Ηταν μια συνάντηση, ένα αντάμωμα, μια γιορτή. Ενα αντάμωμα που έγινε στη Σκάλα Λακωνίας, σε έναν τόπο που βρίσκεται ανάμεσα, στον Πάρνωνα και στον Ταϋγετο, τα δυο τιμημένα και ποτισμένα με αίμα βουνά της Πελοποννήσου. Ηταν μια εκδήλωση, που έγινε το Σάββατο το βράδυ αφιερωμένη στα 50 χρόνια από τη δημιουργία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Και ήταν όλοι εκεί, οι άνθρωποι που πρόσφεραν τα μέγιστα για την απελευθέρωση της πατρίδας τους από τους Γερμανούς, οι αγωνιστές που πάλεψαν την τριετία '46- '49 ενάντια στην ξενοκρατία και την ντόπια αντίδραση.

Ηταν όμως παρόντες και νέοι άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί για να τιμήσουν, για να δουν από κοντά και να συζητήσουν με τους αγωνιστές της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Εκεί βρέθηκε και ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης,που φανερά συγκινημένος κουβέντιασε και με τις δυο γενιές, θυμήθηκε τα χρόνια του αγώνα και μίλησε για τις σημερινές συνθήκες.Μπαίνοντας κανείς μέσα στο κέντρο, που διάλεξε η ΠΕΑΕΑ και η ΝΕ Λακωνίας του ΚΚΕ, για να φιλοξενήσει την εκδήλωση, δεν μπορούσε να μην συγκινηθεί. Δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που βρέθηκαν εκεί, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της νεότερης ιστορίας μας. Είναι οι άνθρωποι που μέσα από τους αγώνες τους πάλεψαν για λευτεριά, δικαιοσύνη και λαϊκή κυριαρχία. Πάλεψαν για να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο τους.

Κείνο όμως το σημείο που δεν μπορούν εύκολα τα λόγια να το περιγράψουν, είναι όταν παλιοί σύντροφοι βρέθηκαν μεταξύ τους. "Με θυμάσαι, ήμασταν μαζί στον Πάρνωνα...". Τότε τα λόγια σταμάταγαν και το σφιχταγκάλιασμα και το δάκρυ που κυλούσε από τα μάτια σε πάγωνε... Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν μόνο κοινές αναμνήσεις από το βουνό. Εχουν κάτι πιο σημαντικό που τους ενώνει, ο αγώνας για λευτεριά και λαϊκή κυριαρχία, το αίμα του σκοτωμένου συντρόφου - αδερφού τους, που πάνω σ' αυτό ορκίστηκαν για αγώνα μέχρι την τελική νίκη... Για αγώνα, σε έναν τόπο, που πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Σ' έναν τόπο που η κάθε πέτρα, το κάθε φαράγγι και πέρασμα έχει τη δική του ιστορία. Ναι, εκεί στη Λακωνία, τα περισσότερα σπίτια, θρηνούν για κάποιο δικό τους παιδί, που χάθηκε στον τίμιο κείνον αγώνα.

Καθώς βράδιαζε και η ώρα έναρξης της εκδήλωσης πλησίαζε, έκανε την εμφάνισή του και ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χ. Φλωράκης."Σύντροφε καπετάνιε", "Γέροντα του Μοριά", ήταν μερικές από τις προσφωνήσεις που χρησιμοποίησαν οι συναγωνιστές του Χαρίλαου, όταν τον πλησίασαν για τον χαιρετήσουν. Οι αναμνήσεις ξαναζωντάνεψαν και οι διάλογοι που ακολούθησαν, έκρυβαν μέσα τους ολόκληρη σχεδόν την ιστορία του αγώνα. Οι συναγωνιστές θυμήθηκαν τις μάχες στα βουνά, τις φυλακές και τις εξορίες, αλλά και τα ανεκπλήρωτα οράματα του αγώνα.