Το Ιράκ, παραλίγο, να βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος τον Οκτώβρη του 1994.

Η κρίση, όμως, αυτή φάνηκε να είναι ένα κακέκτυπο της αντίστοιχης του 1991. Ετσι, ο Μπιλ Κλίντον αποφάσισε να στείλει 4.000 στρατιώτες και αεροπλανοφόρα στον Κόλπο, όταν τα ιρακινά στρατεύματα κινήθηκαν "απειλητικά" προς τα νότια σύνορα της χώρας, που γειτονεύουν με το Κουβέιτ. Τελικά, δυστυχώς για κάποιους και ευτυχώς για τους λαούς, το μπαλόνι αυτό ξεφούσκωσε γρήγορα και τη διπλωματική νίκη την καρπώθηκε η ρωσική διπλωματία, αφού η παρέμβαση Κόζιρεφ ήταν αποφασιστικής σημασίας.

Μάλιστα, το Νοέμβρη, το Ιράκ αναγνώρισε, και επίσημα, την κυριαρχία, την πολιτική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και τα διεθνή σύνορα του Κουβέιτ. Το Συμβούλιο Ασφαλείας επιμένει στις οικονομικές κυρώσεις εναντίον του ιρακινού λαού και το 1994 κλείνει με τις υποσχέσεις της Ρωσίας ότι θα πιέσει για άρση αυτών σε διεθνές επίπεδο.

ΜΑΥΡΟΥΛΗ Ελένη