Μάλλον δεν πρέπει να νιώθει απογοήτευση ο αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης Αντ. Σαμαράς από τη συμπαράσταση που εκδηλώνουν ποικιλοτρόπως το τελευταίο διάστημα τα αφεντικά των ΜΜΕ στο πρόσωπό του και την προβολή που επιφυλάσσουν στις δημαγωγικές εξάρσεις του.

Βέβαια, από την πλευρά του ο Αντ. Σαμαράς την ανέμενε, αν δεν την είχε εξασφαλίσει, αυτή την υποστήριξη, ως "αντιστάθμισμα" της "υπεύθυνης" στάσης του, στο θέμα της προεδρικής εκλογής, η οποία γνώριζε πολύ καλά ότι συνεπάγονταν "πολιτικό κόστος" διόλου ευκαταφρόνητο. Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ αναγνωρίζοντας τη συμβολή του στη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος ανέλαβαν να "ξεχαστεί" το όλο θέμα και ταυτόχρονα επιχειρούν να "καταξιώσουν" το κόμμα Σαμαρά ως "μαχητική αντιπολιτευόμενη δύναμη", ώστε να διοχετευτεί προς αυτήν ένα μέρος της δυσαρέσκειας προς τα δύο μεγάλα κόμματα. Μάλιστα για να επιβεβαιωθεί η ειλικρίνεια των λόγων τους εμφανίζουν"ανοδική πορεία" της Πολιτικής Ανοιξης στα διάφορα "εγνωσμένου κύρους" γκάλοπ, αγνοώντας επιδεικτικά την καταγραμμένη λαϊκή ετυμηγορία στις ευρωεκλογές και στις δημοτικές, αλλά και τις διαρροές στελεχών που έχουν σημειωθεί. Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι ηγετικά στελέχη του κόμματός του, όπως ο ευρωβουλευτής Ν. Κακλαμάνης δεν είναι ικανοποιημένα από την τακτική του και ζητούν "καθορισμό μιας συγκεκριμένης στρατηγικής", καθώς και διαφορετικές διαδικασίες στη διοργάνωση του επικείμενου συνεδρίου.

Στα παραπάνω πλαίσια αυτά προβάλλονται δεόντως οι δημαγωγικές κορόνες του προέδρου της Πολιτικής Ανοιξης σε φλέγοντα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, όπως π. χ. η προσωρινή αναβολή της εφαρμογής των αντικειμενικών κριτηρίων, με τα οποία όμως δε διαφωνεί, η εφάπαξ αύξηση στις συντάξεις, "διάλογος" για τα προβλήματα των αγροτών, κοκ.

Εχοντας εξασφαλίσει αυτή την υποστήριξη ο Αντ. Σαμαράς δε διστάζει να πρωτοπορήσει στη διάνοιξη δρόμων, μέσω εποικοδομητικών προτάσεων για την εφαρμογή των νεοσυντηρητικών επιλογών. Ετσι καθημερινά δίνει εξετάσεις συνέπειας και αφοσίωσης στην κυρίαρχη πολιτική που απορρέει και από συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του. Ενδεικτική είναι η "μοιρολατρική" και υποτελής στάση που κρατάει απέναντι στις ολέθριες συνέπειες από την εφαρμογή της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ στον αγροτικό πληθυσμό. Η διόλου "υπερβατική" άποψή του, συνοψίζεται στις παρακάτω φράσεις: "Είναι ορισμένα προϊόντα τα οποία τα θεωρούμε παραδοσιακά, όπως είναι το λάδι, ο καπνός, το βαμβάκι, τα οποία πρέπει να σταματήσουμε να τα κοιτάμε ως προϊόντα που από πατέρα πηγαίνει σε γιο το χωράφι. Αυτό πια δε γίνεται. Είναι σήμερα στις 80 χιλιάδες οικογένειες καπνοπαραγωγών στην Ελλάδα. Σήμερα η ΕΟΚ έχει βάλει ποσοστώσεις, δηλαδή απαγορεύει να καλλιεργείς πάνω από ορισμένα κιλά στο χωράφι σου. Αρα το παιδί που το ετοίμαζες να μπει στο χωράφι σου, δεν μπορεί να μπει σήμερα. Και το ερώτημα τίθεται: Αν αυτοί δε γίνουν αγρότες, θα τους απορροφήσει κάποια άλλη κοινωνική δραστηριότητα; " (! ).

Βέβαια δεν μπαίνει στον κόπο, ούτε θέλει, να δώσει απάντηση στο "ερώτημα" που ο ίδιος θέτει, γιατί αυτή δεν είναι και τόσο "δημοφιλής".

Αυτή η τοποθέτησή του δεν τον εμπόδισε καθόλου να κηρύξει "πόλεμο προς κάθε κατεύθυνση", εννοείται με άσφαιρα πυρά, την περασμένη Δευτέρα από την Καλαμάτα όπου βρισκόταν, για τις ανάγκες της περιοδείας: "Για αυτά τα δύο συγκεκριμένα θέματα (σ. σ. μικρομεσαίοι, αγρότες) η Ανοιξη πραγματικά ανοίγει πόλεμο προς κάθε κατεύθυνση. Διότι πιστεύω, πρόσθεσε, ότι έχουν φτάσει κυριολεκτικά στο "αμήν" στο "ως εδώ και μη παρέκει" τόσο οι μικρομεσαίοι όσο και οι αγρότες".

Εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ο μόνος πόλεμος που διεξάγει ο Αντ. Σαμαράς είναι η εκλογική επιβίωσή του και μάλιστα με την υποστήριξη των μεγάλων αφεντικών που έχουν δώσει, στα πλαίσια του καταμερισμού ρόλων στα πλαίσια του πολύχρωμου δικομματισμού, "πράσινο φως" στη δημαγωγία και το λαϊκισμό του.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ