Από τις εκδόσεις ΣΤΑΧΗ κυκλοφόρησε και στα ελληνικά το βιβλίο της Ρίτα Μαντόνο που τιτλοφορείται ΟΙΚΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ και παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον, μια και πραγματεύεται ένα θέμα που βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα. Το εάν δηλαδή ο καπιταλισμός έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει την οικολογική κρίση,που αναμφισβήτητα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, που συχνά είναι και ανεξέλεγκτες. Τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό, οι διάφοροι ντελάληδες του φιλελευθερισμού (είτε originale, είτε imitation με το προσωπείο της σοσιαλδημοκρατίας) υποστηρίζουν, ότι ο μηχανισμός της αγοράς είναι η μόνη λύση για τη θεραπεία της υπάρχουσας περιβαλλοντικής κρίσης. Φυσικά δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν ποιος την προκάλεσε. Κλείνοντας τα μάτια μπροστά στη λογική του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλη από την οικονομική μεγέθυνση και τα ολοένα και περισσότερα κέρδη,προσπαθούν να μας πείσουν, ότι οι καθαρές τεχνολογίες και τα οικολογικά προϊόντα είναι και προς το συμφέρον των ίδιων των επιχειρήσεων. Τίποτα πιο βλακώδες και ψευδές. Οι ποιοτικές μεταβλητές όπως το περιβάλλον, ούτε είναι, ούτε και θα ενταχτούν στο μέλλον στα προγράμματα των πολυεθνικών εταιριών. Για έναν απλούστατο λόγο, που είναι κατανοητός και στους πρωτοετείς φοιτητές των οικονομικών σχολών. Αέρας, νερό και συχνά το έδαφος, αν μπορούν να αποτελέσουν εισροές (ή εκροές) χωρίς κόστος, δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να τα ενσωματώσουν οι ίδιες. Πολύ περισσότερο που η αγορά - σχιζοφρένεια έχει καταλάβει τα μυαλά των απανταχού συντηρητικών κυβερνήσεων, ανεξάρτητα αν αυτή οδηγεί στις κοινωνίες των 2/3, στον πλούσιο Βορά και απειλεί με θάνατο 100 εκατομμύρια πληθυσμό στο φτωχό Νότο. Από την άλλη πλευρά οι πολυδιαφημισμένες "σύγχρονες", "καθαρές", "πράσινες" τεχνολογίες δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας καινούριος χώρος επέκτασης των δραστηριοτήτων των πολυεθνικών, με πρόσχημα την οικολογία. Γιατί το 95% από τις επενδύσεις αυτές οδηγείται σε μεθόδους που αποσκοπούν στην αποκατάσταση ζημιών που ήδη έχουν προκληθεί κι όχι στην παραγωγή οικολογικών προϊόντων και τη χρήση μεθόδων παραγωγής που... δε ρυπαίνουν. Ετσι οι ίδιοι επιχειρηματίες, που οι βιομηχανίες τους ρυπαίνουν, είναι αυτοί που πουλάνε αντιρρυπαντικές τεχνολογίες σε κυβερνήσεις και οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης για τη "σωτηρία" του περιβάλλοντος. Και μια και μιλάμε για πράσινες επιχειρήσεις να αναφέρουμε τη νέα μόδα των χρηματοπιστωτικών εταιριών που συγκεντρώνουν ποσά για να επενδύσουν σε εταιρίες που "νοιάζονται" για το περιβάλλον. Αφού, μάζεψαν μεγάλο αριθμό μικροεπενδυτών με παραπειστικές διαφημίσεις, αποδείχτηκε γρήγορα ότι τους εξαπατούσαν. Μια εταιρία μάλιστα, αποδείχτηκε ότι είχε επενδύσει τεράστια ποσά σε εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας! Ο καπιταλισμός και η καταστροφή του περιβάλλοντος πάνε πακέτο. Οσα φτιασιδώματα κι αν υπάρξουν είναι αδύνατο να αντιστρέψουν αυτή την πραγματικότητα. Αλλωστε φροντίζουν γι' αυτό υπερεθνικά κέντρα όπως η Διεθνής Τράπεζα,η GATT και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.Οι παρεμβάσεις τους στο φτωχό Νότο έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση εκατομμύρια πληθυσμού κι έχουν καταστρέψει δάση, καλλιέργειες κι έχουν μολύνει υδάτινους πόρους και εδάφη. Μ' άλλα λόγια τους έχουν οδηγήσει σ' ένα μέλλον χωρίς την παραμικρή προοπτική ελπίδας. Η Ρίτα Μαντόνο,συνεργάτης της εφημερίδας "Il Manifesto" και υπεύθυνη σύνταξης του περιοδικού "Capitalismo, Natura, Sosialismo" τα γνωρίζει όλα αυτά πολύ καλά και τα αναλύει με περισσή επάρκεια. Μοναδική, όπως υποστηρίζει, λύση, η αλλαγή του τύπου ανάπτυξης και στο Βορά και το Νότο. Κάτι ανέφικτο φυσικά στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος...