Τις γνωστές περισπούδαστες και βέβαια κοινότοπες αναλύσεις και διαπιστώσεις περί κρίσης της πολιτικής και της ανάγκης "διασφάλισης της αυτονομίας" της, παρουσίασε ο Α. Παπανδρέου στους βουλευτές και στα μέλη της ΚΕ ως απόδειξη του... "σοσιαλιστικού προσανατολισμού του κινήματος".

Θαυμάστε πώς επιχείρησε να "στοιχειοθετήσει" τα περί σοσιαλισμού του ΠΑΣΟΚ, "στο κατώφλι του 21ου αιώνα": "Εχουμε πάντα τον ελληνοκεντρικό μας χαρακτήρα, που συνυπάρχει πια με τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό. Είμαστε αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν παρακολουθούμε όμως παθητικά την επιβολή των υπερεθνικών θεσμών στο κράτος - έθνος, μια αντιπαράθεση που δεν έχει κριθεί και έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Διατηρούμε την εθνική μας οντότητα και μετέχουμε στο διεθνή ανταγωνισμό, έχοντας μπροστά μας ανοιχτές προκλήσεις".

Βέβαια δεν κατάφερε να αναφέρει ένα παράδειγμα που να αποδεικνύει του "λόγου το αληθές". Κάποια περίπτωση, δηλαδή, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να μην αποδέχτηκε την "επιβολή των υπερεθνικών θεσμών" και επιλογών. Απλά γιατί δεν υπάρχει. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί πρόβλημα για τον Α. Παπανδρέου.