Τη "δικαίωση" για το "βρόμικο '89" - και εμμέσως για τις βρομιές του '95 - αναζήτησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αρπάζοντας από τα μαλλιά τη σχετική δήλωση του Μ. Εβερτ.

Δε γνωρίζουμε τα κίνητρα και τις προθέσεις του προέδρου της ΝΔ, αν δηλαδή, χτυπά τον επίτιμο αρχηγό του κόμματος κοκ - σε τελική ανάλυση αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει - ούτε τους λόγους της έμμεσης αυτοκριτικής του.

Εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι η αναγόρευση από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του κυβερνώντος κόμματος, της δήλωσης Εβερτ, ως το μείζον πολιτικό "θέμα της ημέρας".

Μήπως αυτή ακριβώς η αντίδρασή τους υποδηλώνει τις ενοχές τους; Μήπως έτσι αποκαλύπτουν την εναγώνια προσπάθειά τους για εξιλέωση;

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι φανερό ότι ολοκληρώνουν σε όλα τα επίπεδα το συμψηφισμό. Ακριβώς γιατί αυτό αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να ευδοκιμήσει και να αναπτυχθεί η συναίνεση των δυνάμεων του δικομματισμού στις αντιλαϊκές επιλογές.

Αυτό, εξάλλου, ήταν το νόημα της φράσης του Α. Παπανδρέου για "τέλος στο διχασμό", αλλά και του Θ. Πάγκαλου για τους "τεχνητούς διαχωρισμούς".