Σήμερα, περισσότερο από χτες, μεγάλα τμήματα εργαζομένων κατανοούν πως τα μέτρα που πάρθηκαν από τις κυβερνήσεις, τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, εξέφραζαν πολιτικές που εξυπηρετούσαν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης των κεφαλαιοκρατών. Η δυσαρέσκεια δυναμώνει και αρκετοί εργαζόμενοι δεν πείθονται από τα λόγια και τα έργα των κυβερνώντων και όλων αυτών που στηρίζουν, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, τις επιλογές και τις κατευθύνσεις που προωθούν το κεφάλαιο, η Ευρωπαϊκή Ενωση και όλοι οι διεθνείς οργανισμοί στήριξης των αντιλαϊκών επιλογών. Αυτό φαίνεται καθημερινά μέσα από το άνοιγμα της συζήτησης στα εργοστάσια, στις υπηρεσίες, στα γιαπιά, σ' όλους τους χώρους που εργάζονται ή ζουν εργαζόμενοι. Το ερώτημα που μας απασχολεί είναι, αν αυτές οι αντιδράσεις φτάνουν για να ανατρέψουν την κατάσταση, για να βάλουν φραγμό στα αντιδραστικά σχέδια της κυβέρνησης, των βιομηχάνων και όλων αυτών που βλέπουν σαν μονόδρομο τις κατευθύνσεις των Βρυξελλών και των μονοπωλίων. Η απάντηση πρέπει να είναι καθαρά και ξάστερα "όχι".Δυνατότητες, ωστόσο, για να ανατραπεί σε όφελος των εργαζομένων η κατάσταση υπάρχουν. Η διέξοδος μπορεί και πρέπει να δοθεί μέσα από την ανάπτυξη αγώνων για κάθε πρόβλημα, με τη συσπείρωση και την αγωνιστική δράση στα σωματεία περισσότερων εργαζομένων, με το συντονισμό διαφορετικών τμημάτων εργαζομένων, με ένα και καθαρό στόχο, τη δημιουργία μετώπου αντίστασης - προοπτικής.Ολοι οι ΕΣΑΚίτες, λοιπόν, πρέπει να βρεθούν στην πρωτοπορία της προοπτικής αυτής. Εδώ θα κριθούμε όλοι.

Το τελευταίο διάστημα αναπτύσσονται διάφοροι αγώνες στο επίπεδο ορισμένων κλάδων, π.χ. οικοδομή - μέταλλο, αλλά και γενικότερα, όπως των συνταξιούχων, σπουδαστών, μαθητών κ.λπ. Μ' αυτές τις κινητοποιήσεις εκφράζεται η ελπίδα όλων αυτών, που πιστεύουν στη δύναμη και την αποτελεσματικότητα των αγώνων, και φαίνεται πως, παρά τις γενικότερες δυσκολίες, υπάρχουν δυνατότητες για περισσότερους και πιο αποφασιστικούς αγώνες. Για αγώνες, που στην προοπτική τους θα έχουν την ανατροπή αντιλαϊκών μέτρων και επιλογών και θα κάνουν πιο καθαρό σε όλη την εργατική τάξη, πως ο τόπος χρειάζεται γενικότερες πολιτικές αλλαγές. Σήμερα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα (σε αντίθεση με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ) προσπαθεί να ενώσει και να συντονίσει κάθε φωνή αντίστασης. Οι πρωτοβουλίες, όπως ο συντονισμός σωματείων στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας, είναι ένα παράδειγμα που μπορεί να γενικευτεί σε κάθε χώρο δουλιάς ή κλάδο, σε κάθε γειτονιά και πόλη. Τα αιτήματά μας είναι πολύ συγκεκριμένα και μπορούν να συσπειρώσουν πλατιά στρώματα λαού.

Προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι ο ρόλος της ΕΣΑΚ και κάθε ΕΣΑΚίτη ξεχωριστά. Καμιά προσπάθεια δε θα έχει αποτελέσματα, αν δε βοηθήσουμε όλοι πιο αποφασιστικά. Καμιά θετική προοπτική για τους εργάτες και για την πορεία του αγώνα δε θα έχουμε, αν συνεχιστεί η σημερινή άσχημη κατάσταση, όπως φαίνεται στη δράση των σωματείων. Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης μπορεί να γίνει πιο γρήγορα, αν όλοι οι ΕΣΑΚίτες, τα μέλη και στελέχη της παράταξης, μπουν πιο αποφασιστικά στη μάχη. Αν κατανοήσουν περισσότερο από ποτέ, πως τα οράματά μας θα γίνουν πράξη, όταν δυναμώσει η συμμετοχή στους αγώνες, όταν η σύγκρουση με το κεφάλαιο γίνεται καθημερινή πράξη, τρόπος ζωής. Ο στόχος της παράταξης για αλλαγή των συσχετισμών στα όργανα των συνδικάτων θέλει πολύ δουλιά. Το σίγουρο, όμως, είναι πως θα γίνει αργά ή γρήγορα. Οι εργάτες το κατανοούν και αυτό φαίνεται καθημερινά από τα αποτελέσματα στις αρχαιρεσίες των σωματείων, από τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη που μας δείχνουν οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό, στο επόμενο διάστημα, ας δραστηριοποιηθούμε πιο αποφασιστικά, ας κάνουμε την ΕΣΑΚ την ισχυρή δύναμη, που δίπλα της θα συσπειρώσει κάθε τίμιο εργάτη, όλους αυτούς που δε σκύβουν το κεφάλι στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των σύγχρονων ραγιάδων. Πρέπει να γίνει καθαρό σε όλους τους ΕΣΑΚίτες, πως την παραπάνω τακτική και δράση, που θα ακολουθήσουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, θα την αντιπαλέψουν όσο μπορούν, από κοινού και συντονισμένα, κυβέρνηση - εργοδοσία και οι παρατάξεις του "κοινωνικού εταιρισμού". Στόχος μας πρέπει να είναι η αποκάλυψη των επιδιώξεών τους, η λήψη κάθε μέτρου που θα τους απομονώσει από τους εργαζόμενους, η αλλαγή των συσχετισμών σε όφελος της ΕΣΑΚ.