"Χρυσή ευκαιρία" για επιβολή από την κυβέρνηση σκληρότερων αντιλαϊκών φοροεισπρακτικών μέτρων με τον κρατικό προϋπολογισμό του 1998, θεωρείται η κερδοσκοπική επίθεση στη δραχμή που εκδηλώθηκε την περασμένη βδομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης σχεδιάζει αναθεώρηση των μεγεθών του κρατικού προϋπολογισμού 1998 που είχαν αποφασιστεί, σε χειρότερη έκδοση. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται τόσο οι δημόσιες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, όσο και ανεπίσημες διαρροές από τα οικονομικά υπουργείου προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σχετικά με το κόστος της πρόσφατης νομισματικής κρίσης και ότι κάποιοι πρέπει να το πληρώσουν. Αν και επίσημα, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης δεν έχει προσδιορίσει το κόστος, ωστόσο έχουν "διαρρεύσει" σε μερίδα του Τύπου πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες το κόστος στήριξης της δραχμής κυμαίνεται μεταξύ... 120 - 150 δισ. δραχμές!

Αν και δεν υπάρχει καμιά αναλυτική και πειστική τεκμηρίωση για τα παραπάνω ποσά, η κυβέρνηση επιχειρεί να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο την πίεση που ασκήθηκε στη δραχμή, για να δικαιολογήσει την επιβολή και νέων αντιλαϊκών μέτρων με τον κρατικό προϋπολογισμό του 1998. Ενδεικτική από αυτή την άποψη είναι και η χτεσινή συνέντευξη του αρμόδιου υφυπουργού Οικονομικών Γ. Δρυ στην εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", ο οποίος, επικαλούμενος το κόστος της κρίσης, μας πληροφορεί μεταξύ άλλων ότι "θα το πληρώσει η ελληνική οικονομία". Ομως, διαβάζοντας κανείς αναλυτικά τη συνέντευξη του υφυπουργού, διαπιστώνει πως όταν η κυβέρνηση λέει ότι "η ελληνική οικονομία θα πληρώσει το κόστος", εννοεί τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, αφού ο Γ. Δρυς:

• συνδέει την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και των αφορολόγητων ορίων, με την... "αντοχή της οικονομίας". Εκφράζοντας, λοιπόν, την πρόθεση της κυβέρνησης να "κουτσουρέψει" σε ακόμη πιο χαμηλά επίπεδα το ποσοστό τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, διατυπώνει την άποψη πως"εάν θέλει η κυβέρνηση να προχωρήσει σε τιμαριθμοποίηση της τάξης του 5%, θα πρέπει να γνωρίζει ότι το κόστος είναι 90 δισ. δραχμές".
• ομολογεί ότι στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να "παγώσει" ή και να μειώσει σε απόλυτο ποσό τους καταβαλλόμενους μισθούς και συντάξεις το 1998, με την αύξηση του παρακρατούμενου φόρου μισθωτών υπηρεσιών. Ετσι, με την αύξηση του παρακρατούμενου φόρου μισθωτών υπηρεσιών, η κυβέρνηση θα "ετεροχρονίσει" για το 1999 τις όποιες ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς και συντάξεις δοθούν το 1998.
• προαναγγέλλει μεσοσταθμική αύξηση των αντικειμενικών αξιών ακινήτων γύρω στο 20% - 25% και δεν κρύβει ότι, από την αύξηση αυτή θα πληγούν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες - βιοτέχνες - έμποροι που φορολογούνται με τα αντικειμενικά κριτήρια, αφού ο υφυπουργός ομολογεί ότι από την αύξηση των αντικειμενικών αξιών, όσοι φορολογούνται με τα αντικειμενικά κριτήρια, θα κληθούν να πληρώσουν πρόσθετους φόρους... "όχι μεγαλύτερη του 20%".

Ολα τα παραπάνω φοροεισπρακτικά μέτρα, που αφορούν τις τσέπες των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, ο υφυπουργός τα βαφτίζει "διαρρυθμίσεις", ώστε "να εξυπηρετηθεί η ορθή εκτέλεση του προϋπολογισμού".