ΠΕΝΤΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΠΕΝΤΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ

Για πέντε λόγους ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης αποφάσισε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Στους λόγους αυτούς περιγράφεται το σύνολο των προβλημάτων της χώρας και επομένως θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν εκλογές όχι μόνο τώρα, αλλά ανά πάσα στιγμή. Επομένως, σκόπιμα μπορεί να υποστηριχτεί ότι πρόκειται για προσχήματα, τα οποία χρησιμοποιούνται για να συσκοτίσουν τους πραγματικούς λόγους. Φυσικά, δεν μπορεί να αντέξει σε σοβαρή κριτική το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση κατέληξε στη συγκεκριμένη απόφαση για να αποφύγει μια πολύμηνη προεκλογική περίοδο, αφού η ίδια η κυβέρνηση δημιούργησε και συντήρησε για ένα τρίμηνο τουλάχιστον την "εκλογολογία". Πολύ περισσότερο όταν σ' αυτήν πρωταγωνίστησαν ορισμένοι από τους στενότερους συνεργάτες του κ. Σημίτη. Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση επιμένει ότι αποφάσισε τις πρόωρες εκλογές, μεταξύ των άλλων, και για να καταστείλει την "εκλογολογία", την οποία η ίδια προκάλεσε, τότε αποκαλύπτει το μέγεθος της μεθόδευσης.

Ωστόσο, πίσω από τα όσα είπε ο πρωθυπουργός μετά την προχτεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και επανέλαβε χτες στην κοινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, μπορεί κανείς να διακρίνει τους στόχους της κυβέρνησης, την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν μια αποκωδικοποίηση.

***

Επικαλέστηκε λοιπόν ο κ. Σημίτης, σαν πρώτο λόγο, "την ανάγκη να συμμετάσχει η χώρα ισότιμα και δυναμικά στην εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η χώρα μας πρέπει εγκαίρως και αποφασιστικά να λάβει όλα τα μέτρα και όλες τις αναγκαίες αποφάσεις, ώστε να μην αποκοπεί από τις εξελίξεις και να μην περιθωριοποιηθεί στη διαδικασία οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης". Σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έχουμε συγκεκριμένα δείγματα γραφής. Εχει προσυπογράψει την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Μαδρίτης για τη διαίρεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 1999 στο "σκληρό πυρήνα" των χωρών που θα εκπληρώσουν τα κριτήρια της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης και στο περιθώριο, όπου θα βρίσκονται οι υπόλοιπες χώρες - μέλη. Οσο για τη θέση της Ελλάδας, αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι σε όλα τα "σενάρια" του Συμβουλίου των Υπουργών Οικονομικών, με την υπογραφή μάλιστα του Ελληνα υπουργού Εθνικής Οικονομίας, η χώρα μας είναι μονίμως εγκατεστημένη στην τελευταία θέση του περιθωρίου. Τώρα, για το πόσο σέβεται η κυβέρνηση τη γνώμη του ελληνικού λαού για τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αρκεί να θυμηθούμε ότι απέρριψε δύο φορές την πρόταση του ΚΚΕ για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Μια φόρα το 1992 και δεύτερη τώρα, ενόψει της Διακυβερνητικής Διάσκεψης.

Δεύτερος λόγος, που προέβαλλε ο πρωθυπουργός, είναι "η επιτακτική ανάγκη για το ριζικό εκσυγχρονισμό της οικονομίας και της κοινωνίας και τη λήψη μέτρων που θα οδηγούν σε αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη". Αν ανατρέξουμε στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού τον περασμένο Φλεβάρη θα δούμε πώς εννοεί τον "εκσυγχρονισμό" της οικονομίας. Ολοκλήρωση της καταστροφής της παραγωγικής βάσης της χώρας, με το κλείσιμο επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για την εθνική οικονομία, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων με την εκποίηση όλων των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Ταυτόχρονα μαζική καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και δραστική συρρίκνωση της αγροτικής οικονομίας.

Τρίτος λόγος είναι η ανάγκη "αναμόρφωσης του κοινωνικού κράτους, ώστε να καταστεί δικαιότερο". Για το είδος της αναμόρφωσης έχουμε σαν παράδειγμα την αντιμετώπιση των συνταξιούχων και των προβλημάτων τους. Εχουμε ακόμα τα διακηρυγμένα σχέδια για την αναμόρφωση του συστήματος κοινωνικών ασφαλίσεων κατά τα πρότυπα της "Λευκής Βίβλου" με την ιδιωτικοποίηση μεγάλων τομέων της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Τέταρτος λόγος είναι η ανάγκη να αναληφθούν "πρωτοβουλίες στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, που θα εμπεδώσουν τη συνεργασία και την ειρήνη και θα κατοχυρώσουν τα ελληνικά συμφέροντα". Για το θέμα αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτή που κατάφερε με την πολιτική της όχι μόνο να φέρει τη χώρα αντιμέτωπη με όλες σχεδόν τις γειτονικές χώρες, αλλά είναι και αυτή που συνυπέγραψε όλες τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, που όχι μόνο προκάλεσαν τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία και ακόμη στάθηκε αρωγός σε όλες τις επεμβάσεις των Αμερικανών και των Ευρωπαίων για να επιβάλλουν κατόπιν τις "λύσεις" τους.

Ο πέμπτος λόγος είναι η "αποτελεσματική στήριξη της ολόπλευρης διπλωματικής δραστηριότητας και της αμυντικής θωράκισης απέναντι στην τουρκική επιβουλή και την προάσπιση των εθνικών δικαίων και δικαιωμάτων σε Ελλάδα και Κύπρο". Τι αντίκρισμα μπορούν να έχουν τέτοιες δηλώσεις όταν η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί άνευ όρων τις επιδιαιτητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν αφ' ενός στη διχοτόμηση της Κύπρου και αφ' ετέρου στο καθεστώς της περιορισμένης κυριαρχίας στο Αιγαίο.

***

Στον κοινό παρονομαστή αυτών των λόγων που επικαλέστηκε ο κ. Σημίτης υπάρχει η απαίτηση των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του λεγόμενου "επιχειρηματικού κόσμου" για συνέχιση της ακολουθούμενης πολιτικής και μάλιστα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, χωρίς παρεκκλίσεις, με το μανδύα της "λαϊκής ετυμηγορίας".

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ