Ε, όχι, δεν το άντεχε. Αυτός ήταν άνθρωπος της δράσης και άλλα είχε κατά νου όταν μπήκε σ' αυτήν την υπηρεσία. Να τον εξαπολύουν, ας πούμε, οι προϊστάμενοί του σε συγκεντρώσεις, σε διαδηλώσεις για να "παίρνει παρουσίες" και να φακελώνει με το τσουβάλι τους εχθρούς της καθεστηκυίας τάξης. Να του λένε οι "άνω ιστάμενοι", παρακολούθησε τον τάδε "επικίνδυνο" κι αυτός να τους προσκομίζει σε λίγες μέρες πλήρη αναφορά των "κινήσεων" και των "επαφών" του παρακολουθούμενου. Μάλιστα, τέτοια πράγματα ήθελε αυτός κι όχι να κάθεται και να μουχλιάζει μέσα σ' ένα γραφείο. Πού τέτοια μεγαλεία όμως; Στη χώρα υπήρχε, λέει, δημοκρατία και οι "δραστηριότητες" αυτού του είδους απαγορεύονταν. Ετσι τουλάχιστον έλεγαν οι "άνω" και έτσι έπρατταν φαινομενικά, διότι στην πραγματικότητα και παρακολουθήσεις και φακελώματα γίνονταν στα μουλωχτά. Αυτόν, όμως, ως χαμηλόβαθμος που ήταν, δεν τον εμπιστεύονταν να του αναθέσουν τέτοιες "λεπτές αποστολές" και τον άφηναν να σκουριάζει στο πνιγηρό γραφείο του ισογείου...

- Αλήθεια μου λέτε; ρώτησε έκπληκτος.

- Φυσικά.

- Και τι θα κάνω ακριβώς;

- Θα παρακολουθήσεις μια συγκέντρωση συνδικαλιστών.

- Δηλαδή θα εισχωρήσω στη σύναξή τους, φορώντας εργατική φόρμα και κασκέτο, όπως είχε κάνει ο αρχηγός της Ασφάλειας το 1958;

- Αυτά, ηλίθιε, ανήκουν στο παρελθόν. Εσύ θα κινηθείς αλλιώς, εκσυγχρονιστικά!

Και οι "άνωθεν" εξήγησαν στον χαφιέ τι ακριβώς θα έκανε. Κι αυτός πήγε στη συγκέντρωση, αλλά πιάστηκε επί το "έργον" και σωτηρία δεν έχει πια. Θα τελειώσει τη "σταδιοδρομία" του "θαμμένος" στο γραφείο του ισογείου, με τη ρετσινιά του "ανίκανου". Κι όλα τα όνειρά του για "δράση" άλλοι συνάδελφοί του θα τα πραγματοποιήσουν πια, αφού είναι φανερό ότι επί "εκσυγχρονισμού" ο χαφιεδισμός θα γνωρίσει πάλι τις δόξες των παλιών μαύρων εποχών!

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ