ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΑ ΠΑΡΑΚΕΝΤΡΩΝ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΑ ΠΑΡΑΚΕΝΤΡΩΝ

Πριν λίγες μέρες ήταν τα "τρωκτικά" που λυμαίνονται τα κοινοτικά κονδύλια. Είχαν προηγηθεί οι καταγγελίες για "λυκοφιλίες" κυβέρνησης και οικονομικών συμφερόντων. Το προηγούμενο, επίσης, διάστημα γίναμε μάρτυρες της αποκάλυψης ότι το ρόλο "εγγυητή" για τη δανειοδότηση του Κουρή έπαιζαν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα από τον κομματικό χώρο του ΠΑΣΟΚ και του εκδοτικού κατεστημένου. Ολα αυτά δεν ήρθαν στην επιφάνεια από κάποια "κέντρα", όπως εκείνα τα "αόρατα", στα οποία κατά καιρούς αναφέρεται ο πρωθυπουργός, αλλά από στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Από χτες έχουμε ένα ακόμα θέμα - την παραίτηση Κουβελάκη και τη συνακόλουθη από μέρους του αναφορά σε κυκλώματα και "φαινόμενα παραεξουσίας" - που επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα: Ποιοι κυβερνούν, πώς κυβερνούν και κυρίως προς όφελος ποιου κυβερνούν.

Πρόκειται για θέμα που ήρθε, έρχεται και θα έρχεται στο κέντρο της πολιτικής συζήτησης, καθώς τα φαινόμενα σήψης της αστικής πολιτικής πολλαπλασιάζονται και με μεγαλύτερη έμφαση εκδηλώνονται.

***

Οσον αφορά το τελευταίο κρούσμα, έχουμε έναν υπουργό, που, αν και εκθειάστηκε, ίσως όσο κανένας άλλος, από τον Α. Παπανδρέου, παραιτείται, και διά της αποδοχής της παραίτησής του, αποπέμπεται από την κυβέρνηση. Ομως, αυτό το από μόνο του σημαντικών διαστάσεων ζήτημα, δεν προκαλεί καμία ουσιαστικά αντίδραση από μεριάς της κυβέρνησης, η οποία αρκέστηκε απλώς να ανακοινώσει ότι ο πρωθυπουργός ευχαρίστησε για τις υπηρεσίες του τον παραιτηθέντα υπουργό...

Εκεί που πραγματικά η κυβέρνηση κάνει επίδειξη αδιαφορίας είναι σε ό,τι αφορά στις κατηγορίες Κουβελάκη για "φαλκίδευσή" του και "ναρκοθέτησή" του από παράκεντρα και "φαινόμενα παραεξουσίας". Παρ' όλα αυτά το αυτί της κυβέρνησης δεν ιδρώνει. Δεν ενδιαφέρεται να δώσει καμία εξήγηση για τα παραπάνω. Ούτε καν για τα όσα καταμαρτυρούνται από έναν υπουργό κατά άλλου υπουργού, στην προκειμένη περίπτωση του Αντ. Λιβάνη. Στο σημείο αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποιος έχει δίκιο ή ποιος έχει άδικο, ανάμεσα στους Κουβελάκη - Λιβάνη. Είναι ζήτημα και προσωπικής τους ευθιξίας να προστατέψουν τον εαυτό τους.

Εκείνο που προκαλεί και διεκδικεί βραβείο παχυδερμισμού είναι η κυβερνητική θέση πως το θέμα θεωρείται "λήξαν"!! "Λήξαν" ένα ζήτημα που οδήγησε σε κλυδωνισμούς σχετικά με τη συνοχή της κυβέρνησης, οι οποίοι συνοδεύτηκαν από πολιτικές καταγγελίες για δράση σκοτεινών κυκλωμάτων. Και όμως η κυβέρνηση δεν αισθάνεται υποχρεωμένη να απαντήσει για τα όσα της καταμαρτυρούνται και εντείνουν τη δυσοσμία! Αν όχι η κυβέρνηση, τότε ποιος έχει το χρέος να απαντήσει; Αν όχι η κυβέρνηση, τότε ποιος έχει το χρέος να διερευνήσει τις αναφορές ενός επίλεκτου, μέχρι χτες, στελέχους της;

Θα πρέπει, όμως, να σημειωθεί κάτι ακόμα. Η δήλωση παραίτησης του Γ. Κουβελάκη περιείχε βαρύτατες πολιτικές καταγγελίες. Περιέγραφε τέτοιες καταστάσεις, που αν μη τι άλλο θα περίμενε κανείς να στηρίζονται σε τέτοια στοιχεία, ώστε να ανοίξουν κάποιες χαραμάδες "φωταγώγησης" των σκοτεινών κυκλωμάτων. Και τέτοια στοιχεία δεν παρείχε η δήλωση παραίτησης του υπουργού. Αν μη τι άλλο με τα όσα ισχυρίζεται ο Γ. Κουβελάκης θέλει να δώσει την αίσθηση ότι ξέρει πολλά - κάτι όχι απίθανο και λόγω της θέσης που κατείχε. Αποτελεί, λοιπόν, ζητούμενο να στηρίξει με ουσιαστικό τρόπο τα όσα καταμαρτυρεί, ώστε να μην αποτελέσουν ένα φραστικό πυροτέχνημα για την αποχώρησή του από την κυβέρνηση.

Οσο για την τελευταία έχει να απαντήσει όχι μόνο για αυτά που δεν κάνει, αλλά και για αυτά που κάνει. Τι κάνει; Από προχτές έχει ξεκινήσει ένα ολόκληρο όργιο δράσης μηχανισμών "πληροφόρησης" που... ενημερώνουν ότι ο Γ. Κουβελάκης υπήρξε ένας "αποτυχημένος" και γι' αυτό παραιτήθηκε... Βεβαίως, επισήμως η κυβέρνηση κατακρίνει τα κέντρα κατασυκοφάντησης. Πράγμα που δεν αποτελεί πρόβλημα για τα τελευταία, αφού και υπόγεια δρουν και ανεπισήμως ομιλούν... εκτελώντας άνωθεν εντολές.

***

Ανεξάρτητα από το τι θα επακολουθήσει ένα είναι σίγουρο. Τα όποια κυκλώματα, τα όποια στεγανά, οι όποιοι κύκλοι, τα όποια παράκεντρα, υπήρχαν και υπάρχουν για ένα βασικό λόγο. Γιατί τρέφονται, αναπαράγονται και προστατεύονται από μια πολιτική που τα στηρίζει και ταυτόχρονα στηρίζεται επάνω τους. Αυτή η αλληλοδιαπλοκή συμφερόντων επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής και δεν περιορίζεται μόνο στο σωφρονιστικό σύστημα της χώρας. Ισως εκεί, λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του χώρου, να αποτυπώνονται τα σημάδια του σάπιου συστήματος με τον πλέον αντιδραστικό και απεχθή τρόπο. Ως εκ τούτου το σπάσιμο αυτών των κυκλωμάτων δεν είναι υπόθεση σύγκρουσης ή καλής θέλησης κάποιων υπουργών, πολύ περισσότερο, όταν οι τελευταίοι συμβάλλουν στην προώθηση μιας πολιτικής- θερμοκήπιο για την ανάπτυξή τους. Αναγκαία και βασική προϋπόθεση, για να μπει τέλος, είναι η εφαρμογή μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής. Πολιτικής που θα ανατρέπει τις σημερινές αντιλαϊκές επιλογές, ριζικά, και δε θα ευαγγελίζεται ψευδεπίγραφες μεταρρυθμίσεις και "εκσυγχρονισμούς" εξαπάτησης.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ