Ο Κινέζος Πρόεδρος ολοκλήρωσε την Τρίτη την "ιστορική" επίσκεψή του στις ΗΠΑ, με την πολιτική και οικονομική ελίτ των οποίων είχε συνομιλίες. Από τη δεκαετία του '70, όταν οι σινοαμερικανικές διμερείς σχέσεις χαρακτηρίζονταν από τη "διπλωματία του πινγκ - πονγκ" (επισκέψεις Κίσινγκερ, Νίξον και Φορντ - 1971, 1972, 1975 αντίστοιχα), με κατάληξη την ανταλλαγή πρέσβεων το 1979 (μετά την επίσκεψη Κάρτερ και την επιβεβαίωση της πολιτικής της "μιας Κίνας", πολλά άλλαξαν. Ο Κινέζος Πρόεδρος τελικά σύνηψε σειρά οικονομικών συμφωνιών με κορυφαίες αμερικανικές βιομηχανίες, για την αγορά αεροσκαφών, τη συνεργασία σε επίπεδο πυρηνικής τεχνολογίας κ.ο.κ.

Το γεγονός ότι η Κίνα μετασχηματίζεται σε υπολογίσιμη δύναμη, "διχάζει" τους διαμορφωτές πολιτικής στην Ουάσιγκτον. Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις, εκ των οποίων η μία (με εκφραστή τον συνομιλητή του Ζεμίν, Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον) ευαγγελίζεται "προσεταιρισμό" του... Δράκου, ενώ μια άλλη (με εκπροσώπους συνήθως ρεπουμπλικανούς πολιτικούς, αν κι ο Τζορτζ Μπους εξαιρέθηκε από τον κανόνα) θεωρεί την Κίνα επόμενο "μεγάλο αντίπαλο".

Στα τέλη της εβδομάδας, η δεύτερη πλευρά μίλησε. Το αμερικανικό Κονγκρέσο συζητά επιβολή κυρώσεων για τα "ανθρώπινα δικαιώματα" (χρήσιμο όπλο πίεσης), την απαγόρευση ταξιδιών στην Κίνα Αμερικανών διπλωματών και το αντίστροφο, συν την ακύρωση των επιτευχθεισών συμφωνιών. Ποια πλευρά θα επικρατήσει, θα το δούμε...

Μπ. Γ.