2ο ΜΕΡΟΣ

Οι ανατροπές στο δημόσιο χαρακτήρα της υγείας - πρόνοιας, οι συγχωνεύσεις - συνενώσεις, οδηγούν και στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσουν τη διάλυση προνοιακών ιδρυμάτων και νοσηλευτικών τμημάτων και λειτουργιών, μετατάξεις, είτε υποχρεωτικές είτε εθελοντικές. Το πλεονάζον προσωπικό θα βρεθεί σε διαθεσιμότητα με προοπτική απόλυσης και άλλα τμήματα υγειονομικών στις υπηρεσίες που θα καταργηθούν θα αντιμετωπίσουν άμεσα την απόλυση. Ομως, ακόμα και να προκύψει επαναπρόσληψη αυτή θα γίνει με μεσαιωνικούς όρους εργασίας.

Μετά από πολλά χρόνια επαναφέρει η κυβέρνηση τις προσλήψεις προσωπικού με εξάμηνες συμβάσεις (εποχικό προσωπικό) είναι, όμως, γνωστό πως οι ανάγκες είναι και μόνιμες και διαρκείς. Εφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να τοποθετούν εποχικό προσωπικό σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και στα χειρουργεία.

Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Ασφαλώς εντάσσεται στην πολιτική της κυβέρνησης για αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση της μονιμότητας. Τυχαία δεν είναι και η έλλειψη προσωπικού, αφού επιδιώκει η κυβέρνηση είτε τη συγχώνευση είτε και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών.

Το ίδιο δε συνέβη και με την υπηρεσία καθαριότητας; Μ' αυτό τον τρόπο σήμερα ο τομέας αυτός έχει ήδη παραδοθεί στα ιδιωτικά συνεργεία με τις πιο άθλιες εργασιακές σχέσεις για τους εργαζόμενους σ' αυτές (μειωμένα ωράρια εργασίας, χαμηλοί μισθοί, ανασφάλιστοι κλπ.).

Την ίδια ακριβώς μεταχείριση μεθοδεύει η κυβέρνηση και για τις υπηρεσίες εστίασης, τεχνικής υποστήριξης κλπ. Ο αγώνας των υγειονομικών ενάντια σ' αυτές τις εξελίξεις δεν μπορεί παρά να βάζει στο στόχο του την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των γενικότερων "ευρωπαϊκών" προσανατολισμών της κυβέρνησης. Είναι βασική προϋπόθεση για την ίδια την αποτελεσματικότητα και των επιμέρους στόχων, αλλά και της προοπτικής του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η φιλομονοπωλιακή πολιτική είναι που γεννάει τα υπερκέρδη των μονοπωλίων γενικά και ειδικά του βιοϊατρικού πλέγματος και των καπιταλιστών στην υγεία. Αυτή η ίδια φιλομονοπωλιακή πολιτική είναι που γεννά την ανεργία, την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τους ημιανέργους, δηλαδή ανέργους, τη χειροτέρευση και επιδείνωση της κατάστασής μας.

Ιδιαίτεροςαναδεικνύεται ο ρόλος των παρατάξεων που συναινούν στην Ομοσπονδία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ), στην εφαρμογή των αντιλαϊκών κατευθύνσεων με το λιγότερο κόστος για την κυβέρνηση. Οι παρατάξεις αυτές έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο όλο το προηγούμενο διάστημα της προπαγάνδισης στους υγειονομικούς, για τις ανατροπές που σήμερα επιχειρεί η κυβέρνηση σε βάρος του δημοσίου χαρακτήρα της υγείας και της πρόνοιας.

Η επιδίωξή τους ήταν οι στόχοι της κυβέρνηση να γίνουν και στόχοι του κινήματος. Γι' αυτό και σαν βασικό αίτημα στα θεσμικά ζητήματα ιεραρχούσαν, χτες, την ανάγκη νέου νόμου για την υγεία, σήμερα, που αυτός είναι πραγματικότητα, την άμεση εφαρμογή του.

Περιόριζαν και κατεύθυναν την "πάλη" σε επιμέρους τροπολογίες στο νομοθετικό πλαίσιο. Αυτή την τακτική ακολούθησε ο ΣΥΝ στη Βουλή κατά την ψήφιση του νόμου για την υγεία το περασμένο καλοκαίρι, αυτή την τακτική ακολουθούν αντίστοιχα και οι συνδικαλιστές του στην Ομοσπονδία. Κριτική, δηλαδή, γι' αυτούς είναι η έλλειψη πολιτικής εφαρμογής των νόμων!!! Η απαίτηση ψήφισης κάποιων τροπολογιών. Η ΔΑΚΕ οριοθέτησε τη στάση της συμφωνώντας, βέβαια, με το νόμο 2519/97, από την πορεία υλοποίησης των διατάξεών του!

• Οι ίδιες αυτές οι ηγεσίες των παρατάξεων αποδέχτηκαν το μονόδρομο του ευρωπαϊκού ιδεώδους, δηλαδή των συμφερόντων των ταξικών μας αντιπάλων.

Περιόριζαν τις διεκδικήσεις σε επιμέρους αιτήματα, καλλιεργώντας παράλληλα στους εργαζόμενους, αυταπάτες και συγχύσεις για το χαρακτήρα της επίθεσης που δέχονταν και δέχονται, ώστε στη φάση, που η κυβέρνηση υλοποιεί τα σχέδιά της, να είναι απροετοίμαστοι για να οργανώσουν τη δική τους επίθεση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση τους στα συνταξιοδοτικά - ασφαλιστικά, προβλήματα του κλάδου. Η τακτική τους είναι τακτική της ολιγαρχίας και των αυταπατών, αφού επιμένουν "να ανοίξουν τα ζητήματα αυτά - συνδικαλιστικά - όταν τα ανοίξει η κυβέρνηση". Οταν δηλαδή η κυβέρνηση στη Βουλή θα ψηφίζει τους νέους νόμους!!!

Και τότε θα επαναλάβουν στους υγειονομικούς το γνωστό παραμύθι για τη "νέα πραγματικότητα" που έχει διαμορφωθεί, και το ρεαλισμό τους που παίρνει υπ' όψιν του "την πραγματικότητα", για να οδηγήσουν, για ακόμα μια φορά, τους συναδέλφους στο συμβιβασμό σ' αυτήν την πραγματικότητα και όχι στη διαμόρφωση των όρων ανατροπής της.

Ακολούθησαν και ακολουθούν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα των υγειονομικών διασπαστική τακτική και ανάμεσά τους, παίζοντας και καλλιεργώντας διακλαδικές αντιθέσεις, εμποδίζοντας έτσι την ανάπτυξη της ταξικής ενότητας, ώστε να διαμορφωθούν καλύτεροι όροι της αντεπίθεσης ενάντια στην επίθεση των πολυεθνικών και της κυβέρνησης, αλλά και μετατοπίζοντας συνειδητά τους πόλους των αντιπάλων τάξεων, ανάμεσα στους υγειονομικούς και στον... προνομιούχο φύλακα του υπουργείου Οικονομικών. Σήμερα, η κυβέρνηση τοποθετεί τους υγειονομικούς στη θέση των... προνομιούχων!!!

Η διασπαστική τους τακτική κατευθύνεται και προς τα άλλα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την ίδια την Ευρωενωσιακή πολιτική όπως τους ΕΒΕ - αγρότες. Αρνούνται πεισματικά την ανάπτυξη οποιωνδήποτε πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση να βρεθεί κοινή γλώσσα και πορεία πλεύσης, τόσο με τις ομοειδείς ομοσπονδίες (π. χ. ΟΕΝΓΕ - ΕΙΝΑΠ) όσο και με αντίστοιχες ομοσπονδίες των εργατών - αγροτών ή και άλλων μορφών οργάνωσης της πάλης που κατακτούν οι εργαζόμενοι.

Την εργασιακή ειρήνη και τον "κοινωνικό διάλογο", που είναι εργαλείο υλοποίησης και εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής, την έχουν αναγάγει σε ευαγγέλιό τους, ενώ ειρωνικά αντιμετωπίζουν την αντίθεση της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Υγειονομικών" και την κατεύθυνσή της για την ανάγκη ανάπτυξης της πάλης. Την τακτική της ενσωμάτωσης και της υποταγής που ακολουθούν οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να την ανατρέψουν. Η άσχημη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα με την προοπτική της χειροτέρευσης που ετοιμάζει η κυβέρνηση, για τους υγειονομικούς και για τα νοσοκομεία και τα Προνοιακά Ιδρύματα, κάνουν αναγκαία τη ριζική στροφή που οφείλει να πάρει το συνδικαλιστικό κίνημα.

Βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι των μεγάλων επιλογών.

Η θα σκύψουν οι εργαζόμενοι το κεφάλι δένοντας θηλιά στο λαιμό τους τον"κοινωνικό διάλογο" και την "εργασιακή ειρήνη", είτε απορρίπτοντας τις τακτικές του κυβερνητικού συνδικαλισμού, θα αναπτύξουν συγκεκριμένες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, σφυρηλατώντας την ενότητά τους και την κοινή πορεία δράσης με τους άλλους εργαζόμενους.

Μέση λύση δεν υπάρχει.

Αντικειμενικά υπάρχουν οι προϋποθέσεις Πανελλαδικού Συντονισμού και δράσης, τόσο λόγω της κοινότητας των προβλημάτων, όσο και των αιτιών που τα δημιουργούν.

Οι ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία και πρόνοια, οι ανατροπές των εργασιακών σχέσεων αγγίζουν ευρύτερα την εργατική τάξη στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αγγίζουν και αφορούν άμεσα ευρύτερα λαϊκά στρώματα (ΕΒΕ - αγρότες).Το υποκείμενο, που θα πρωταγωνιστήσει σ' αυτήν την κατεύθυνση, πρώτα και κύρια είναι τα μέλη και τα στελέχη της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας", αλλά και τίμιοι αγωνιστές, που ανεξάρτητα από το πώς κομματικά εκφράζονται, θέλουν να συστρατευτούν σε μια τέτοια πορεία, παραμερίζοντας τις υποταγμένες ηγεσίες, μετουσιώνοντας τα σωματεία από όργανα υποταγής - που είναι αρκετά από αυτά σήμερα - σε όργανα πάλης και ταξικής συσπείρωσης.

Η δυσαρέσκεια που όλο και περισσότερο φουντώνει, επιβεβαιώνει, πως μόνο μια είναι η απάντηση της διεξόδου. Ο μονόδρομος της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, της ταξικής ενότητας και αντεπίθεσης.

Οι "κριτικές" φωνές που όλο και δυναμώνουν τελευταία στην ομοσπονδία, όπως εκφράστηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου (8.4.98), δε συνιστούν ουσιαστικά αλλαγή πλεύσης, τέτοιας που έχει σήμερα ανάγκη ο υγειονομικός χώρος.

Η επιμονή τους στον "κοινωνικό διάλογο", η εχθρική τους στάση στο συντονισμό και την ενιαία δράση των συνδικάτων (χαρακτήρισαν απονεύρωση του συνδικαλιστικού κινήματος το συντονισμό, που πρότεινε η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Υγειονομικών").

Η συμφωνία τους με την κυβερνητική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στην υγεία και την πρόνοια.

Η επιδίωξή τους για ομόφωνη απόφαση, που θα περιλάμβανε όλες μαζί τις προτάσεις, δηλαδή και της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ και της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας", (οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ απουσίαζαν από τη συνεδρίαση) είναι επιδίωξη, να βρουν συνενόχους, να επιμερίσουν τις δικές τους ευθύνες και στη "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα", κρύβοντας τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για την κατάσταση στον κλάδο μας.

Αυτό επιδιώκουν σπέρνοντας ακόμα και ψέματα στους εργαζόμενους, ότι όλοι"συμφωνούμε" στην ομοσπονδία, αλλά για κομματικές σκοπιμότητες κρατάμε κάποιες επιφυλάξεις. Η πρότασή τους για ΟΝΕ όλων των χωρών και όχι μόνο των 2/3, για Ευρωπαϊκή Ενωση με κοινωνική σύγκλιση και όχι μόνο των οικονομικών δεικτών, για ΟΝΕ χωρίς πολιτικό κόστος, ακυρώνουν και τις όποιες αγαθές προθέσεις κάποιων να ασκήσουν, όπως λένε, αντικυβερνητική πολιτική.

Αντικυβερνητική πολιτική με τη διεκδίκηση μέτρων, που εντάσσεται σ' αυτήν δε γίνεται.

Τους ανησυχεί έντονα η όλο και μεγαλύτερη απήχηση της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας" στους εργαζόμενους.

Η δικαίωση των θέσεών της. Η προοπτική της.

Γι' αυτό και επιστρατεύουν από το οπλοστάσιό τους τα παλιά όπλα τους: κριτική στα λόγια, συμφωνία στην πράξη.

Η μόνη διέξοδος για αυτούς που ειλικρινά αναζητούν άλλους δρόμους, δεν είναι το "παλιό καλό ΠΑΣΟΚ". Ας θυμηθούν τα ΜΑΤ που έστελνε ο τότε υπουργός κος Τσοβόλας ενάντια στις νοσηλεύτριες που διεκδικούσαν το ανθυγιεινό, και που σήμερα ακόμη διεκδικούνε.

Η μόνη διέξοδος είναι η ισχυροποίηση του ταξικού ρεύματος, στην υγεία.Το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στην υγεία και πρόνοια.

Στην όξυνση της ταξικής πάλης στην απαίτηση για αποχώρηση από τον "κοινωνικό διάλογο" της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και την καταγγελία τους. Η παράταξή μας, δίνοντας το χέρι κοινής δράσης με κάθε εργαζόμενο, που αισθάνεται την ανάγκη να αντισταθεί ενάντια σε αυτές τις εξελίξεις και να απαιτήσει τη διεύρυνση των δικαιωμάτων του.

Θα αναπτύξει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της σωστής ενημέρωσης των υγειονομικών και της κοινής γνώμης, αλλά και στην οργάνωση της πάλης με τον πιο πρόσφορο τρόπο.

Λέττα ΜΕΘΩΝΙΟΥ

Στέλεχος της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας"

Αντιπρόεδρος στην ΠΟΕΔΗΝ