Εν μέσω θέρους, στα κοινοβούλια - και τα δικαστήρια... - Γηραιάς Αλβιόνος και Ηνωμένων Πολιτειών εξελίσσονται προσπάθειες "ελέγχου" του Παγκόσμιου Δικτύου Internet. Αραγε, να υπάρχει κάποια σχέση με την πορεία εμπορευματοποίησης του Μέσου;

Ο Ιαν Μπάρελ γράφει στην "Ιντιπέντεντ" (http://www.independent.co.uk/) για μια "νέα προσπάθεια" εκ μέρους της κυβέρνησης Μπλερ να ελέγξει το "επικίνδυνο περιεχόμενο" που κυκλοφορεί στο Δίκτυο. Το υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας, εξηγεί, εξετάζει τις τελικές λεπτομέρειες σύστασης μιας επιτροπής, η οποία θα ερευνά "παράπονα" πολιτών που θα καταγγέλλουν (ή, αν προτιμάτε: καρφώνουν) σ' αυτήν "προσβλητικό" περιεχόμενο δημοσιευόμενο στο Internet. Την ίδια ώρα, στη Γερμανία οι πάροχοι υπηρεσιών Internet (Internet Service Providers ή ISPs) ανησυχούν μετά την απόφαση φυλάκισης του πρώην διευθυντή της Compuserve στη χώρα, επειδή στους servers της υπηρεσίας που διηύθυνε στη χώρα υπήρχε "πορνογραφικό περιεχόμενο". Και η αμερικάνικη οργάνωση Electronic Frontier Foundation (http://www.eff.org) καλεί σε δράση εναντίον μιας προσπάθειας επαναπροώθησης στο αμερικανικό Κογκρέσο από Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές του διαβόητου Communications Decency Act, ενός νομοθετήματος που εν πολλοίς θα περιορίσει δραστικά την ελευθερία έκφρασης των "κυβερνοπολιτών" (sic) και θα δίνει τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε να αρχίζει δικαστικούς πολέμους. Αντε πάλι γαλάζιοι φιόγκοι (το διακριτικό της ελευθερίας του λόγου στο Δίκτυο). Βρε, βρε...

Ταυτόχρονα σχεδόν, σημειώνεται ένα μπαράζ δημοσιευμάτων για το πόσο επικερδές και προσοδοφόρο μπορεί να γίνει το Internet για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Το περιοδικό Hotwired (η εν δικτύω έκδοση του Wired) αφιερώνει σελίδες επί σελίδων για τη "Νέα Οικονομία", που βρίσκεται εν σπαργάνοις(http://www/hotwired.com/special/ene/). Το τρέχον τεύχος του περιοδικού Information Strategy - του γκρουπ του Economist - έχει για κύριο θέμα του την παρουσία των πολυεθνικών επιχειρήσεων και αξιολογεί τις "100 καλύτερες", αυτές δηλαδή που το αξιοποιούν "καλύτερα" (http://www.info- strategy.com/current/storm.html). Στον πίνακα που συνοδεύει τα κείμενα συναντά κανείς την αφρόκρεμα του καταλόγου Fortune 500: Exxon, Mobil, Coca - Cola, τράπεζες, εταιρίες φαρμάκων, οι εξέχουσες της πληροφορικής, και δε συμμαζεύεται. Στη "βίβλο του μάνατζερ" (sic), το περιοδικό Business Week (http://www.businessweek.com) οι συντάκτες σχεδόν τρίβουν τα χέρια τους. Αναδύεται, επιτέλους, η Δικτυακή αγορά, θα φάμε όλοι με χρυσά κουτάλια...

Αν νομίζετε ότι οι δύο ως άνω περιγραφόμενες "τάσεις" δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, ξανασκεφθείτε το. Για γίνει το Internet κανάλι/μέσο πωλήσεων, κάποιος πρέπει να το τοποτηρεί και να το ελέγχει. Η σημερινή άναρχη δομή του, που έχουμε και στο παρελθόν χαρακτηρίσει "ανορθόλογα ορθολογική", με τη λειτουργία του να μην εξαρτάται από κανέναν οργανισμό και καμία κυβέρνηση, με τον "πάσα ένα" να γράφει ό,τι θέλει και να το δημοσιεύει με ευκολία και ταχύτητα αδιανόητη για οποιοδήποτε άλλο μέσο ενημέρωσης/ ψυχαγωγίας, διόλου "βολική" είναι για τους κάθε λογής εξουσιαστές.

Ο λίγο πιο "πονηρεμένος" χρήστης θα πει "υπερβολές". Το Internet αφορά και απασχολεί ελάχιστους, σε σχέση με τον πραγματικό πληθυσμό του πλανήτη. Για ποιες "αγορές" και ποια κέρδη μιλάμε, όταν οι χρήστες του Μέσου δεν ξεπερνούν το πολύ τα 70 εκατομμύρια;

Αμ δε... Η αύξηση του κόσμου που χρησιμοποιεί το Internet μπορεί να μην έχει τους ραγδαίους ρυθμούς του 1995, αλλά παραμένει ασύλληπτη για οποιονδήποτε τομέα. Και στη Βρετανία, όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής στο Λονδίνο του έγκυρου περιοδικού Boardwatch (http://www.boardwatch.com) ένας βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος έκανε την εξής, εκ πρώτης όψεως λαϊκίστικη και αμφιλεγόμενη, πρόταση: η κυβέρνηση Μπλερ να αφήσει κατά μέρος το έργο επίλυσης του "προβλήματος του 2000", ή Millenium Bug, και να χρησιμοποιήσει μέρος των κεφαλαίων που θα δώσει γι' αυτό προκειμένου να παράσχει σε όλους τους πολίτες υπολογιστές και πρόσβαση στο Internet! Πάρε, κόσμε...

Ο νοών νοείτω...

Μπάμπης ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ