε, που αναφέρει ότι τον εμφύλιο πόλεμο τον επιδίωξε και τον επέβαλε το ΚΚΕ για να πάρει την εξουσία". Απαντώντας, σ' αυτή την εσκεμμένη ιστορική ανακρίβεια, ο Χ. Φλωράκης υπογράμμισε ότι "σήμερα μια σειρά από επίσημα ντοκουμέντα του Φόρεϊν Οφις, των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών που είδαν το φως της δημοσιότητας, μαρτυράνε, πως οι Αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές, ακόμα από το 1943 επεξεργάζονταν σχέδια για το πώς θα συντρίψουν το λαϊκό δημοκρατικό αντιστασιακό κίνημα. Κάτι που άλλωστε ομολογεί και ο ίδιος ο Τσόρτσιλ, προτείνοντας να ετοιμαστούν στρατιωτικά για να χτυπήσουν το κίνημα της χώρας μας και να επιβάλλουν τη δική τους πολιτική κυριαρχία". Σήμερα πολύς κόσμος το δέχεται αυτό, υπογράμμισε ο Χ. Φλωράκης, ύστερα μάλιστα από τη δημοσιοποίηση αυτών των ντοκουμέντων, ότι πράγματι αυτά ήταν τα σχέδια των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών και ότι αυτοί επιδίωξαν τον εμφύλιο πόλεμο.

Ο Χ. Φλωράκης στη συνέχεια τόνισε: "Υπάρχουν, όμως και ορισμένοι, που εξακολουθούν, να ρίχνουν την ευθύνη για τον εμφύλιο πόλεμο στο ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ. Χαρακτηριστικά λένε ότι συμφωνούν πως τα σχέδια ήταν των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών και της ντόπιας αντίδρασης, αλλά αλλιώς έπρεπε να αντιμετωπιστούν και όχι με ένοπλη αντίσταση".

Αποφεύγουν, όμως να πουν με ποιον τρόπο; Να πουν τι συγκεκριμένα έπρεπε να γίνει; Και φυσικά αποσιωπούν τις προσπάθειες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ για ομαλή δημοκρατική εξέλιξη. Ξεχνούν τη δήλωση της ηγεσίας του ΕΑΜ ότι είναι διατεθειμένη να στηρίξει την κυβέρνηση Σοφούλη με μοναδικό αίτημα να εξασφαλίσει την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη.

Σ' αυτό το σημείο ο Χ. Φλωράκης, έκανε αναφορά στην κατάσταση που επικρατούσε εκείνα τα πέτρινα χρόνια υπογραμμίζοντας ότι "το κύριο χαρακτηριστικό της κατάστασης την περίοδο εκείνη στη χώρα μας ήτανε η κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας, η τρομοκρατία και η φυσική εξόντωση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης". Η κατάσταση εκείνη, συνέχισε, ο Χ. Φλωράκης, έβαζε το λαϊκό κίνημα μπροστά στο δίλημμα: "Η υποταγή στην εγγλέζικη κατοχή και την πολιτική της ντόπιας ολιγαρχίας και του παλατιού ή αντίσταση με κάθε μέσο. Αλλη δυνατότητα δεν υπήρχε".

Η επιλογή μας, συνέχισε, ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, "δεν μπορούσε φυσικά να είναι υποταγή". Ο αγώνας που κάναμε ήταν αγώνας δίκαιος και πατριωτικός. Ηταν αγώνας τόνισε ο Χ. Φλωράκης "για την ανεξαρτησία της χώρας, για την εξασφάλιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Αγώνας για τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία, για την πρόοδο και την προκοπή του λαού. Αυτά ήταν και τα ιδανικά, που ενέπνεαν τον μαχητή του ΔΣΕ και πάλευε με την ψυχή του, ξεπερνώντας αφάνταστες δυσκολίες, μ' έναν ηρωισμό και μια αυτοθυσία που δεν έχει προηγούμενο". Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο της ομιλίας του ο Χ. Φλωράκης υπογράμμισε ότι "ο μαχητής του ΔΣΕ, ήξερε ότι πάλευε για μια Ελλάδα απαλλαγμένη από την ξενική εξάρτηση, για μια Ελλάδα της δημοκρατίας και της προόδου. Γι' αυτό, είχε ψυχή στη μάχη, στους κινδύνους και τις αφάνταστες ταλαιπωρίες. Αντίθετα με τους φαντάρους του τακτικού στρατού, που πάλευαν - όσο πάλευαν - για να μείνει η χώρα μας εξαρτημένη από τον αμερικάνικο και εγγλέζικο ιμπεριαλισμό".

Ο Χ. Φλωράκης μέσα από την ομιλία του έκανε εκτενή αναφορά στο ιδανικά του ΔΣΕ και παράλληλα υπογράμμισε την αναγκαιότητά τους στο σήμερα. "Πρέπει να αναζητούμε και να επισημαίνουμε, είπε χαρακτηριστικά, το νήμα του χτες με το σήμερα, το νήμα που συνδέει τους χτεσινούς με τους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες. Σήμερα, συνέχισε, 50 χρόνια μετά, τα βασικά μηνύματα του αγώνα του ΔΣΕ, παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε. Η αμερικάνικη ιμπεριαλιστική επέμβαση - που εγκαθιδρύθηκε στα χρόνια του εμφυλίου - όταν η Βρετανία παρέδωσε την Ελλάδα στην επικυριαρχία των ΗΠΑ παραμένει αναλλοίωτη και συνεχώς ενισχύεται".

Σ' αυτό το σημείο ο Χ. Φλωράκης επισήμανε ότι "η υποτέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων στο διεθνή ιμπεριαλισμό όχι μόνο διατηρείται, όχι μόνο έχει γίνει κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής των αστικών κομμάτων, αλλά επιχειρείται να πάρει χαρακτήρα μιας ιδεολογίας που υποστηρίζεται με δογματική θρησκευτική ευλάβεια". Στη συνέχεια, μίλησε για την οικονομική πολιτική της χώρας υπογραμμίζοντας: "Μονόδρομος, μας λένε, η πορεία της χώρας στα πλαίσια της ΕΕ. Μονόδρομος η παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, σε υπερεθνικά κέντρα. Η οικονομία διευθύνεται, από τις Βρυξέλλες με το λεγόμενο πρόγραμμα "σύγκλισης", οι πολιτικές αποφάσεις προσαρμόζονται στις νόρμες του Διευθυντηρίου της Κοινότητας, ο αμυντικός προϋπολογισμός προσαρμόζεται στις πολεμικές ανάγκες του ΝΑΤΟ και συμφέροντα των ΗΠΑ".Αναφορικά με αυτό, ο Χ. Φλωράκης τόνισε ότι "χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το θέμα που δημιουργήθηκε με τη Γαύδο. Στο οποίο οι Αμερικάνοι δήλωσαν ότι η Τουρκία δεν έχει δικαιώματα στο νησί, όταν η κυβέρνηση Σημίτη ανακοίνωσε νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα για αγορά αμερικάνικου εξοπλισμού αξίας τριών τρισ. δραχμών. Συμμετέχουμε, κατέληξε, στις πιο ισχυρές διεθνώς συμμαχίες και δεν υπάρχει κανείς που να αναγνωρίζει έστω αυτά, τα διεθνώς - από συνθήκες - αναγνωρισμένα δικαιώματα. Να πού μας οδήγησε η υποτέλεια στον ιμπεριαλισμό".

Ο

Στη συνέχεια της ομιλίας του επισήμανε ότι "η ήττα του ΔΣΕ έκλεισε και το δρόμο της χώρας προς την κοινωνική πολιτική και πολιτιστική της αναγέννηση. Ο πλουτοπαραγωγικός της πλούτος καταληστεύτηκε από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και το πλιάτσικο συνεχίζεται ακόμα". Σ' αυτό το σημείο ο Χ. Φλωράκης έκανε αναφορά στην ένταξη της χώρας μας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας που έγινε με τρόπο υποτελή και συμπληρωματικό στα πλαίσια των συμφερόντων που πολυεθνικού κεφαλαίου. "Ο λαϊκός πολιτισμός, τόνισε, βρέθηκε υπό καθεστώς διωγμού. Σήμερα, η κατάσταση στο εσωτερικό της Ελλάδας, πάει από το κακό στο χειρότερο". Μιλώντας για τον παραγωγικό ιστό της χώρας επισήμανε ότι "αποσαθρώνεται και στη θέση του δε δημιουργείται τίποτα καινούριο, που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των εξελίξεων στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Οι κοινωνικές κατακτήσεις αφαιρούνται η μια μετά την άλλη. Οι εργασιακές σχέσεις αποδιαρθρώνονται, η δημόσια υγεία, η ασφάλιση, ο πολιτισμός, η παιδεία εμπορευματοποιούνται στο βωμό της εξασφάλισης υπερκερδών στο μεγάλο ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο".

Κάνοντας αναφορά στις αστικοδημοκρατικές ελευθερίες τόνισε ότι "παίρνουν χαρακτήρα τυπικό, σ' όλα τα επίπεδα έκφρασής τους. Κι όλα αυτά, συνέχισε, χάριν των συμφερόντων του διεθνούς καπιταλισμού και των απαιτήσεων που επιβάλλει η κρίση - στη σύγχρονη φάση της - που αντιμετωπίζει". Ο αγώνας λοιπόν του ΔΣΕ, τόνισε ο Χ. Φλωράκης, μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα που βιώνουμε, για τη λαϊκοδημοκρατική αναγέννηση της Ελλάδας ιστορικά έχει δικαιωθεί και αναζητεί τη σύγχρονη δικαίωσή του μέσα από τη συγκρότηση του νέου αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού μετώπου, ενάντια στις δυνάμεις της εξάρτησης και της υποτέλειας για την εθνική ανεξαρτησία, την ειρήνη, τη δημοκρατία, για την προκοπή του τόπου.

Σήμερα, βεβαίως, οι συνθήκες δεν είναι ίδιες μ' αυτές του '46, όταν ξεκινούσε η συγκρότηση του ΔΣΕ. Τα πράγματα διαφέρουν από εκείνη την εποχή. Το κίνημά μας δεν έχει την ίδια δυναμική, τόσο στη χώρα όσο και διεθνώς. Ο συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι ευνοϊκός. Το μέτωπο, όμως, για το οποίο κάνει λόγο το ΚΚΕ με τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου του χρειάζεται να γίνει γιατί είναι απαίτηση των καιρών, γιατί η αναγκαιότητά του γεννιέται από τα ίδια τα λαϊκά προβλήματα.

Ο σημερινός μας αγώνας αναμφισβήτητα είναι επίσης πολύ δύσκολος, πολύ περίπλοκος.

Οφείλουμε, όμως, να τα καταφέρουμε και θα τα καταφέρουμε με την πείρα των προηγούμενων αγώνων του λαϊκού μας κινήματος, πιστοί στα ιδανικά των μαχητών του ΔΣΕ, οπλισμένοι με εκείνη την ανυποχώρητη δύναμη θέλησης που τους διέκρινε και τους οδηγούσε ακόμη και στο θάνατο για να ανατείλει μια καλύτερη Ελλάδα.

Καταλήγοντας ο Χαρίλαος Φλωράκης πρόσθεσε: "Ο ΔΣΕ μπορεί να έχασε τον πόλεμο, αλλά ήταν από την αρχή ο ηθικά νικητής, ο ηθικά δικαιωμένος. Αυτή η ηθική νίκη βαραίνει ως ανεκπλήρωτο καθήκον στις πλάτες της σημερινής και των επόμενων γενιών, μέχρις ότου γίνει και νίκη υλική, μέχρι τη στιγμή που η καινούρια Ελλάδα της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού αποκτήσει σάρκα και οστά.

Σαράντα και πάνω χρόνια επίμονης προσπάθειας των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣ χρειάστηκαν για να αναγνωριστεί η Εθνική Αντίσταση και ο Εμφύλιος Πόλεμος, που μέχρι το 1989 θεωρούνταν συμμοριτοπόλεμος. Ομως πολλά προβλήματα παραμένουν άλυτα, όπως:

• Από τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων μαχητών της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣ, Ελληνες πολίτες εξαιρούνται αν δεν είναι και Ελληνες το γένος.
• Ενώ ο νόμος 1863 που ψηφίστηκε ομόφωνα από όλα τα κόμματα το 1989, επί κυβερνήσεως Τζαννετάκη, και αναγνωρίζεται ο εμφύλιος πόλεμος και χορηγείται το δικαίωμα σύνταξης στους ανάπηρους και στις οικογένειες των θυμάτων μαχητών του ΔΣ, μέχρι σήμερα δεν υλοποιείται. Με διάφορες προφάσεις και ευρήματα, στην πράξη αρνιούνται την εφαρμογή του νόμου και τη χορήγηση της σύνταξης.

Η Επέτειος των 50 χρόνων από την ίδρυση του ΔΣΕ μας θυμίζει και την ανάγκη έντασης της πάλης για την εφαρμογή του νόμου που ψήφισαν, επαναλαμβάνω, όλα τα κόμματα".