Η διατήρηση του βαθιά αντιλαϊκού και άδικου χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος της χώρας, είναι το βασικό γνώρισμα της σύνθεσης των προϋπολογισμών στο διάστημα από το 1975 μέχρι το 1996! Αυτό προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών που επεξεργάστηκε και φέρνει στη δημοσιότητα σήμερα ο "Ρ", σχετικά με την εξέλιξη της σχέσης μεταξύ άμεσης και έμμεσης φορολογίας, από το 1975 μέχρι σήμερα. Τα επίσημα στοιχεία, δείχνουν ότι το ποσοστό αύξησης τόσο των άμεσων όσο και των έμμεσων φόρων στην εικοσαετία, ξεπερνά κατά πολύ το ποσοστό αύξησης τόσο του πληθωρισμού όσο και των αυξήσεων που πήραν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι.

Είναι αλήθεια, ότι στο παραπάνω διάστημα, η "ψαλίδα" μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων μπορεί να μίκρυνε κατά 10 περίπου ποσοστιαίες μονάδες. Είναι όμως επίσης αλήθεια, ότι η μεγαλύτερη αύξηση που παρουσίασαν οι άμεσοι φόροι σε σχέση με τους έμμεσους, οφείλεται τόσο στο γεγονός ότι μειώθηκε η προοδευτικότητα του συστήματος άμεσης φορολογίας όσο και στο γεγονός τηςμη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, επιλογές που έπληξαν τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ωστόσο είναι εμφανές ότι τη "μερίδα του λέοντος" εξακολουθούν να έχουν οι έμμεσοι φόροι, οι κατ' εξοχήν αντιλαϊκοί, αφού καταβάλλονται το ίδιο από πλούσιους και φτωχούς.

Αναλυτικότερα, όπως φαίνεται και στο σχετικό πίνακα:

• Οι άμεσοι φόροι,το 1975 κάλυπταν το 25% των συνολικών φορολογικών εσόδων. Το παραπάνω ποσοστό, σύμφωνα με τις προβλέψεις που έχουν γίνει στον φετινό προϋπολογισμό, καλύπτει το 35%.
• Οι έμμεσοι φόροι αποτελούσαν το 1975 το 75% των συνολικών φορολογικών εσόδων, ενώ το ποσοστό αυτό προβλέπεται να φτάσει το 65% φέτος.Είναι χαρακτηριστικό ότι το φορολογικό σύστημα της χώρας μας είναι στο συγκεκριμένο σημείο αντιλαϊκότερο σε σχέση με άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ. Αδιάψευστο μάρτυρα αποτελεί το γεγονός ότι στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κατά μέσο όρο, τα έσοδα από την άμεση φορολογία καλύπτουν το 45% των συνολικών φορολογικών εσόδων, ενώ από την έμμεση φορολογία το 55%. Η χώρα μας δηλαδή παρουσιάζει ένα "άνοιγμα" 10 μονάδων, στην "ψαλίδα" μεταξύ άμεσων- έμμεσων φόρων, σε σχέση με τον μέσο κοινοτικό όρο.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η σχέση μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων, επιδεινώθηκε κατά μία μονάδα. Από το σύνολο των εσόδων που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 1996 (7,710 τρισ. δραχμές), μόλις το 35% θα καλύπτεται από άμεσους φόρους, έναντι 36% που κάλυπταν στο σύνολο των εσόδων οι άμεσοι φόροι πέρυσι. Η παραπάνω διεύρυνση υπέρ της έμμεσης φορολογίας προέρχεται κυρίως από την τιμαριθμοποίηση μιας σειράς έμμεσων φόρων, ενώ στην ίδια εξέλιξη συμβάλλει και η εμμονή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να μην προχωρήσει ούτε το 1996 στην τιμαριθμοποίηση της κλίμακας φορολογίας εισοδήματος. Η αδικία του συγκεκριμένου συστήματος έγκειται στο γεγονός ότι οι έμμεσοι φόροι (Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης, Φόρος Προστιθέμενης Αξίας κλπ. ) καταβάλλονται στο ίδιο ποσοστό από όλες τις κατηγορίες εισοδημάτων.

Στο σημείο αυτό πρέπει να σχολιαστεί το γεγονός ότι η βελτίωση της σχέσης άμεσων και έμμεσων φόρων, δεν αναιρεί ούτε στο ελάχιστο τη βασική φιλοσοφία, με βάση την οποία ασκούν οι εκάστοτε"γαλαζοπράσινες" κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, τη φορολογική τους πολιτική. Φιλοσοφία που εντάσσεται στο φορολογικό ξεζούμισμα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων της χώρας, και στην ενίσχυση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγεί και το γεγονός ότι στο διάστημα από το 1993 μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να κάνει ακόμη πιο άδικο και εξοντωτικό το φορολογικό σύστημα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και συγκεκριμένα σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, με τη θέσπιση των "αντικειμενικών" κριτηρίων φορολόγησης.

Την ίδια στιγμή που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ επιδίδονται με ευλαβική συνέπεια στο φορολογικό ξεζούμισμα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων της χώρας, προχωρούν ακάθεκτες ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια σε δραστικές περικοπές των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, χειροτερεύοντας ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ