Οχι, δε θα πέσουμε στη "λούμπα" να μετράμε συνεχώς τα τετραγωνικά μέτρα της "βίλας" του Α. Παπανδρέου και τον αριθμό των καμπινέδων του Κ. Μητσοτάκη. Διότι γνωρίζουμε ότι οι εκάστοτε πρωθυπουργοί - οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν μ' αυτόν που αποκαλούν "μέσο πολίτη" - είναι "φυσιολογικό" να ζουν στην πολυτέλεια, αξιοποιώντας, εκτός των άλλων, και το "αντίτιμο" που λαμβάνουν, για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στ' αφεντικά της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου.

Οχι, δε θα μπούμε στον πειρασμό να πάρουμε θέση, για τις όψιμες και εν πολλοίς ύποπτες για τις προθέσεις τους "αποκαλύψεις" του Κουρή και του Κακαουνάκη, αυτού του θλιβερού διδύμου της ντροπής, για την ελληνική δημοσιογραφία. Διότι γνωρίζουμε ότι οι μεγαλόσχημοι των ΜΜΕ και τα "τσιράκια" τους - σε αγαστή σύμπνοια και συνεργασία με την πολιτική εξουσία- είναι βυθισμένοι βαθιά στο βούρκο των οικονομικών σκανδάλων, της ρεμούλας και της αρπαχτής και λειτουργούν ως διαμορφωτές και εγγυητές του σάπιου πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.

Οχι, δε θα παρασυρθούμε να πάρουμε στα σοβαρά τις δήθεν πολιτικές διαφοροποιήσεις και τις ψεύτικες ηθικές συστάσεις κάποιων στελεχών των κομμάτων του δικομματισμού, που εμφανίζονται με τη μάσκα του "λαϊκού αγωνιστή", είτε του "εκσυγχρονιστή" ή κι απλώς του "τίμιου πολιτικού".

Διότι γνωρίζουμε ότι κι αυτοί είναι "σάρκα εκ της σαρκός" του ίδιου πολιτικού συστήματος, βαδίζουν στον ίδιο "ντορό" κι απλώς φροντίζουν για τον "καλλωπισμό της μόστρας" του, ώστε να επιβραδυνθεί η καταβαράθρωσή του. Και βεβαίως, στριμώχνονται για να παίξουν αυτοί τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

***

Αν η λαϊκή παρέμβαση ήταν ισχυρή, δε θα τολμούσαν εύκολα οι βουλευτές των κομμάτων του δικομματισμού, μέσα στο Κοινοβούλιο και τόσο προκλητικά, ν' αθωώσουν εαυτούς και αλλήλους για τα σκάνδαλα και να παραδώσουν - είτε μέσω της Δικαιοσύνης ή μέσω της Βουλής - "λευκούς" στην κοινωνία και "άσπιλους" στην πολιτική ιστορία του τόπου τους Α. Παπανδρέου και Κ. Μητσοτάκη, τους δύο κατ' εξοχήν πρωταγωνιστές της σκανδαλώδους πολιτικής, στη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας.

Αν ο λαός έλεγχε - έστω αξιοποιώντας τις λίγες δυνατότητες που προσφέρονται μέσα στο συγκεκριμένο πολιτικοοικονομικό σύστημα - τους κυβερνώντες, δε θα τολμούσε ο Α. Τσοχατζόπουλος να "κανονίζει" δάνειο εκατοντάδων εκατομμυρίων για τον Κουρή - και, φυσικά, άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες, για άλλους ιδιοκτήτες ΜΜΕ - και ο Δ. Λιβανός να "μοιράζει" όπου και όπως θέλει "καζίνο". Τότε δε θα έβρισκαν δουλιά και οι διάφοροι "σκανδαλοθήρες", τύπου Κακαουνάκη, ενώ τ' αφεντικά των ΜΜΕ θα "έψαχναν με το κερί" να βρουν αποδέκτες των "μηνυμάτων" τους.

Αν το λαϊκό, μαζικό κίνημα αναπτυσσόταν και έβαζε τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, αν οι εργαζόμενοι ξεσηκώνονταν μαζικά και δυναμικά κατά της πολιτικής σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας, τότε οι κάθε λογής "Πάγκαλοι", "Σημίτηδες", "Εβερτ", "Σαμαράδες" και ΣΙΑ δε θα έβρισκαν έδαφος για δημαγωγία και δε θα επιχειρούσαν καν "λίφτινγκ" του πολιτικού συστήματος και αναρρίχησή τους στις κορυφές της πολιτικής πυραμίδας, για να συνεχίσουν την πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας.

***

Παλεύουν με "νύχια και με δόντια", για να έχουν αυτοί την "κουτάλα της μάσας" και ο λαός να παραμένει στο περιθώριο των εξελίξεων. Χρησιμοποιούν όλα τα στηρίγματα του συστήματος για να εξασφαλίσουν τη διαιώνισή του: Το Κοινοβούλιο, τη Δικαιοσύνη, την Αστυνομία, τα ΜΜΕ, την Εκκλησία, το σχολείο, όλους τους "θεσμούς", που ελέγχουν και καθοδηγούν.

Ομως, δυστυχώς γι' αυτούς, το πολιτικό σύστημά τους σαπίζει, αποκαλύπτοντας ταυτοχρόνως τις βρομιές των ανθρώπων του. Και είναι φυσιολογικό να σαπίζει, αφού είχε δημιουργηθεί με ημερομηνία λήξης. Το τέλος του, λοιπόν, είναι προδιαγεγραμμένο. Τη θέση του θα καταλάβει ένα άλλο, ποιοτικά ανώτερό του, το σοσιαλιστικό. Ενα σύστημα, το οποίο θα λειτουργεί υπέρ του εργαζόμενου ανθρώπου και θ' αποσκοπεί στην ευτυχία του.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Εμείς θα επιμείνουμε ν' ασχολούμαστε με την ουσία των σκανδάλων, που βρίθουν στο καπιταλιστικό σύστημα, θ' αναζητούμε τις πραγματικές αιτίες τους και δε θα κουραστούμε να φωνάζουμε πως για να εξαλειφθούν και ν' ανασάνει ο τόπος, χρειάζεται να παρέμβει, αποφασιστικά και αποτελεσματικά, ο ίδιος ο λαός