Στην άλλη όψη του νομίσματος της κοινωνικής και πολιτικής εξαθλίωσης, ο νόμος της σιωπής, η καταστολή, δίνει το μέτρο του κινδύνου που διατρέχει η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, με την καταδίκη της σε αφωνία.

Οι πρόσφατες δίκες δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αποτελούν συνέχεια σε σειρά ενεργειών των δικαστικών αρχών και των αρχών ασφαλείας, που αντιλαμβάνονται το ρόλο τους στη νέα τάξη πραγμάτων σαν των εγγυητών της εφαρμογής της πιο ανήθικης και παράνομης πολιτικής, αυτών που αγρυπνούν για να μην ακουστεί κανένα "όχι". Είχαμε τις δηλώσεις του "παιδονόμου" εισαγγελέα εφετών κ. Τζαννακάκη που έδινε το πράσινο φως για εισβολή της Αστυνομίας στα σχολεία και τη σύλληψη των μαθητών που συμμετείχαν στις πρόσφατες καταλήψεις.

Αξιοι της μοίρας τους όσοι αναζητήσουν τους "πραγματικούς" λόγους παρόμοιων ενεργειών των αρχών ασφαλείας και παρόμοιων δικαστικών αποφάσεων. Πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι πραγματικοί λόγοι είναι το σπάσιμο ενός παράθυρου και μιας πόρτας ή η "παρακώλυση των συγκοινωνιών". Αξιοι της μοίρας τους όσοι δεχτούν ότι το μείζον αγαθό είναι η "ησυχία του κοινωνικού συνόλου", μια "ησυχία" που ισοδυναμεί με την άνευ όρων αποδοχή των κανόνων και των συνεπειών της "νέας τάξης". Το μεγαλύτερο αγαθό, το ισχυρότερο δικαίωμα για τον πολίτη που αδικείται από τη "νομιμοποιημένη αδικία", είναι το δικαίωμα της αντίστασης.