Το περιεχόμενο της κρίσης του ΠΑΣΟΚ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το περιεχόμενο της κρίσης του ΠΑΣΟΚ

Του Μάκη ΜΑΙΛΗ

"Καυγά για το πάπλωμα" χαρακτήρισαν πολλοί την κατάσταση που επικρατεί εδώ και αρκετό καιρό στο ΠΑΣΟΚ. Από την πλευρά τους οι "διαφωνούντες" επιμένουν, ότι τα όσα έχουν προκύψει είναι αποτέλεσμα σοβαρών πολιτικών διαφωνιών. Για ν' αποδείξουν μάλιστα του λόγου τους το αληθές, επικαλούνται τη συνείδηση... και το καθαρό τους κούτελο, ενώ δε λείπουν και οι πιο... θερμόαιμοι (βλέπε Τσοβόλας), που ονειρεύονται καλύτερες μέρες και συνέπεια, λες κι η τελευταία υπήρχε ποτέ στο ΠΑΣΟΚ και χάθηκε τα τελευταία 1 - 2 χρόνια...

Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι καθόλου απλά, όπως επιφανειακά παρουσιάζονται από σκόπιμες τοποθετήσεις και αβαθείς αναλύσεις. Οχι γιατί απουσιάζουν οι αρχηγικές βλέψεις. Αλλά γιατί...

1. Η ιδεολογική και πολιτική κρίση του ΠΑΣΟΚ αποτελεί έκφραση στη χώρα μας της γενικότερης κρίσης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και συνολικά του καπιταλισμού. Μιας κρίσης βαθιάς, αθεράπευτης, που έγινε ακόμα οξύτερη μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και τον έντονο ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών κέντρων για την παγκόσμια κυριαρχία.

Μετά το 1989 η μέχρι τότε συντηρητική σοσιαλδημοκρατία έγινε ακόμα πιο συντηρητική, αφού πρώτα εξάντλησε το ρόλο της σαν "αριστερό" ανάχωμα και σαν πολιορκητικός κριός και Δούρειος Ιππος στην ανατροπή του σοσιαλισμού. Ταυτίστηκε πλήρως με τα παραδοσιακά χριστιανοδημοκρατικά κόμματα. Αφησε στην άκρη τα περί "κοινωνικού κράτους", αφού έτσι απαιτεί η ανασυγκρότηση του καπιταλισμού και η ένταση της ληστρικής εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαών σε παγκόσμια κλίμακα. Ο εξ αρχής παγιδευτικός ρόλος της στην ενσωμάτωση των εργαζομένων στο καπιταλιστικό σύστημα έγινε πολύ πιο ωμός και φανερός μετά το 1989, οπότε έπαψε να υπάρχει το αντίπαλον δέος, που την υποχρέωνε σε "παραχωρήσεις" προς τους εργαζόμενους.

2. Για το ΠΑΣΟΚ δεν ισχύει σήμερα (είναι ένα θέμα αν ίσχυε ποτέ) το "θέλω αλλά δεν μπορώ". Το ΠΑΣΟΚ, όπως φυσικά και η ΝΔ, ούτε θέλει ούτε μπορεί να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική. Ο ξυλοδαρμός των συνταξιούχων, το ξεπούλημα των ναυπηγείων, η λιτότητα, αποτελούν επιλογή του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι τυχαία και περιστασιακά γεγονότα. Οπως αποτελεί επιλογή της άρχουσας τάξης η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), έτσι και για το ΠΑΣΟΚ, που εκφράζει αυτά τα συμφέροντα, αποτελεί συνειδητή επιλογή η πολιτική που εφαρμόζει.

Η κρίση του ΠΑΣΟΚ έχει τη βάση της σ' αυτήν ακριβώς την πολιτική, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα. Ταυτόχρονα, η συντηρητικοποίησή του και στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται, έχει αφαιρέσει από τη ΝΔ ακόμα και τη δυνατότητα να αντιπολιτευτεί το ΠΑΣΟΚ στα δευτερεύοντα. Γεγονός που προκαλεί με τη σειρά του προβλήματα και στο χώρο της.

3. Η ογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση προβληματίζει σοβαρά την άρχουσα τάξη και τον ξένο παράγοντα. Βλέπουν τον κίνδυνο (γι' αυτούς) ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος και ριζοσπαστικοποίησης πλατιών στρωμάτων εργαζομένων. Επειδή δε γίνεται να αλλάξουν πολιτική, επιδιώκουν να αλλάξουν το σκηνικό που θα την εφαρμόζει. Οι αντιθέσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ σχετίζονται άμεσα ακριβώς με αυτό. Οι "διαφωνούντες" - έτσι ή αλλιώς - παίζουν το ρόλο του αναχώματος, του εγκλωβισμού των αγανακτισμένων ψηφοφόρων μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Για να σκέφτεται ο "κοσμάκης" ότι υπάρχουν και οι καλοί... Οι οποίοι ταυτόχρονα ψηφίζουν όλα τα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Συμφωνούν με το "μονόδρομο" του Μάαστριχτ και της ΕΕ, αφήνουν στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο. Και φωνάζουν... Ο Πάγκαλος για αρουραίους. Η Παπανδρέου (από τις καλές φωνές του Ντελόρ) για σοβαρότητα και μέτρα ευθύνης. Ο Τσοβόλας θρηνεί επειδή η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει το πρόγραμμά της (το οποίο είναι επίσης αντιλαϊκό). Ο Σημίτης αγανακτεί, αλλά ξεπουλάει τα ναυπηγεία. Και γενικώς δουλεύουν τον κόσμο, "παίζοντας" μέσα και στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Πιο φιλοευρωπαίοι αυτοί, πιο φιλοαμερικάνοι οι άλλοι... για να προωθηθεί ο "εκσυγχρονισμός"! Δηλαδή, για να μπει ένα χρυσό δόντι σε μια χαλασμένη οδοντοστοιχία.

4. Η παρακμή του ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένη. Η κατάσταση δεν αλλάζει ούτε με μίνι ή ευρείς ανασχηματισμούς, ούτε με την κατάργηση της "Αυλής" ή την αποχώρηση του Α. Παπανδρέου. Το ζητούμενο βρίσκεται στη συνειδητοποίηση από το λαϊκό κόσμο του ΠΑΣΟΚ της ανάγκης να "γυρίσει τις πλάτες" σ' αυτή την πολιτική. Να συσπειρωθεί με τους κομμουνιστές στον αγώνα, αλλά και με τους ψηφοφόρους εργάτες που ακολουθούν τη ΝΔ. Η ανάπτυξη της πάλης είναι ο μονόδρομος της εργατικής τάξης. Η αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ του ΚΚΕ είναι η μόνη ελπίδα. Η κοινή δράση με τους κομμουνιστές, έστω και σε όσα ζητήματα συμφωνούν μαζί μας, είναι η διέξοδος για να δημιουργηθεί προοπτική.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Πέθανε ο Δημήτρης Τσοβόλας(2022-02-26 00:00:00.0)

Ανούσια αντιδικία για το «'89»(2001-02-16 00:00:00.0)

Ηταν στην κυβέρνηση(1999-09-08 00:00:00.0)

Υπερβολή και ένταση(1998-06-24 00:00:00.0)

Πίσω στην προηγούμενη δεκαετία(1997-05-20 00:00:00.0)

Πολύ αργά για δάκρυα...(1996-09-17 00:00:00.0)