Οι υποψήφιοι αυτοί δεν ταυτίζονται με τις άλλες κατηγορίες αυτών που διεκδικούν την ψήφο του λαού (τους αστέρες της τηλεόρασης, τους εκλεκτούς των καναλιών και της οικονομικής ολιγαρχίας, τους γόνους των τζακιών κ.ο.κ). Είναι υποψήφιοι που έχουν δοκιμαστεί χρόνια τώρα στην πράξη και έχουν δώσει απτές αποδείξεις, αν μπορούν να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων στα συνδικάτα. Πόσο μάλλον στη Βουλή.

***

Οι εργαζόμενοι, την ώρα της κάλπης πρέπει να επαναφέρουν στη σκέψη τους ορισμένα από τα "επιτεύγματά" τους:

• Συνθηκολόγησαν και συμβιβάστηκαν με τις αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές και ξεπούλησαν τα συμφέροντα των εργαζομένων που εκπροσωπούσαν. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα: εισοδηματική πολιτική, ιδιωτικοποιήσεις, νομοσχέδιο για την ανεργία, αποδοχή επιλογών των μεγαλοεπιχειρηματιών για τη μείωση του "κόστους εργασίας" κ.ο.κ.
• Μετατράπηκαν σε ζωντανούς κήρυκες του συμβιβασμού και της υποταγής στα συμφέροντα των εργοδοτών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζόμενους. Μετέφεραν στις γραμμές του την κυρίαρχη ιδεολογία και εξάγνιζαν τις επιλογές τους με τα ίδια ακριβώς "επιχειρήματα" που χρησιμοποιεί και ο ΣΕΒ ("ανάπτυξη", "ανταγωνιστικότητα" κλπ).
• Ανέλαβαν συνειδητά να παίξουν το ρόλο του μοχλού για την επιβολή των αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων, να υπονομεύσουν και να εξουδετερώσουν την ανάπτυξη των αγώνων και όταν δεν το κατάφερναν δε δίσταζαν να σταθούν αντιμέτωποι με τους εργαζόμενους που διεκδικούσαν. Η βασική γραμμή πλεύσης τους ήταν - και είναι - ο "κοινωνικός διάλογος" και η "εργασιακή ειρήνη", που μοναδικό στόχο είχαν την εξασφάλιση της κοινωνικής συναίνεσης για λογαριασμό των αφεντικών.

***

Δεν αξίζει τέτοιοι υποψήφιοι, σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο, να τιμηθούν με την ψήφο των εργαζομένων.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ