Με το "όραμα" του Σιράκ, του Πρόντι, του Αθνάρ και του Γκουτιέρες, δηλαδή έχοντας υπό μάλης τα προγράμματα λιτότητας της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, προσήλθε χτες στη Βουλή ο πρωθυπουργός, για την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του. Προγραμματικές δηλώσεις, που εγγυώνται ότι, τουλάχιστον, μέχρι το 2000, η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει πολύ χειρότερες μέρες από όσες γνώρισε ο λαός μας τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Κ. Σημίτης, πιστός στο δόγμα των πολυεθνικών για "σύγκλιση" μέχρι τελικής πτώσης, προσδιόρισε το περίγραμμα της πολιτικής του, σε πλήρη αντιστοίχιση με τις προδιαγραφές της καπιταλιστικής ενοποίησης της ΕΕ. Πρόκειται για "προκρούστειες" προδιαγραφές σε ό,τι αφορά τα λαϊκά στρώματα, αφού μόνο έτσι είναι δυνατόν να αποδειχτεί κερδοφόρος ο "μονόδρομος" στον οποίο το μεγάλο κεφάλαιο θέλει να ποδηγετήσει τη χώρα.

Με αυτό το δογματικά αντιλαϊκό πνεύμα, σε τόνους προεκλογικούς και διανθισμένους από ευχολόγια και εκθέσεις ιδεών, ο Κ. Σημίτης ξεκαθάρισε: Ζήτημα απόλυτης προτεραιότητας για την κυβέρνησή του συνιστά η απαρέγκλιτη εκτέλεση των "συνταγών" του Μάαστριχτ, δηλαδή, της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, των περικοπών στα κοινωνικά δικαιώματα και τις κοινωνικές δαπάνες. Ταυτόχρονα, στο όνομα της "ανταγωνιστικής Ελλάδας", ο πρωθυπουργός έθεσε το πλαίσιο της παροχής των νέων υπερπρονομίων προς την ολιγαρχία. Κατέστησε δε σαφές, ότι (και) στη γλώσσα του "εκσυγχρονισμού", με τον όρο "ανταγωνιστικότητα" δεν υπονοείται τίποτα περισσότερο από τα μέτρα για να διατηρηθεί και ενισχυθεί η... ασυναγώνιστη ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου. Οσο για το "κοινωνικό πρόσωπο" της σοσιαλδημοκρατίας του νεοφιλελευθερισμού, που πρεσβεύει η κυβέρνηση, η "συνταγή" προβλέπει: Τσάκισμα κάθε έννοιας του λεγόμενου κράτους πρόνοιας, ισοπέδωση κάθε ιδέας κοινωνικής ασφάλισης και αντικατάστασή τους με την πολιτική χορήγησης "ασπιρινών", προς όσους θα φτάνουν - με ραγδαίους ρυθμούς - στα όρια της εξαϋλωσης.

Οσο για την περιβόητη θεωρία "των εχόντων και κατεχόντων", η κυβέρνηση Σημίτη υπήρξε ξεκάθαρη: Οι... συνήθεις "έχοντες", οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, όπως μέχρι σήμερα πλήρωναν, έτσι θα συνεχίσουν να πληρώνουν. Οσο για τους υπόλοιπους, τα μικρομεσαία και μεσαία στρώματα, ήρθε η ώρα της ανάλογης αφαίμαξης. Αλλωστε, όπως προεκλογικά έλεγε η κυβέρνηση, εκτός από το 20% του πληθυσμού που ζει στη φτώχεια, υπάρχει και το υπόλοιπο 80% που "ευημερεί και ζει στη χλιδή"! Παράλληλα, στη μόνιμη κατηγορία των... αναξιοπαθούντων θα παραμείνουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι κερδοσκόποι, οι εκμεταλλευτές και λοιποί κομπιναδόροι που αποτελούν το "μοχλό της (κρατικοδίαιτης) ανάπτυξης" του 21ου αιώνα, για τους οποίους έχει προβλεφτεί νέα μοιρασιά των κοινοτικών κονδυλίων. Μετά από όλα αυτά, εκείνο που έχει αξία και συνιστά αναγκαιότητα, είναι η διάψευση, στην πράξη, του πρωθυπουργικού ισχυρισμού, πως τα παραπάνω έχουν την... έγκριση του ελληνικού λαού.