Στην ασύστολη κινδυνολογία κατέφυγε ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, προκειμένου να πείσει για το "όραμά" του, της ισότιμης σύγκλισης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και να προετοιμάσει το έδαφος για την επιβολή νέων σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Στην "ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ", ο πρωθυπουργός υπέταξε το σύνολο των επιλογών και μέτρων που ανακοίνωσε.

Ο Κ. Σημίτης ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει με κάθε θυσία την πολιτική, που επιβάλλεται μέσω της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ, την οποία αποκάλεσε εθνική στρατηγική, και πάνω σ' αυτή ζήτησε την κοινωνική και πολιτική συναίνεση. Είπε χαρακτηριστικά: "Η διαμόρφωση μιας εθνικής πολιτικής, που θα απαντά ταυτόχρονα στο στόχο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, της οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής αλληλεγγύης, της ενεργού προώθησης των εθνικών δικαίων και συμφερόντων και της ανάληψης πρωταγωνιστικού ρόλου στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή μας, είναι οι στόχοι στους οποίους κατευθύνονται όλες οι πρωτοβουλίες και τα μέτρα της κυβέρνησης μας".

Στο πλαίσιο αυτό, ξεκαθάρισε ότι "η ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδος στην ευρωπαϊκή ενοποίηση ταυτίζεται με την επιτυχή πορεία της σύγκλισης, τόσο ως προς τα τυπικά, όσο και ως προς τα ουσιαστικά κριτήρια".

Σε άλλο σημείο, τόνισε ότι η πολιτική αυτή δεν προκύπτει από κάποιο εξωτερικό καταναγκασμό, "δεν πρόκειται για συνταγές των Βρυξελλών", αλλά "πρόκειται για μια εθνική στρατηγική".

Μεταξύ των σαθρών επιχειρημάτων που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός ήταν και τα παρακάτω:

• Η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ είναι νομοτελειακή, στα πλαίσια της διεθνοποίησης της οικονομίας και τυχόν απόκλιση από αυτή θα σημάνει απομονωτισμό και περιθωριοποίηση της χώρας.
• "Το χάσμα που μας χωρίζει από τις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες έχει άμεση επίπτωση στη διεθνή θέση και στη δυνατότητά μας να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας δίκαια".Δεν μπορεί, είπε χαρακτηριστικά, να είναι αποτελεσματικός στη διεθνή σκηνή όποιος δανείζεται συνεχώς, προσβλέπει σε οικονομική ενίσχυση και ζητά μονίμως εξαιρέσεις από τους γενικούς κανόνες". Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Σημίτη δεν πρόκειται να "παρεκκλίνει" από όσα ζητούν οι Βρυξέλλες, θα συνεχίσει την τακτική του "καλού παιδιού", που δε διεκδικεί τίποτα παραπάνω απ' ό,τι της δίνουν, ούτε θα ζητά εξαιρέσεις για χάρη της χώρας...
• "Με ανοιχτά τα εθνικά θέματα, η περιθωριοποίηση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα είχε επικίνδυνα αρνητικές επιπτώσεις στη συνολική θέση της χώρας, θα μείωνε καίρια τη διπλωματική μας ισχύ".Τη θέση αυτή την επανέλαβε αρκετές φορές στην ομιλία του, προκειμένου προφανώς να πιάσει τόπο η κινδυνολογία.
• Επικαλέστηκε το παράδειγμα άλλων κυβερνήσεων της ΕΕ για να δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί και, ταυτόχρονα, για να αποδείξει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.Η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, "παραδοσιακοί σύμμαχοί μας στη διαπραγμάτευση μεταξύ Βορρά - Νότου", αποφάσισαν "με ευρεία πολιτική και κοινωνική συναίνεση" ότι "δεν αφήσουν την υπόθεση της ενοποίησης να μεταβληθεί σε προνομιακό χώρο δράσης των ισχυρών" (!).

Προκειμένου να μην αφήσει αμφιβολίες να αιωρούνται, τόνισε ότι στη Σύνοδο του Δουβλίνου έγινε φανερό πως οι ισχυρές χώρες της ΕΕ "προτίθενται να επιταχύνουν τους ρυθμούς, τόσο στη Νομισματική Ενωση, όσο και στην πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης".

Αναφερόμενος ο πρωθυπουργός στην εξωτερική πολιτική, που θα ακολουθήσει η κυβέρνησή του, επέλεξε να μιλήσει γενικά, σκιαγραφώντας, όμως, με σαφήνεια τις μείζονες επιλογές. Πρώτα απ' όλα, "αισθάνθηκε" την ανάγκη να υπογραμμίσει πως "η συνεργασία μας με τις ΗΠΑ συνεχίζεται να (αναπτύσσεται εποικοδομητικά)". Στη συνέχεια, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του για να καταδικάσει την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, η οποία, σύμφωνα με την ανάλυση του Κ. Σημίτη, είναι ο "μεγαλύτερος παράγοντας αποσταθεροποίησης στο Αιγαίο, τα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή". Σκόπιμα όμως σταμάτησε σε αυτή την επισήμανση, αφού δε βρήκε ούτε μια κουβέντα να πει για τις ισχυρές πλάτες της Τουρκίας, τις ΗΠΑ και τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες συντηρούν την επεκτατική πολιτική της Αγκυρας, προς ίδιον όφελος.

Για την αντιμετώπιση της οξείας κατάστασης που χαρακτηρίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο πρωθυπουργός επανέλαβε τη θέση για τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και προέτρεψε την Τουρκία να προσφύγει σε αυτό το όργανο, αφήνοντας, με αυτόν το τρόπο, ανοιχτό το θέμα των τουρκικών διεκδικήσεων για το καθεστώς του Αιγαίου. Ταυτόχρονα, μίλησε και για την ανάγκη ενίσχυσης της αποτρεπτικής δύναμης με την ενίσχυση των δυνατοτήτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ανακρούοντας πρύμναν από τις περσινές τοποθετήσεις του στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, όπου είχε ζητήσει τον περιορισμό των αμυντικών δαπανών.