Ως αποτέλεσμα της πίεσης του συνδικαλιστικού κινήματος, του οποίου αποτελούσε πάγιο αίτημα, θεωρεί την καταγραφή των αλλοδαπών και τη χορήγηση της "λευκής" και "πράσινης κάρτας" η Ζωή Σώκου, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ. Σπεύδει, όμως, να τονίσει ότι αυτό που σήμερα γίνεται απέχει κατά πολύ από τις προτάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η συνδικαλίστρια μίλησε στο "Ρ" για το θέμα, καλώντας την κυβέρνηση να απαντήσει για το αν θέλει τη νομιμοποίηση και ποια νομιμοποίηση των αλλοδαπών, αφού όπως τόνισε: "Για ποια νομιμοποίηση μιλάνε, όταν εξαιρούν από τη διαδικασία τους ναυτικούς αλλοδαπούς; Οταν δεν προχώρησαν σε καμία απολύτως ενημέρωση των αλλοδαπών στις γλώσσες τους, όπως είχαν υποσχεθεί, με αποτέλεσμα να επικρατήσει αυτό το κομφούζιο και να πέσουν θύματα πολλοί αετονύχηδων. Οταν ο κρατικός μηχανισμός ήταν, όπως αποδείχτηκε, παντελώς ανέτοιμος να υποδεχτεί τον όγκο των αλλοδαπών και να τους καταγράψει. Οταν η κυβέρνηση δεν προτίθεται να πάρει κανένα μέτρο για την προστασία των ίσων δικαιωμάτων και αφήνει ελεύθερη μέχρι και ενισχύει την ασυδοσία των εργοδοτών και δε χτυπάει την παραοικονομία και τη "μαύρη" εργασία Ελλήνων και αλλοδαπών εργατών. Ακόμα, τι εννοεί όταν προβλέπει αναστολή των καρτών, "όταν το απαιτεί το γενικότερο δημόσιο συμφέρον", το συμφέρον της οικονομίας και της αγοράς εργασίας; Τι εννοούσε ο υφυπουργός Εργασίας, όταν έλεγε ότι κάποιοι θα μείνουν και κάποιοι θα φύγουν; Εννοούσε τις προκλητικές απελάσεις που έγιναν τις προηγούμενες μέρες;".

Η συνδικαλίστρια επισημαίνει ότι δεν πρόκειται για πραγματική νομιμοποίηση, αφού όπως τονίζει: "Η κυβέρνηση φαίνεται καθαρά ότι είναι δεσμευμένη στα μεγάλα συμφέροντα και δεν είναι διατεθειμένη στο ελάχιστο να αγγίξει την παραοικονομία και να εφαρμόσει τους νόμους, που κατά καιρούς ψηφίζει για την υποχρεωτική ασφάλιση όσων εργάζονται, την εφαρμογή των συμβάσεων. Θέλει να διατηρήσει τους Ελληνες και ξένους εργαζόμενους σε κατάσταση ομηρίας, μοχλό πίεσης για την ανατροπή εργασιακών σχέσεων και άλλων δικαιωμάτων. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες δουλεύουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες με τους ξένους".

Σχετικά με τις προϋποθέσεις που τίθενται για τη χορήγηση και ανανέωση της κάρτας, η συνδικαλίστρια επισημαίνει ότι αυτές ενισχύουν τους φόβους ότι δεν πρόκειται ουσιαστικά για νομιμοποίηση, αφού: "Είναι ανέφικτο οι αλλοδαποί να συμπληρώσουν τα ένσημα, πόσο μάλλον όταν οι μηχανισμοί ελέγχου είναι ανύπαρκτοι. Οπως και το ότι δεν προβλέπονται ουσιαστικές ποινές για τους παραβάτες εργοδότες. Αντίθετα, οι αλλοδαποί συλλαμβάνονται, απελαύνονται και πληρώνουν και τα έξοδα της απέλασης. Ολοι γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι αυτοί βγάζουν τα αναγκαία για να ζήσουν, ας τους βοηθήσει το κράτος να μπορούν να το αποδείξουν".

Συνεχίζοντας, επισημαίνει ότι όλα τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν πως η κυβέρνηση "σκόπιμα δεν ενημέρωσε τους αλλοδαπούς". Αποτέλεσμα αυτού ήταν όπως σημειώνει: "Να ξεπηδήσουν κάθε είδους γραφεία και προστάτες που έναντι αδράς αμοιβής "εξυπηρετούν" τους αλλοδαπούς, ορισμένοι μάλιστα υπόσχονται να δώσουν στο χέρι την κάρτα. Ακόμα να γινόμαστε μάρτυρες τριτοκοσμικών εικόνων που καταρρακώνουν κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων".

Καταλήγοντας, η Ζωή Σώκου επισημαίνει ότι τώρα είναι επιτακτική η ανάγκη να συσπειρωθούν στις κοινότητές τους οι αλλοδαποί και στα ελληνικά εργατικά συνδικάτα, αφού όπως επισημαίνει: "Είναι βασικό στοιχείο για να συζητούν, να πληροφορούνται και να αποφασίζουν για ζητήματα που τους αφορούν. Να διεκδικήσουν μαζί με τους Ελληνες εργάτες λύσεις στα κοινά τους προβλήματα. Να κατανοήσουμε όλοι ότι έχουμε να χωρίσουμε μόνο τη μιζέρια και η μόνη μας διαφορά είναι ότι αυτούς μπορούν να τους απελάσουν, εμάς όχι. Επιβάλλεται τα ελληνικά σωματεία να ασχοληθούν επί της ουσίας και να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα των αλλοδαπών, να τους καλέσουν να γίνουν μέλη τους. Και να γίνει καθαρό ότι αποτέλεσμα μπορεί να έχει μόνο η κοινή πάλη, γιατί κοινός είναι ο αντίπαλος, τα μεγάλα συμφέροντα και αυτοί που τα υπηρετούν. Το χρωστάμε τουλάχιστον στα εκατομμύρια των Ελλήνων μεταναστών σε άλλες χώρες".