Εννιά ολόκληρα χρόνια παραμένει φυλακισμένη υπό τις πλέον απάνθρωπες συνθήκες η 30χρονη, πια, αγωνίστρια Σούχα Μπεχάρα στις φυλακές Κχιάμ της κατεχόμενης ζώνης του Νοτίου Λιβάνου, στις φυλακές που το άλλο τους όνομα είναι "η επίγεια κόλαση".

Μέλος του Λιβανέζικου Κομμουνιστικού Κόμματος από τα νεανικά της χρόνια, η Σούχα σε ηλικία 21 χρόνων, και ενώ ήταν φοιτήτρια της αστικής οικοδομικής σχολής του λιβανέζικου Πανεπιστημίου, προσπάθησε να δολοφονήσει τον Λιβανέζο στρατηγό Αντουάν Λαχάντ, επικεφαλής της φιλοϊσραηλινής λιβανέζικης πολιτοφυλακής. Η αποτυχία του σχεδίου, επειδή δε θέλησε να ενεργοποιήσει τα εκρηκτικά που είχε επάνω της, από φόβο μήπως πληγωθούν η σύζυγος και τα παιδιά του Λαχάντ, οδήγησε στη σύλληψή της και την κατ' αρχάς μεταφορά της στο Ισραήλ για ανάκριση. Τελικά οι ισραηλινές αρχές αποφάσισαν να την παραδώσουν στη λιβανική πολιτοφυλακή και έτσι από τις 7 Νοεμβρίου του 1988 η Σούχα Μπεχάρα κρατείται στην "επίγεια κόλαση" των φυλακών Κχιάμ, χωρίς να έχει περάσει από δίκη, χωρίς ούτε καν να της έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, όπως άλλωστε και στους υπόλοιπους συγκρατούμενούς της.

Στις φυλακές του Κχιάμ, που ιδρύθηκαν το 1985 από τη φιλοϊσραηλινή λιβανική πολιτοφυλακή, υπολογίζεται ότι κρατούνται μόνιμα 200, περίπου, άνθρωποι, ενώ εκατοντάδες άλλοι "φιλοξενούνται" κατά καιρούς, είτε με την υποψία της εχθρικής δράσης προς το Ισραήλ, είτε επειδή αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τους άνδρες της πολιτοφυλακής. Μερικοί από τους κρατουμένους βρίσκονται στο Κχιάμ από το 1985, ενώ 45 φυλακισμένοι αφέθηκαν ελεύθεροι τον Ιούλιο του 1996 κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής των σωμάτων δύο νεκρών Ισραηλινών στρατιωτών με Λιβανέζους κρατουμένους, συμφωνία που επιτεύχθηκε ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και στην ηγεσία της οργάνωσης "Χεζμπολλάχ".

Οι συνθήκες κράτησης και διαβίωσης, όχι μόνο της Σούχα αλλά και των συγκρατούμενών της, ξεπερνούν τα όρια της πιο διεστραμμένης ανθρώπινης φαντασίας. Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύτηκε το 1992, και όπως υποστηρίζουν οι συντάκτες της δεν είναι πλήρης στοιχείων, οι κρατούμενοι του Κχιάμ υπόκεινται σε ηλεκτροσόκ, σε βασανισμούς, όπως είναι το κάψιμο με τσιγάρο, η εναλλαγή παγωμένων και καυτών ντους, ακινητοποίηση σε επίπονες θέσεις και κρέμασμα ανάποδα, σεξουαλικές κακοποιήσεις, βασανιστήρια συγγενών και φίλων, στέρηση ύπνου και τροφής και κυρίως πλήρης απομόνωση. Οι κρατούμενοι, είτε στοιβάζονται σε μικροσκοπικά κελιά, είτε μένουν επί μήνες στην απομόνωση χωρίς να βλέπουν ήλιο και κυρίως χωρίς να τους επιτρέπεται να έχουν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, σε μια προσπάθεια οι επαφές τους να περιοριστούν στους δεσμοφύλακές τους. Οι συναντήσεις με τις οικογένειές τους είναι σπανιότατες και σχεδόν πάντα πραγματοποιούνται διαμέσου του Ερυθρού Σταυρού, ενώ απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος σε δικηγόρους και σε ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Με το δράμα της Σούχα Μπεχάρα, αλλά και όλων των συγκρατούμενών της, έχουν ασχοληθεί πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις - Διεθνής Αμνηστία, Διεθνής Ομοσπονδία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Χριστιανική Δράση για την Κατάργηση των Βασανιστηρίων κ.ά. - το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδίκασε με ειδική απόφαση (υπ. αριθμόν 82 - 216 - 89) την παράνομη κράτηση τής Σούχα, ενώ η λιβανική κυβέρνηση έχει, επανειλημμένως, φέρει το θέμα στα Ηνωμένα Εθνη.

Η Επιτροπή για την Απελευθέρωση της Σούχα Μπεχάρα,που ιδρύθηκε το 1997 στο Παρίσι με την πρωτοβουλία φίλων, συγγενών και συναγωνιστών της, έχει ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια, με συγκεντρώσεις υπογραφών και με καταγγελίες σε όλα τις διεθνείς αρμόδιες οργανώσεις, για να κλείσουν οριστικά οι πύλες του κολαστηρίου, να αποδοθεί δικαιοσύνη στους αγωνιστές που μάχονται κατά μιας παράνομης κατοχής μέρους της χώρας τους και των ομοεθνών τους που συνεργάζονται με το στρατό κατοχής, να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι διεθνείς συνθήκες, να αποκατασταθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ