Την περίοδο 1990-1994, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, έβαλαν λουκέτο 270.000 επιχειρήσεις, από τις οποίες οι 194.000 ή το 72,2% ήταν ατομικές. Ο όγκος των λιανικών πωλήσεων, μετά από μία εντυπωσιακή άνοδο κατά 17,1% το 1988, τα επόμενα χρόνια και μέχρι το 1995 παρουσιάζει μια εντυπωσιακή πτώση, με μεγαλύτερη αυτή του 1991 (μείωση 6,2%). Στα πλαίσια της "απελευθέρωσης" του τραπεζικού συστήματος, αρχής γενόμενης το 1987 και με αρχιτέκτονα τον δικομματισμό, η μικρομεσαία επιχείρηση ωθείται βίαια προς τα υψηλά - τοκογλυφικά θα λέγαμε - τραπεζικά επιτόκια της "ελεύθερης" αγοράς, κάτι που είχε ως συνέπεια τη γενικότερη άνοδο του κόστους παραγωγής των εμπορευμάτων της. Κοντά σ' αυτά οι μικροί επιχειρηματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μια εχθρική πολιτική και στο φορολογικό τομέα και στο θέμα της επαγγελματικής στέγης. Η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί το 1992 νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο ο τζίρος των προσωπικών εταιριών θα φορολογείται με συντελεστή 35%, για να ολοκληρώσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το φορολογικό πραξικόπημα με τα μεσαιωνικά "αντικειμενικά" κριτήρια.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κυριολεκτικά δέχτηκαν από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού απηνή διωγμό. Σε μια εποχή όπου η ανεργία τσακίζει κόκαλα, όπου ίσα ίσα θα έπρεπε να ληφθούν μέτρα στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία στον εμπορικό και μεταποιητικό τομέα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους να τις περιορίσουν και τελικά να τις κλείσουν. Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις μικρού και μεσαίου μεγέθους υπήρξαν τα θύματα της καπιταλιστικής κρίσης και της βάρβαρης οικονομικής πολιτικής "σύγκλισης των δεικτών" των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι τελευταίες αποδείχτηκαν τελικά πιστές θεραπαινίδες του μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο, ειδικά στο λιανικό εμπόριο, εισβάλλει με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Μόνο 10 σούπερ μάρκετ το 1995 παρουσίασαν πωλήσεις 673 δισ. δραχμές, ενώ οι πωλήσεις 18 σούπερ μάρκετ άγγιξαν τα 900 δισ. δραχμές ή το 25% του συνολικού τζίρου που πραγματοποιήθηκε το 1995.

Αλλά - όπως θα ανέμενε κανείς - αυτή η τρομακτική συγκέντρωση κεφαλαίου, που συντελείται στη μια άκρη του πόλου, συνοδεύεται με μία εξίσου τρομακτική καταστροφή κεφαλαίου στον άλλο πόλο. Και πραγματικά μεταξύ 1991 και 1995 τα μικρά καταστήματα τροφίμων στο σύνολο της χώρας μειώθηκαν από 19.337 σε 8.768.Σε πέντε δηλαδή χρόνια είχαμε μια μείωση κατά 55% και σε απόλυτους αριθμούς κατά 10.569.Αν υποθέσουμε ότι κάθε ένα από αυτά που έκλεισε διατηρούσε κεφαλαίο με τη μορφή πάγιων εγκαταστάσεων (ψυγεία κλπ.) και εμπορευμάτων ύψους 30 εκατ. δραχμών, τότε προκύπτει το συμπέρασμα ότι στα πέντε αυτά χρόνια συντελέστηκε μια καταστροφή εμπορικού κεφαλαίου 350 δισ. δραχμών. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα των πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απέναντι στα μικρομεσαία στρώματα. Συστηματικός διωγμός για το ξεκαθάρισμα του εδάφους προς όφελος του ελληνικού, αλλά και του ξένου πολυεθνικού κεφαλαίου.

Επειδή τις μέρες αυτές τα κόμματα του δικομματισμού ανεβάζουν πάλι το χιλιοπαιγμένο έργο "οι φίλοι του λαού" και τάζουν δεξιά και αριστερά λαγούς και πετραχήλια, οι μικρομεσαίοι ας προσέξουν. Η διαχρονική κρίση που υφίστανται δεν έχει μεταφυσικό χαρακτήρα (δεν έπεσε δηλαδή από τον ουρανό), αλλά οφείλεται στην εφαρμογή πολύ συγκεκριμένων και κυρίως συνειδητών πολιτικών, οι οποίες εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες. Και τα δύο μεγάλα κόμματα, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ έχουν αποδείξει πολλές φορές μέχρι τώρα τη δουλική τους συμπεριφορά απέναντι στους πραιτοριανούς των Βρυξελλών, είναι περισσότερο από σίγουρο ότι και μετά τις 22 Σεπτέμβρη θα εφαρμόσουν κατά γράμμα τις εντολές τους.

Η θέση των μικρομεσαίων, ο χώρος που στην πραγματικότητα μπορούν να βρουν συμπαράσταση στα δίκαια αιτήματά τους, είναι το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που χωρίς ταλαντεύσεις και με συνέπεια αντιπάλεψε την καταστρεπτική πολιτική των Βρυξελλών. Το συμφέρον των ΕΒΕ τούς υπαγορεύει να ψηφίσουν μαζικά ΚΚΕ, γιατί μετά τις 22 Σεπτέμβρη, όταν τα φώτα σβήσουν και ο καθένας θα βρεθεί και πάλι αντιμέτωπος με τα προβλήματά του, θα είναι και πάλι το κόμμα εκείνο που θα βρεθεί δίπλα του, αρωγός κάθε αγωνιστικού σκιρτήματος και κάθε προσπάθειας που επιδιώκει την κοινωνική δικαιοσύνη και την προστασία των λαϊκών κατακτήσεων.