"Νεκροταφείο"! Με αυτή τη λέξη περιέγραψε ένας εργαζόμενος στο γκαράζ του Δήμου Πειραιά την κατάσταση που επικρατεί εκεί. Πραγματικά δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί καταλληλότερη λέξη. Τουλάχιστον τα μισά από τα απορριμματοφόρα είναι μονίμως για επισκευή. Αλλά και από αυτά που βγαίνουν δεν είναι λίγα αυτά που δεν ολοκληρώνουν τη βάρδια τους και γυρίζουν πίσω λόγω τεχνικών προβλημάτων. Αμεσο αποτέλεσμα είναι ολόκληρες περιοχές του Πειραιά να πνίγονται στα σκουπίδια. Παρ' όλα αυτά, οι δημότες εξακολουθούν να πληρώνουν υπέρογκα ανταποδοτικά τέλη που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στις προσφερόμενες προς αυτούς υπηρεσίες του δήμου.

Είναι άραγε τυχαία όλα αυτά; Πρόκειται μόνο για ανικανότητα της Δημοτικής Αρχής, η οποία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο στοιχειωδέστερο καθήκον της; Μήπως είναι μία συνειδητή πολιτική επιλογή ώστε να συκοφαντηθεί ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας νευραλγικών υπηρεσιών του δήμου για να δοθούν ευκολότερα στους καραδοκούντες ιδιώτες; Το ρεπορτάζ που ακολουθεί προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα.

Ας πάρουμε μία τυχαία ημέρα, που όμως σε τίποτα δε διαφέρει από άλλες, τη 16η Δεκέμβρη 1997. Από τα 24 αυτοκίνητα που διαθέτει ο δήμος στην πρωινή βάρδια για να μαζέψουν τα σκουπίδια, βγήκαν αρχικά τα 19. Τα υπόλοιπα έμειναν στο γκαράζ λόγω διαφόρων βλαβών. Ομως και από τα 19, τα 6 σύντομα επέστρεψαν, αφού παρουσιάστηκαν διάφορα τεχνικά προβλήματα. Οι εντεταλμένοι για τη συντήρηση των οχημάτων υπάλληλοι, δουλεύοντας σε εντελώς ακατάλληλους χώρους, απροστάτευτοι από το κρύο και τη βροχή, αφού το γκαράζ είναι υπαίθριο, κάνουν ό,τι μπορούν. Δεν μπορούν όμως να κάνουν και θαύματα σε ένα στόλο οχημάτων υπέργηρο που προ πολλού έπρεπε να έχει αποσυρθεί. Χωρίς καμία υπερβολή πρόκειται για αυτοκίνητα που η κυκλοφορία τους στους δρόμους συνιστά δημόσιο κίνδυνο. Φυσικό επακόλουθο είναι κάθε μέρα να μειώνονται τα προς χρήση αυτοκίνητα, ενώ τα σκουπίδια συσσωρεύονται.

Ιδιαίτερα πλήττονται οι εργατοσυνοικίες της πόλης. Στην Αγία Σοφία,στα Μανιάτικα,στα Καμίνια,τα ποντίκια άρχισαν να βγαίνουν στους δρόμους, εκεί που παίζουν τα παιδιά. Η οργή των κατοίκων έχει ξεχειλίσει. Στα Καμίνια μάλιστα ετοιμάζονται να υποβάλουν μηνύσεις στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση και ενώ προηγουμένως γίνεται προσπάθεια συκοφάντησης των εργαζόμενων, τους οποίους ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Π. Σερεμέτης έφτασε στο σημείο να τους κατηγορήσει ακόμα και για σκόπιμη δολιοφθορά των οχημάτων προκειμένου να μη δουλεύουν, η δημοτική αρχή αποφασίζει την αντικατάσταση του στόλου των απορριμματοφόρων. Οι διαδικασίες όμως που ακολουθούνται είναι κάθε άλλο παρά διαφανείς. Αντί η προμήθεια να γίνει κάτω από τον έλεγχο του Δημοτικού Συμβουλίου, με πρόφαση το ότι ο δήμος δεν έχει χρήματα, ανατίθεται η προμήθεια εννέα αυτοκινήτων στη Δημοτική Επιχείρηση που ασχολείται με τη διαφήμιση. Οπως έγινε δε γνωστό, η εν λόγω επιχείρηση αγόρασε τρία απορριμματοφόρα και ένα φορτωτή, που όμως είναι μεταχειρισμένα.

Ενα άλλο ενδιαφέρον ερώτημα είναι που έχουν διατεθεί τα 21 δισεκατομμύρια δραχμές, που οι Πειραιώτες έχουν πληρώσει για ανταποδοτικά τέλη τα τελευταία πέντε χρόνια.Σύμφωνα με τα στοιχεία του δήμου, στην καθαριότητα έχουν δοθεί τα 15 δισεκατομμύρια. Και αυτό όμως είναι αμφίβολο, αφού πρέπει να αμφισβητηθεί έντονα η γνησιότητα των απολογιστικών στοιχείων που παρουσιάζονται. Εκεί εμφανίζονται να απασχολούνται στην καθαριότητα πάνω από 1.000 άτομα. Αν όμως υπολογίσουμε ότι κάθε μέρα βγαίνουν 20 αυτοκίνητα και σε κάθε ένα από αυτά απασχολούνται τέσσερα άτομα, τότε ο συνολικός αριθμός για κάθε βάρδια είναι 80 εργαζόμενοι. Αν σε αυτούς προστεθούν και αυτοί που δουλεύουν στους δρόμους, πάλι δε συμπληρώνεται ο αριθμός που εμφανίζονται ότι εργάζονται στην καθαριότητα. Είναι φανερό ότι οι υπόλοιποι απασχολούνται σε εσωτερικές υπηρεσίες του δήμου. Ετσι όμως η δημοτική αρχή πετυχαίνει με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Και τη φορομπηχτική της πολιτική δικαιολογεί καλώντας τους δημότες να πληρώσουν υπέρογκα ποσά ανταποδοτικών τελών που δε χρησιμοποιούνται για αυτό το σκοπό και την κυβέρνηση απαλλάσσει από την υποχρέωση να πληρώσει μέσω του κρατικού προϋπολογισμού ένα μέρος του προσωπικού του δήμου.