"Αν και οι οικονομίες των χωρών - μελών της Λατινικής Αμερικής παρουσιάζουν ανάπτυξη από το 1992, ο κόσμος στο σύνολό του ζει χειρότερα σήμερα, απ' ό,τι το έτος 1980". Διαπίστωση αληθινή, ειπωμένη από έναν Αμερικανό. Τον Ντέιβιντ Σκοτ Πάλμερ, πολιτικό επιστήμονα του Πανεπιστημίου της Βοστόνης.

Μια αλήθεια, που έχει ιδιαίτερη σημασία και επικαιρότητα και για τη δική μας χώρα. Ακόμη και εάν υλοποιηθούν, τα όσα υπόσχονται περί ανάπτυξης και αλλά παρόμοια οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, καθόλου αυτό δε σημαίνει τη βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων. Γιατί, όπως φανερώνουν και τα παραδείγματα χωρών της Λατινικής Αμερικής, μπορεί να αυξάνεται το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, να γίνονται "μεγάλα έργα" κλπ. και ταυτόχρονα ακόμη περισσότεροι εργαζόμενοι να διαβαίνουν το κατώφλι της φτώχειας και της ανέχειας. Ζήτημα, το οποίο βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση, με κρίσιμους παράγοντες, όπως: ποιοι προωθούν και ποια ανάπτυξη, ποιοι ωφελούνται απ' αυτή κλπ. Παράγοντες, στους οποίους συνήθως αποφεύγουν να αναφερθούν συγκεκριμένα οι δικομματικοί εκπρόσωποι, αν και δε χρειάζεται. Η όλη μέχρι σήμερα πορεία τους δίνει μπόλικα στοιχεία και πείθει και τους πλέον δύσπιστους.