- Τι σηματοδοτεί η παναττική συγκέντρωση που οργανώνει το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) ανήμερα της Παγκόσμιας Μέρας κατά των Ναρκωτικών (26.6.1998);

- Το τέλος της δεκαετίας του '90 χαρακτηρίζεται από μία σοβαρή αντίθεση σε παγκόσμια κλίμακα: Τη δραματική αύξηση της διακίνησης, χρήσης και εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες (φυσικές και συνθετικές) και τη δραματική μείωση του ηλικιακού δείκτη των χρηστών ναρκωτικών ουσιών, στα 14 και 15 χρόνια.

Το τελευταίο διάστημα - πάλι διεθνώς - εμφανίζεται στο προσκήνιο η τάση προς χαλάρωση, εξοικείωση και υποταγή απέναντι στο πρόβλημα. Η τάση αυτή εκδηλώνεται με την προσπάθεια ιατρικοποίησης του φαινομένου και θεσμοποίησης της εξάρτησης, αφ' ενός, και την πίεση για διαχωρισμό των ναρκωτικών σε "σκληρά" - "μαλακά" και την αποποινικοποίηση της χρήσης, αφ' ετέρου. Με δεδομένη τη διεθνή συγκυρία, όπως αυτή εκδηλώνεται από το στρατόπεδο των λεγόμενων φιλελεύθερων και εκσυγχρονιστών της ιατρικοποίησης και της αντιαπαγόρευσης, η πρωτοβουλία του ΕΣΥΝ για το συλλαλητήριο σηματοδοτεί ακριβώς την ανησυχία της συντριπτικής μερίδας του λαού μας για την έξαρση του φαινομένου, καθώς και τη συναπόφαση να διαδηλώσουμε, σε πλατύ αρραγές μέτωπο, την πίστη μας στη ζωή και τα οράματα, στην αγωνιστική στάση και το σεβασμό σε πανανθρώπινες αξίες. Ταυτόχρονα, αποτελεί απόρριψη και αναχαίτιση του κύματος υποταγής και κοινωνικής αναπηρίας, που επιδιώκεται να κατακλύσει τις συνειδήσεις της νεολαίας μας.

- Ποια πολιτική άσκησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις;

- Η πολιτική του κράτους είχε πάντα ένα σοβαρό έλλειμμα, που εκφραζόταν κυρίως στο επίπεδο της νομοθεσίας με:

α) την ανάθεση της χάραξης της εθνικής πολιτικής κατά των ναρκωτικών σε διοικητικά, άκαμπτα, ράθυμα και, κυρίως, κυβερνητικής επιλογής σχήματα και πρόσωπα (ΟΚΑΝΑ, ΚΕΣΥΚΑΝΑ), αποστερημένα ουσιαστικά από γνήσιους εκπροσώπους της κοινωνίας, και

β) την ανυπαρξία προληπτικής πολιτικής και αντίστοιχης πολιτικής βούλησης.

Ετσι, σήμερα η εκφρασμένη πολιτική βούληση αναδεικνύει την πολιτική επιλογή της διαχείρισης και συντήρησης του προβλήματος των ναρκωτικών, της αναπαραγωγής τους και την πλήρη κυβερνητική απαξία και στρουθοκαμηλισμό σε ό,τι αφορά την ουσιαστική πρόληψη και ριζική αντιμετώπιση του ζητήματος.

Είναι έντονα ανησυχητικό για την κοινωνία μας το γεγονός ότι η κυβέρνηση, αντί να θεσμοθετεί γενναία και συγκροτημένα μέτρα πρόληψης, προκειμένου να θωρακιστούν οι επερχόμενες γενιές και το μέγιστο τμήμα της νεολαίας μας, που αντιστέκεται, επεκτείνει τα προγράμματα χορήγησης της ισχυρής ναρκωτικής ουσίας μεθαδόνης, ενώ ταυτόχρονα περικόπτει τις δημόσιες δαπάνες για την υγεία και υπονομεύει τη λειτουργία των θεραπευτικών μονάδων που εφαρμόζουν "στεγνά" προγράμματα.

Φαίνεται ότι δεν έχει διδαχθεί η κυβέρνηση από τη διεθνή εμπειρία εφαρμογής τέτοιων πειραμάτων και την αποτυχία τους. Και εν πάση περιπτώσει, είναι αντιανθρώπινο η πολιτεία να υποβιβάζει μέλη της κοινωνίας σε ρόλο πειραματόζωων, έρμαιων της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αποκτά, λοιπόν, ιδιαίτερα μεγάλη σημασία η προτροπή και σοβαρή υπόδειξη της Επιτροπής Διεθνούς Ελέγχου των Ναρκωτικών του ΟΗΕ, ότι οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών έχουν νομική και ηθική υποχρέωση να λάβουν μέτρα για την πρόληψη και να αναστρέψουν το καθεστώς της φιλικής προς τα ναρκωτικά κουλτούρας που επιχειρείται από τα ΜΜΕ.

- Τι πρέπει να γίνει για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των ναρκωτικών;

- Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση ενός προβλήματος απαιτεί καλά σχεδιασμένη και ανυποχώρητη πάλη.

Απαιτείται γνώση, ευαισθητοποίηση, συσπείρωση και κινητοποίηση όλων, ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια χειραγώγησης της ανάπτυξης και απελευθέρωσης του ανθρώπου, ενάντια σε όλα τα σχέδια υποταγής και ακρωτηριασμού της νεολαίας.

Αυτός είναι ο μόνος βέβαιος και ασφαλής τρόπος να χαραχτούν οι πολιτικές, που θα προστατεύσουν το αγαθό της ζωής, της ελευθερίας, την αξία "άνθρωπος".

Ε. Φ.