Η επίσημη φιέστα λήξης του "κοινωνικού διαλόγου" - απάτης,για"Ανταγωνιστικότητα - Ανάπτυξη - Απασχόληση" πραγματοποιείται αύριο Δευτέρα, αλλά η "συναίνεση" των "κοινωνικών εταίρων", στο σάρωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων, είχε σηματοδοτηθεί πολύ καιρό πριν την τελευταία συνεδρίαση της Συντονιστικής Γραμματείας του "διαλόγου", την περασμένη Τετάρτη, όπου και καταλήχτηκε το απαράδεκτο "Σύμφωνο Εμπιστοσύνης προς το 2000".

Η αυριανή, επίσημη, τελετή λήξης δεν μπορεί φυσικά να καλύψει τον ευτελισμό και τη χρεοκοπία της όλης διαδικασίας, που στηρίζεται μονάχα από την ηγεσία της ΠΑΣΚΕ σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Η περιβόητη "συναίνεση" που θέλησε να εξασφαλίσει η κυβέρνηση αφορά την ίδια, τους βιομήχανους, φυσικά, και ορισμένους συνδικαλιστές, ενώ ακόμα και οι εκπρόσωποι των παρατάξεων ΔΑΚΕ - "Αυτόνομης Παρέμβασης", που μέχρι χτες ακολουθούσαν με συνέπεια το δρόμο του "διαλόγου", αρνήθηκαν την τελευταία στιγμή - κάτω από το βάρος των αντιδράσεων - να βάλουν την υπογραφή τους κάτω από το συγκεκριμένο κείμενο. Ετσι, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καλούνται να νομιμοποιήσουν τη διαδικασία εξαπάτησης με δηλωμένη την αντίθεση - τυπικά και ουσιαστικά - της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων, ενώ η ολομέλεια της ΓΣΕΕ θα συνεδριάσει μόλις τη Δευτέρα το πρωί.

Η αρχή της "περιπέτειας" του "διαλόγου" έγινε ουσιαστικά στις 26 Μάρτη, όταν ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης έθεσε για πρώτη φορά σε κυκλοφορία τον όρο"απασχολήσιμος" και δίνει το ακριβές στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής για την απασχόληση, μιλώντας σε πολιτική εκδήλωση του Τομέα Συνδικαλισμού του ΠΑΣΟΚ στο "Κάραβελ". Στη μνημειώδους αντεργατισμού ομιλία του, αναφέρεται και στον "κοινωνικό διάλογο", που η κυβέρνηση θα πρέπει να πραγματοποιήσει για να προωθήσει τις αλλαγές που κρίνει απαραίτητες. Αλλαγές, στο πνεύμα της"παγκοσμιοποίησης", της "ανταγωνιστικότητας", την άρσης των "κεκτημένων", με σκοπό την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την ενίσχυση των θέσεων του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας, μέσα και από το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων.

Η αντίδραση του ΚΚΕ στις πρωθυπουργικές θέσεις είναι άμεση, ενώ καταγγέλλει τον "κοινωνικό διάλογο" σαν διαδικασία απάτης. Η ΕΣΑΚ και η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" αντιδρούν, επίσης, έντονα και ζητούν τη σύγκληση των οργάνων των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων για να καταγγελθεί η ωμή πρωθυπουργική παρέμβαση στα κοινωνικά, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Η ΑΔΕΔΥ απορρίπτει το σχετικό αίτημα και η ένοχη σιωπή, με ευθύνη των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, είναι η απάντηση στις πρωθυπουργικές προκλήσεις.

Τα μηνύματα της κυβέρνησης για την πορεία του "κοινωνικού διαλόγου" αρχίζουν να έρχονται λίγες μέρες μετά, όταν ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Γ. Πασχαλίδης δηλώνει ότι "ο διάλογος συνιστά διεύρυνση της δημοκρατίας", αρκεί "να μη φαλκιδεύεται η λαϊκή εντολή". Ταυτόχρονα, ο υπουργός Εργασίας Μ. Παπαϊωάννου δηλώνει ότι "δε θα περιμένουμε να ολοκληρωθεί ο διάλογος για να απαντήσουμε σε ζητήματα που χρειάζονται εδώ και τώρα λύσεις". Ετσι, φανερώνεται απερίφραστα η πρόθεση της κυβέρνησης να προωθήσει την πολιτική της, ανεξάρτητα από την κατάληξη του "κοινωνικού διαλόγου", ο οποίος, έτσι κι αλλιώς, δε θα μπορούσε λίγους μήνες μετά - όπως και αποδείχτηκε - να έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές επιλογές της, αλλά να τις ενισχύει.

Λίγες μέρες μετά, η ΕΕ της ΕΣΑΚ τονίζει σε προκήρυξή της ότι "όποιοι από το συνδικαλιστικό κίνημα ετοιμάζονται να πάρουν μέρος, με οποιοδήποτε πρόσχημα, στο διάλογο της απάτης, συνειδητά ξεπουλούν και προδίδουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και γίνονται συμμέτοχοι και συνένοχοι της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης" και καλεί τους εργαζόμενους να καταδικάσουν το "διάλογο της απάτης, του συμβιβασμού και της υποταγής".

Στο μεσοδιάστημα, από την ομιλία του πρωθυπουργού στο "Κάραβελ" μέχρι τη μέρα που θα ανακοινώσει τα λεγόμενα "19 σημεία" του "κοινωνικού διαλόγου" στις 10 Απρίλη, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και "Αυτόνομη Παρέμβαση" αρχίζουν να επιδοκιμάζουν τη διαδικασία του "κοινωνικού διαλόγου" και να προβάλλουν ορισμένες ενστάσεις μόνο για το διαδικαστικό και τη φερεγγυότητα που πρέπει να τον διακρίνει.