Τα τελευταία εικοσιτετράωρα βομβαρδιζόμαστε από ειδήσεις, πληροφορίες και φήμες σχετικά με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και ειδικότερα ενόψει του προϋπολογισμού. Θα πρέπει βεβαίως, να σημειώσουμε μια προφανή σκοπιμότητα για τα όσα σκοπίμως διοχετεύονται από κυβερνητικά στελέχη προς τα μέσα ενημέρωσης. Επιχειρείται αφ' ενός να διαπιστωθούν τα αντανακλαστικά των εργαζομένων για διάφορα μέτρα που φημολογούνται. Αφ' ετέρου η κυβέρνηση που αφήνει να διαχέεται η εντύπωση ότι θα πάρει, ας πούμε, εκατό μέτρα, θα ανακοινώσει ενενήντα για να φανεί "καλή". Ετσι κι αλλιώς, πάντως, είναι σίγουρο ότι το 1997 θα είναι μια από τις πιο σκληρές χρονιές για τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τους συνταξιούχους και όχι μόνο όσον αφορά στα εισοδήματά τους.

Η κυβέρνηση ωστόσο, φαίνεται ότι υπολογίζει τις λαϊκές αντιδράσεις που θα προκληθούν από την πολιτική της και αυτό δείχνει από μια άλλη σκοπιά την αναγκαιότητα των κινητοποιήσεων. Ηδη σε πολλούς χώρους δημιουργούνται προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός κινήματος αντίστασης στις κυβερνητικές επιλογές που αν αποκτήσει συνέχεια, συνοχή και συντονισμό θα μπορέσει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την "καταιγίδα" της κυβερνητικής πολιτικής. Ενθαρρυντικό επίσης είναι ότι αυτή η κίνηση ξεκινάει από τη βάση, από πρωτοβάθμια σωματεία και οργανώσεις, και κάτι τέτοιο εκφράζει με τον πιο αυθεντικό τρόπο τη θέληση των ίδιων των εργαζομένων. Σημειώνουμε μόνο από τη χτεσινή ειδησεογραφία: Συλλαλητήριο στις 12 Νοέμβρη κατά των "λουκέτων", των απολύσεων και της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, διοργανώνουν δέκα πρωτοβάθμια εργοστασιακά σωματεία. Συντονισμένη κινητοποίηση εμποροϋπαλλήλων και μικρομεσαίων κατά της παράτασης του ωραρίου που προωθούν τα πολυκαταστήματα. Αντεπίθεση με έξι συγκεντρώσεις οργανώνουν οι συνταξιουχικές οργανώσεις. Δάσκαλοι, καθηγητές και άλλοι εργαζόμενοι οργανώνουν συλλαλητήριο και ζητούν αύξηση των δαπανών για την παιδεία και κάλυψη των κενών θέσεων στην εκπαίδευση. Αυτά μόνο χτες και δεν είναι όλα.

Ομως θα πρέπει να σημειωθεί και ο κίνδυνος ενός νέου αποπροσανατολισμού, αφού η κυβέρνηση σκοπεύει να χρησιμοποιήσει και πάλι τις γνωστές υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα για να σπείρει νέες αυταπάτες σε διάφορες κατηγορίες του λαού. Αυτή τη φορά όμως, οι Ελληνες εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός έχει σαν σύμβουλο την ίδια του την εμπειρία, τις επανειλημμένες διαψεύσεις των ελπίδων του και τη γνώση ότι τίποτα δε διασφαλίζεται, τίποτα δεν κερδίζεται, χωρίς αγώνα.