Πολύ πριν ακόμα καθιερωθεί το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, το Ευρώ, γνωστά ιμπεριαλιστικά κοντσέρν της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, δυνάμωσαν και ενισχύουν τώρα περισσότερο τις δραστηριότητές τους, προκειμένου να επεκτείνουν τις ηγετικές τους οικονομικές θέσεις στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αδιαμφισβήτητο είναι πλέον το γεγονός ότι, με την καθιέρωση του Ευρώ, οι διαδικασίες συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίου και παραγωγής θα επιταχυνθούν ακόμα περισσότερο... Στα μεγάλα αυτά σχέδια, τα οποία ως ένα βαθμό είχαν κρατηθεί μυστικά από τη δημόσια κοινή γνώμη, συμπεριλαμβάνεται και η επικείμενη ίδρυση ενός γιγάντιου κοντσέρν στη βιομηχανία αεροπορικών εξοπλισμών. Τα σχέδια αυτά εντάσσονται στα πλαίσια "της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας", τα οποία προβλέπονται από τις Συμφωνίες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ. Ενα απ' αυτά, είναι και η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μεγαθηρίου κατασκευής στρατιωτικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων.

Επίσημα, η τεράστια αυτή επιχείρηση θα ονομάζεται "Ευρωπαϊκή Εταιρία Αεροπορίας και Αμυνας" (EADC) και θα αποτελείται από τα τέσσερα μεγαλύτερα κοντσέρν κατασκευής αεροπλάνων της Ευρώπης: Το γερμανικό DASA, την Ντέμλερ Μπεντζ δηλαδή, που είναι το μεγαλύτερο πολεμικό κοντσέρν όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, το βρετανικό "Μπρίτις Αεροσπίς", το γαλλικό "Αεροσπατιάλε" και το ισπανικό CASA.

Κεντρικός στόχος της νέας αυτής κορυφαίας επιχείρησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι μετά το 2000 να ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στον τομέα των αεροπορικών εξοπλισμών. Οι ΗΠΑ, μετά την πρόσφατη συνένωση των γνωστών μεγάλων κοντσέρν "Μπόινγκ", "Μακ Ντόναλντ" και "Ντούγκλας", συγκεντρώνουν στα χέρια τους το 70% περίπου της παγκόσμιας παραγωγής στον τομέα αυτό.

Στην πραγματικότητα, όμως, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ο νέος αυτός βιομηχανικός γίγαντας της ΕΕ δε θα κατασκευάζει μόνο αεροπλάνα προοριζόμενα για την πολιτική αεροπορία. Αντίθετα, βασικός πυρήνας θα είναι η οικοδόμηση μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής αεροπορικής βιομηχανίας ,ικανής ν' ανταγωνιστεί αποτελεσματικά την αντίστοιχη αμερικάνικη.

Τον περασμένο Δεκέμβρη, οι κυβερνήσεις των τεσσάρων κρατών, οι οποίες συμμετέχουν στο "Αίρμπους", είχαν δώσει εντολή στα στελέχη της κοινής αυτής επιχείρησης, προκειμένου να προβληματιστούν και να καταστρώσουν σχέδια αναφορικά με τη δημιουργία ενός μεγάλου ευρωπαϊκού κοντσέρν στον τομέα της πολιτικής αεροπορίας και πτήσης στο διάστημα και με ποιο τρόπο αυτό θα ήταν δυνατόν ν' ανταγωνιστεί το αντίστοιχο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Ετσι, λοιπόν, στα μέσα του προηγούμενου Μάρτη, οι εταίροι του "Αίρμπους" παρέδωσαν στους πρωθυπουργούς των κυβερνήσεων των τεσσάρων χωρών ένα σχετικό κείμενο. Το αργότερο μέχρι τον ερχόμενο Ιούνη, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων καλούνται ν' αποφασίσουν αναφορικά με τις σκέψεις και τα σχέδια που έχουν καταγραφεί στο παραπάνω κείμενο και να εκφράσουν τις πολιτικές τους επιθυμίες και όρους. Πριν απ' όλα, όμως, να διατυπώσουν συγκεκριμένες προτάσεις σχετικά με τις παραγγελίες παραγωγής και ιδιαίτερα τις στρατιωτικές και να καταρτίσουν τα σχετικά προγράμματα.

Σύμφωνα με το 20σέλιδο αυτό κείμενο, του οποίου οι λεπτομέρειες, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, κρατούνται μυστικές, το γιγάντιο αυτό κοντσέρν, αμέσως μετά τη δημιουργία του, θα πραγματοποιεί έναν τζίρο ύψους 60 δισεκατομμυρίων μάρκων και σε πανευρωπαϊκή κλίμακα θα απασχολεί 130.000 άτομα. Το αντίστοιχο αμερικάνικο κατά τη διάρκεια του 1997 είχε κάνει τζίρο της τάξης των 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων με 236.000 εργαζόμενους.

Κατά τα άλλα, η επιχειρηματική δραστηριότητα του νέου αυτού βιομηχανικού κολοσσού της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα αποτελείται από τέσσερις τομείς, όπου θα κατασκευάζονται πολεμικά αεροπλάνα, ελικόπτερα, καθώς και σκάφη της πολιτικής αεροπορίας. Ενας από τους κόμβους παραγωγής θα είναι η κατασκευή και πώληση του διαβόητου "Ευρωκαταδιωκτικού" και του γαλλικού "Ραφάλε".

Βέβαια, υπάρχουν ακόμα μερικά αδιευκρίνιστα ζητήματα, τα οποία έχουν εξεταστεί σ' ένα σχετικό σεμινάριο, που έχει διοργανώσει η γνωστή γαλλική εφημερίδα "Λες Εχος", στις αρχές του περασμένου Απρίλη. Ενα από τα βασικά θέματα που συζητήθηκαν, ήταν η συμμετοχή στο νέο αυτό κοντσέρν και του αντίστοιχου γαλλικού "Αεροσπατιάλε", αφού η μεγάλη αυτή επιχείρηση ανήκει ακόμα κατά 98% στο γαλλικό κράτος.

Οι μέτοχοι του αντίστοιχου βρετανικού κοντσέρν, όπως χαρακτηριστικά τόνισε στη διάρκεια των εργασιών του σεμιναρίου ο διευθυντής του, Μάικ Τάρνερ, θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να αναγνωρίσουν την ίδρυση μιας μεγάλης επιχείρησης, στην οποία μια οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ασκούσε πολιτική επιρροή... Από την πλευρά του, ο διευθυντής της γερμανικής DASA, Χάιντζμαν, δήλωνε ότι στη νέα αυτή επιχείρηση δε θα πρέπει να υπάρχει καμιά κρατική συμμετοχή. Σχετικά μ' όλα αυτά, ο Γάλλος υπουργός Αμυνας, Αλέν Ρίχαρντ, μια μέρα πριν, στο γαλλικό Κοινοβούλιο, διαβεβαίωνε ακόμα μια φορά ότι η σημερινή κυβέρνηση, στην οποία ηγετική δύναμη είναι το Σοσιαλιστικό Κόμμα, δε είναι δυνατόν να κάνει καμιά συζήτηση αναφορικά με τη συμμετοχή κρατικού κεφαλαίου στην "Αεροσπατιάλε".

Είναι εντελώς ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι τόσο το βρετανικό, όσο και το γερμανικό κοντσέρν, με την κάλυψη βέβαια των κυβερνήσεων των χωρών τους, ασκούν ασφυκτική πίεση στη γαλλική κυβέρνηση, προκειμένου να ιδιωτικοποιηθεί το αντίστοιχο γαλλικό, το οποίο κατά 98% ανήκει στο κράτος. Πάντως, δεν παρέλειψαν ν' αφήσουν για τους Γάλλους μια πορτούλα ανοιχτή... Ετσι, οι Γερμανοί και Βρετανοί μέτοχοι δήλωσαν ότι είναι έτοιμοι να δώσουν τη δυνατότητα στο γαλλικό κοντσέρν να συμμετέχει στη νέα αυτή μεγάλη επιχείρηση χωρίς προηγούμενα να γίνει αμέσως η ιδιωτικοποίησή του. Με την προϋπόθεση, όμως, να καθοριστεί συγκεκριμένα ένα σύντομο χρονικό διάστημα, στο οποίο θα ιδιωτικοποιηθεί.

Στην περίπτωση βέβαια, που δεν καταστεί δυνατό να εκπληρωθούν με ακρίβεια οι όροι αυτοί, τότε θα πρέπει να αναζητηθούν άλλες "συμμαχίες", ακόμα και με πολυεθνικές εταιρίες. Οι απειλές αυτές ήταν ιδιαίτερα έντονες από πλευράς των Γερμανών μάνατζερ.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ