Από μια πρώτη ματιά, λοιπόν, η οικονομία πάει καλά, άρα και οι Ελληνες, αφού οι καταθέσεις παρουσιάζουν αύξηση όχι μόνο σε τρέχουσες, αλλά και σε πραγματικές τιμές. Αύξηση, όμως, δε σημείωσαν ΟΛΕΣ οι καταθέσεις. Αυξήθηκαν μόνο οι καταθέσεις "προθεσμίας" και οι καταθέσεις "όψεως", ενώ αντίθετα οι καταθέσεις ταμιευτηρίου μειώθηκαν, περίπου κατά 760 δισ. δραχμές.

Σε ό,τι αφορά το πρώτο ερώτημα, πρέπει να πούμε από την αρχή ότι καταθέσεις προθεσμίας και όψεως έχουν - κατά κανόνα - οι κάθε είδους επιχειρηματίες (μικροί και μεγάλοι), καθώς και οι μεγαλοεισοδηματίες. Η αύξηση δε των καταθέσεων όψεως οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι το 1994 δόθηκαν μεγαλύτερα επιτόκια από το 1993. Εκεί, όμως, που σημειώθηκε η μεγάλη αύξηση (53% ή περίπου 808 δισ. δραχμές) ήταν στις καταθέσεις προθεσμίας. Αύξηση, που οφείλεται κυρίως στα ιδιαίτερα μεγάλα επιτόκια που προσφέρουν οι τράπεζες για μεγάλα ποσά που αποταμιεύονται σε προθεσμιακούς λογαριασμούς. Φτάνει μόνο να θυμίσουμε τα ΥΠΕΡεπιτόκια που πρόσφεραν κρατικές και ιδιωτικές τράπεζες, τις ημέρες της κερδοσκοπικής επίθεσης σε βάρος της δραχμής, για καταθέσεις προθεσμίας ενός ή και παραπάνω μηνών. Και φυσικά, έσπευσαν να αξιοποιήσουν τα ελκυστικά επιτόκια οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεισοδηματίες, που και άφθονο χρήμα διαθέτουν και τη δυνατότητα έχουν να δεσμεύσουν τα μεγάλα αυτά ποσά, προσδοκώντας βέβαια το αντάλλαγμα των υπερεπιτοκίων.

Οι μεγάλοι χαμένοι της συγκεκριμένης πολιτικής είναι οι εργαζόμενοι και τα μικρομεσαία νοικοκυριά των αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων. Ολοι αυτοί όχι απλά δεν έχουν περίσσευμα χρημάτων για να τα καταθέσουν στην τράπεζα, στο λογαριασμό ταμιευτηρίου που είχαν ανοίξει σε καλύτερους καιρούς, αλλά αντίθετα κάνουν αναλήψεις από τις τράπεζες, προκειμένου να αντισταθμίσουν τη λεηλασία που επιβλήθηκε με τη γαλαζοπράσινη πολιτική λιτότητας στην αγοραστική τους δύναμη. Η δραματική μείωση των καταθέσεων ταμιευτηρίου, κατά 760 περίπου δισ. δραχμές, αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα για τους κερδισμένους και χαμένους της πολιτικής απελευθέρωσης των επιτοκίων και γενικότερα της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.