Είκοσι δύο χρόνια μετά την ανέγερσή του, το οικοδόμημα του δικομματισμού παρουσίασε το πρώτο του ρήγμα και από δω και πέρα πολλά μπορούν να συμβούν. Αυτό το "κτίριο", άλλωστε, ουδέποτε θεωρήθηκε ασφαλές, γιατί δε "θεμελιώθηκε" μέσα στην καρδιά του λαού, αλλά πάνω στην... πλάτη του. Το κουβαλούσε, δηλαδή, ο κοσμάκης είκοσι δύο χρόνια στην καμπούρα του και οι "αρχιτέκτονές" του ήξεραν καλά πως έτσι και έκανε μια απλή "κίνηση" ο λαός, το κτίριό τους θα ταρακουνιόταν και θα πάθαινε ζημιές. Αν, μάλιστα, αυτή η κίνηση ήταν πιο σύνθετη και δυνατή, ε, τότε,ζωή δεν είχε το οικοδόμημά τους. Θα κατέρρεε "εν μια νυκτί", που λένε, ή για να κυριολεκτήσουμε εν μια νυκτί εκλογών!
Γνωρίζοντας καλά αυτό το ενδεχόμενο, οι αρχιτέκτονες του δικομματισμού εφρόντιζαν να μένει αμετ - ακίνητος ο λαός συνεχώς. Να μένει, δηλαδή, εγκλωβισμένος, με ψευτοδιλήμματα και προεκλογικές παροχές στους δυο μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς, που αναρριχόνταν εναλλάξ στην εξουσία.
Κι αν τυχόν έβλεπαν ότι με αυτά τα κόλπα δεν είχαν σίγουρη την ακινησία του κόσμου, τότε μετέρχονταν τα μεγάλα μέσα. Στήριζαν, δηλαδή, το σαθρό οικοδόμημά τους με τα υποστυλώματα της "Αλλαγής", της "Μεταρρύθμισης" κλπ. Και ακριβώς υποστύλωμα αυτού του είδους ήταν και ο "εκσυγχρονισμός" που πρόβαλε κατά κόρον στην προεκλογική του εκστρατεία ο Κ. Σημίτης.
Αυτή τη φορά, όμως, ό,τι κι αν έκαναν οι αρχιτέκτονες δεν κατόρθωσαν να κρατήσουν αρραγές - όπως άλλες φορές - το οικοδόμημά τους. Οι ασθενείς οικονομικά τάξεις, που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα την τελευταία δεκαετία από τα "σταθεροποιητικά προγράμματα" και τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, αποφάσισαν - επιτέλους - να μη μείνουν σταθερές στη θέση που είχαν ως τώρα. Εκαναν μια κάποια κίνηση προς τα δω και προς τα κει και αυτό ήταν! Ο δικομματισμός έτριξε και παρουσίασε ρωγμές. Βέβαια, το χτύπημα που έδωσαν οι ψηφοφόροι στον διπολισμό, δεν ήταν όπως θα θέλαμε, μπαμ και κάτω. Ηταν ένα χτύπημα κάπως δειλό ή μάλλον ένα χτύπημα δοκιμαστικό.
Ο λαός έδειξε, δηλαδή, με την ψήφο του σαν να θέλησε να δοκιμάσει τη δύναμή του. Και νομίζουμε ότι θα κατάλαβε πλέον τι στραπάτσο μπορεί να κάνει και στον δικομματισμό και στο εξαχρειωμένο σύστημα, γενικότερα, αν κινηθεί όπως πρέπει.
Το πρώτο ρήγμα, λοιπόν, έγινε, και μπορεί - όπως λένε - "η αρχή να είναι το ήμισυ του παντός", αλλά ποτέ δεν είναι το "παν". Αυτό ακριβώς πρέπει νασυνειδητοποιήσει, να εγκολπωθεί ο λαός και να συνεχίσει με μεγαλύτερη αγωνιστική προσπάθεια ό,τι άρχισε. Στιγμή να μην επαναπαυτεί στην πρώτη του επιτυχία, αλλά αντιθέτως, να κινητοποιήσει στο έπακρο τις τεράστιες δυνάμεις που διαθέτει και να εντείνει την αντεπίθεσή του κατά των ολίγων που τον εκμεταλλεύονται άγρια. Αλλωστε, "ευκαιρίες" για πάλη θα υπάρχουν πολλές, αφού είναι δεδομένο ότι τώρα έρχονται τα χειρότερα για τους μισθοσυντήρητους, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους.
Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
Feeds
Πυρκαγιές στην Πάρο και τα Χανιά 
